Ingepakt voor de winter

 

Ik kan me nu al verheugen op het voorjaar. Hoe brandschoon Titaantje dan weer tevoorschijn komt.

Plannen voor de winter:

1. nieuwe hoes voor de fok. De oude is al zo vaak gerepareerd en er zitten weer talloze scheurtjes in.
2. nieuwe bekleding kussen en rugleuning kajuit bakboord. De andere kant was vorig jaar aan de beurt. 
3. heel misschien UV-stroken aan kluiver en fok.
4. orientatie op vernieuwen kabelboom. Ga ik pas uitvoeren als de boot weer in het water ligt. Want ik moet er niet aan denken dat de boot weer in het water wordt gekraand en dat de motor dan niet start. Bovendien wil ik dat met lekker weer uitvoeren.

Op naar de winter

Het is weer tijd voor de winterslaap.

Morgenochtend wordt de boot gekraand, vandaag zeil ik hem van Urk naar de kraan bij Gicom. Auto geparkeerd bij de Gicom, met de fiets naar Urk. Het waait hard, maar het is een fantastisch mooie ochtend.

Uit de box wegvaren bezorgt me de nodige hoofdbrekens vanwege de loeiharde wind, maar het lukt zonder problemen. Ik verlies een stootwil; ik neem mijn verlies. De wind is ZZW, de meldpost IJsselmeer waarschuwt voor windvlagen tot 40 knopen. De Ketelbrug is net bezeild. Met fok en de motor bij is het comfortabel, als je het gebulder en de douches wegdenkt. De hardste windvlaag die ik zag was 37 knopen.

De stuurautomaat weigert dienst. Ik weet waar het aan ligt, kan het oplossen, maar niet nu. De oude is een goede back-up, maar die is tegen deze wind niet opgewassen. Dat wordt sturen met de hand.

Voorbij de ketelbrug was het halve wind en een stuk relaxter. Grootzeil erbij met 2e rif.

En dat was het dan voor dit jaar. Weinig gezeild, vanwege beeindiging werk, het niet doorgaan van de jaarlijkse week met Jikke en de gebroken ribben. Komende half jaar kan ik goede voornemens gaan bedenken. Jikke woont bij Cork in Ierland. Is dat een haalbare bestemming, of te ambitieus? Ik denk het laatste.

Antivries door de motor, in de watertank en in de wc. Zeilen eraf en mee naar huis. Stuurautomaat gerepareerd.

30 oktober

Van het ruwe weer van gisteren is niets meer over. Vriendelijk zonnetje, nauwelijks wind. Prima om Titaantje op de wal te poetsen.

Dek en kuip schoongemaakt en in de was. Voor de alg/schimmel op de antislib had ik even wat ellebogenstoom nodig. Maar het ziet er schoon uit. Volgende week de winterdektent.

Terschelling ...en weer terug

 Vrijdag 8 september.

Het is erg druk in de haven van West-Terschelling. De vakantie is voorbij. Dit is dus de grijze horde, waar ik nu ook deel van uitmaak. Het is nog even wennen. 

's Morgens boodschappen doen, 's middags het eiland rondfietsen. Aan de Waddenzee-kant enorme aantallen tureluurs. Kennelijk al aan het verzamelen voor de trek. De ketting loopt er 2 keer af. Halverwege gestopt voor een duik in zee en een kop koffie bij Kaap Hoorn. Plannen maken voor morgen. In mijn uppie vind ik 1 dag Terschelling wel genoeg.

Zaterdag 9 september.

Mist. Maar die trekt gelukkig snel op. Om 10.30 uur verlaat ik de haven. Boven alle verwachting kan ik zeilen. Er staat wind! Met de gennaker erbij loopt het lekker.

In het Inschot is het druk. De meute gaat de Blauwe Slenk in richting Harlingen. Mooi, die zijn we kwijt. 

Bij het Zuidoostrak zakt de wind in. Motor bij, zeil naar beneden dan weer zeil omhoog en motor uit. Na enkele herhalingen houd ik het voor gezien en strijk ik definitief het zeil. Het is de laatste dagen steeds dit patroon; in de ochtend staat er een briesje, halverwege de middag, het heetste moment van de dag, zakt het helemaal in.

Bij de Lorentzsluis wederom geen geluk. Ik pas er net niet meer bij. Als ik bij de volgende draaibeurt de sluis uitvaar, blijkt er nog een North Beach uit de varen: Kuum!

We wisselen even wat ervaringen uit. Kuum is van Texel buitenom naar Vlieland gevaren; het was een fraaie en bezeilde tocht geweest. Die staat ook op mijn lijstje. Kuum gaat naar Makkum, ik richting Urk. Even later heb ik spijt dat ik niet ook naar Makkum ben gegaan, dat was veel gezelliger geweest. Maar ik vaar door.

Bij Hindelopen ga ik voor anker, de zon gaat bijna onder. Het is een vreemde sfeer, een nevel verhult bijna het enorme windmolenpark.

Vrijdag 10 september.

Eerst een duik in het IJsselmeer. Tegelijk wat poetsen rond de waterlijn en het schoepenradje van de snelheidsmeter checken, want de log vertoonde kuren.

De temperatuur is nu lekker. Ik besluit om het dek te schrobben. Aan het eind van het seizoen ga ik altijd met een chloor bevattend middeltje de schimmel- en algaangroei  op de anti-slip vloeren te lijf. Voorzichtig werkje, want ik wil niet dat het touwwerk in contact komt met chloor. Het is even een klus, maar het resultaat mag er zijn. Ik zit er echt even van te genieten. Zo vies als de boot was 3 dagen geleden, zo schoon is hij nu. De meeste spinnen heb ik het ruime sop doen kiezen. Kiezen was er niet bij overigens. 

