Najaarsklussen

Het is een druilerige zondagochtend. Het regent onophoudelijk. Het IJsselmeer is leeg en grijs. Geen zuchtje wind. De afspraak om samen te zeilen heb ik afgezegd, uitgesteld. Er valt niets te zeilen vandaag. Goed moment voor winteronderhoud.

• motorolie ververst en oliefilter vervangen. Grof brandstoffilter geinspekteerd (klusje van niks met een Separfilter); filter was brandschoon, niet vervangen. Waarom elk jaar vervangen als het schoon is? Volgend jaar ga ik het groffilter, het fijnfilter en de impeller vervangen.  En de motorannode indien verdwenen.
• nieuw boutje in de batten pocket fitting van de 2e doorlopende zeillat.
• doorlopende kluiverschoot vervangen; de vorige (15 m) was net te kort, bij ruimewindse koers was er te weinig schoot over om de kluiver goed te trimmen. De nieuwe is 17 meter P-sheet, met aan beide einden een gesplitst oog (en dat viel wederom niet mee. Gelukkig vinden ze dat bij de Lijnenspecialist ook).
  
  
  
• 
  het experiment met de furler met doorlopende "eindeloze" lijn heb ik beeindigd. Het voordeel van zo'n eindeloze rondgesplitste lijn zag ik wel. Je hebt nooit teveel of te weinig lijn op de trommel. Met licht weer werkte het fijn. Maar toen ik de kluiver wilde oprollen omdat het te hard ging waaien kreeg ik het niet voor elkaar. De lijn ging slippen. Met 24 knopen en een klapperende kluiver de dunne 5 mm lijn doorzetten bleek een eindeloze klus. De kluiver rolde niet verder in. Met 1 hand aan het halende part trekken, met de andere spanning op het vierende deel houden was erg inspannend en lukte bovendien niet. Ondertussen snijdt de dunne lijn in je handen. Ik heb de kluiver ten lange leste gestreken. Vandaag de oude trommel weer teruggezet en de kluiver gehesen.
  

Mist

Fietsend naar Urk. Stralend weer, maar bij Schokland doemt de mist op. Urk zit potdicht.

Maar na een kop koffie en een klusje breekt ineens de zon door en een kwartier later is het het mooiste weer van de wereld. Bijna geen wind, maar lekker warm, zonnig, veel bootjes op het IJsselmeer.

 Hoesje voor de spanners, ter bescherming straks van de winterdektent. 

Laatste vakantieweekend

Ik heb nog 3 dagen vakantie. Het wordt bovendien lekker warm. Zeilen dus. Mariken heeft cursus en is geen liefhebber, Jikke heeft geen tijd. Dan alleen. 

Vrijdag vroeg vertrokken. Er is nog geen plan, maar met de heersende noorderwind ga ik niet naar de Wadden. Rondje Noord-Holland, of naar het Markermeer, waar ik misschien nog een ontmoeting heb met De Koningin van de Nacht. 

Vertrek Urk

Onderweg contact met Jikke, misschien morgen toch een ontmoeting ergens op het Markermeer. Het waait niet erg hard, maar verder prachtig weer. Gennaker erbij en dan gaat het ineens 2 keer zo snel. 

Ik passeer de sluis supersnel en dan moet ik snel opzoeken waar Wijdenes ligt, want daar wil ik naar toe. Staat op de bucketlist.  OpenCPN laat wel zien waar het ligt, maar toont geen enkel detail. Zoveel mogelijk wegblijven van de dam aan de zuidkant, heb ik gehoord, want daar is het ondiep. Minder dan anderhalve meter wordt het niet. Het is er druk, ik pas nog maar net tussen 2 Feelings. Mooie en beschutte plek (niet verder vertellen!).

Er is een wc, die op slot is, en een havenmeester. Morgen om 9 uur gaat de wc weer open, vertelt hij. Is vooral bedoeld voor de badgasten van het strandje. Ik ga een wandeling maken naar het dorp. Eerst een kilometer door de weilanden; altijd mooi, dan moet ik me door de buitenwijk heenworstelen om vervolgens in het oude dorp te komen. Niets meer dan een lange weg met mooie oude huizen en boerderijen. En een kerk. 