Dan zeil hijsen, anker ophalen en zeilen richting Urk. Op dit tijdstip is er weer wind. Tijdens het zeilen lak ik de ingang van de kajuit. Nou niet vergeten dat alles nat is. Net voorbij het Vrouwenzand is het weer afgelopen met de wind. Het is erg warm, tegen de 30 graden. Als de snelheid terugloopt tot minder dan een knoop vind ik dan mijn geduld voldoende op de proef is gesteld en ga ik verder op de brommert.

Deze kwam ik nog tegen, ik vind het een mooi plaatje

De herkansing

passagier

Denk je dat je meer tijd hebt als je eenmaal met pensioen bent, dat je dan net zo lang weg kan blijven als je wilt, dat de agenda leeg is, dat elke dag begint met een plan maken voor die dag? Niets is minder waar. Voor mij niet. En ik zou dat, geloof ik, ook niet willen.

Er zijn verplichtingen, die ik overigens met plezier ben aangegaan, maar die de vrijheid beperken. Wekelijkse orkestrepetities, een klus die op tijd af moet, toch nog enkele diensten.

Maar nu zie ik mijn kans schoon en vertrek voor een paar dagen. Vertrek uitgesteld tot na het afscheid van Jikke, die voor minstens een half jaar naar Ierland vertrekt. Woensdag middag vaar ik de haven uit. Het is ongewoon warm, 28-31 graden. Ook ongewoon weinig wind en die combinatie betekent "roosteren". Het zuchtje wind komt uit het zuidoosten. Ik verander mijn plan: niet naar Texel, want dat moet ik tot Den Oever pal voor de wind varen. Als ik naar Kornwerderzand ga dan kan ik bij Staveren de hoek om naar het noorden.

Ik heb altijd een dilemma als er te weinig wind is. Geef ik het op? Dan maar op de motor? Dat is toch voor schippers met haast! Maar voorbij de Rotterdamse Hoek geef ik het toch op. Een snelle berekening leert me dat ik ongeveer om middernacht bij Staveren arriveer. Op de motor kom ik om 19.00 uur bij Staveren. Geen zin in een haven. Ik ga voor anker ten noorden van Staveren.

Donderdag. Als ik wakker wordt is er een deining; er staat wind! Ik hijs het zeil en ga gelijk zeilen. Je weet maar nooit hoe lang het duurt. Met 4-5 knopen ben ik dik tevreden. De schutting bij de sluis mis ik net, maar het is niet erg. Ik wil niet eerder vertrekken dan 12.00 uur in verband met de passage door het Zuidoostrak. Wachtend op de sluis zet ik een paar teak-lijsten in de lijnolie. Het wordt er weer erg mooi van. 

Om 12.00 uur vertrek ik, hoopvol onder zeil, maar na een uur is de wind weg. Links en rechts wordt ik ingehaald door jachten op de motor. Een platbodem vaart me voorbij, op de motor en vraagt of ik ook over de plaat ga. Ik denk dat hij de route door het Zuidoostrak bedoelt. Maar later zie ik hem het Molenrak invaren. Welke route neemt hij nou? Op de kaart kan ik geen route vinden die over een plaat gaat en aanzienlijk korter is.

Het wordt 4 uur motoren. Ik troost me maar met de gedachte dat het vast wel goed is voor de motor om eens een paar uur achter elkaar te lopen in plaats van steeds maar 5 minuten. Vlak voor de haven van Terschelling een bijzondere sleep:

De Witte Swaen uit Harlingen, replica van het in ongeveer 1590 gebouwde schip, waarmee Willem Barentsz naar Nova Zembla voer

Game over

Vandaag mooi weer, laf windje uit het NO, dus hoger wal, glad IJsselmeer: ik ga het maar weer eens proberen.

Het is nu 5 weken geleden dat ik mijn rib brak. Het wordt een relaxt tochtje. Het voelt super.

Ik heb de kluiverhoes aangepast. Ik heb een tweede rits aangebracht op de plaats van de schoothoek. Tussen de ritsen is er nu een opening, waardoorheen de kluiverschoot naar buiten kan. Die hoef ik nu niet meer van de kluiver af te halen. 

Voorlopig niet zeilen

Met die gebroken rib zit zeilen er voorlopig niet in. 

Dochterlief smeekt al jaren om een tattoo te mogen zetten. 

Daar gaat ie dan. Zo blijft de zeilboot binnen handbereik. Geen North Beach, wel een klassieker.

 

Dan maar weer fietsen...

Vorige week nog even een middagje gezeild met Jikke. Zij is zo druk bezig met haar voorbereidingen voor de verhuizing naar Ierland, dat ze het even nodig heeft om uit te waaien. Zij zal al het hijs- en sjorwerk doen.

En zo doen we het. Het waait lekker. Jikke hijst en sjort en ik coordineer.

een hommel lift mee

Het is een gezellige middag, die we afsluiten met een maaltje kibbeling bij de vishal. Maar ondanks de uitstekende bemanning weer een drama voor mijn ribben. Ben inmiddels tot de overtuiging gekomen dat de rib gebroken is. Er is een discontinuiteit, een onderbreking, te voelen op de pijnlijkste plek. Consequenties heeft het verder niet.

Dan maar fietsen en het zeilen voorlopig vergeten.