De volgende morgen begeef ik me op weg. Weet opnieuw niet waarheen, want het lukt maar niet om contact te krijgen met Jikke. Ik app een voorstel: de AE2. Als ik daar aankom is het inmiddels druk op het water. Maar geen spoor van de Koningin. Ik besluit haar tegemoet te varen, voor de wind naar Monnickendam. Als ik het grootzeil inspekteer zie ik ineens dat er een zeillat door het zeil heensteekt. Het is de 2e doorgelatte zeillat, die vlak bij de mast uitsteekt. Als ik het grootzeil strijk dan zie ik dat de batten pocket fitting, waar het uiteinde van de lat insteekt, open is gegaan, waardoor de lat op de voordewindse koers er uit kon floepen. De fitting bestaat uit 2 helften die met 2 boutjes aan elkaar zitten. Een boutje ontbreekt... Nu weet ik dus waar dat moertje, dat ik vanochtend in het gangboord vond, vandaan komt. Gelukkig is de lat niet door het zeil gegaan, maar door de zeillatzak. Ik steek de lat terug in de fitting, vind een nieuw passend boutje en de zaak is hersteld. Het scheurtje is van geen belang. ik kan er later nog wel eens een dacron tape overheen plakken. 

Inmiddels ben ik op het fokje bij de Gouwzee aangekomen. Ik besluit naar mijn volgende bestemming te varen: de Marker Wadden. Een kruisrak. Wat duurt het met kruisen toch altijd lang voordat je aankomt; je ziet je bestemming al lang liggen maar dan duurt het toch nog 2 uur voordat je er uiteindelijk bent. Het is druk. In het haventje kom ik niet; ik zie daar vanaf het Markermeer een woud van masten. Bovendien wil ik de zonsondergang zien vanaf de boot. Ankeren dus. Ik ben niet de enige die op dat idee komt. 

Lelijke plek

Al jaren leg ik de boot op dezelfde manier vast in de box. Of box, meer een vingersteiger. Met 5 landvasten en 3 stootwillen denk ik op alle weersomstandigheden voorbereid te zijn. 

Vele jaren en stormen ging het goed. 

Tot 2 weken geleden. De bolfender, die met een mastworp aan de hekstoel hangt, was naar beneden gezakt en dreef op het wateroppervlak. En tegelijkertijd was er ook een landvast losgeraakt waardoor Titaantje tegen de steiger aanschuurde.

Een lelijke plek is het gevolg. 

Dat laat ik natuurlijk niet zo. Op een goede dag zet ik me aan het herstel. Ontvetten, afplakken, schuren met steeds fijnere korrel. En dan..... een plensbui.

Natuurlijk. Ik had het kunnen weten. Ik roep het over me af. Ook thuis, als ik kozijnen ga schilderen, gaat het vrijwel zeker regenen!

Wordt vervolgd.....

14-08-2021: het is even dreigend maar droog. 

Van buienradar mag het.  Ik waag het er op: ontvetten, afplakken met het dunste tape dat ik heb (plakband) en schilderen...

het resultaat: weer midden in een plensbui, kletsnatte boot; 

Een weekend weg

Hoe kan ik zo wanhopig klaar beseffen

Dat ik weer scheep zal gaan, voor 't eind van 't jaar.

(uit Zeeroep, Jan Slauerhoff, 1936)

Het is weer tijd voor een zeilweekend. Weken geleden geplant, geen dienst, weer of geen weer. Met dat laatste zit het goed. Het wordt steeds beter.

Donderdagavond 20.00 uur afgesproken bij de boot met Henri, die vaker met veel enthousiasme meegaat op zeiltripjes en die inmiddels een reputatie heeft opgebouwd als kok. Het waait flink. Het is nog licht tot 22.30; we besluiten alvast naar Enkhuizen te gaan. Daar na naar Texel en dan zien we wel weer verder.

De wind is noord, hoge golven, schijnbare wind 23-28 kts. Omdat het niet hoog aan de wind is glijdt Titaantje mooi door de golven. Om 23.00 komen in het donker aan. In het donker varen vind ik wel leuk, maar niet op het IJsselmeer; er staan onverlichte vlaggetjes met visnetten eronder. Overdag vind ik ze vaak al moeilijk te zien en ik word er als een magneet door aangetrokken.

Vrijdag 16 juli, wind noord, bestemming Oudeschild 45 mijl. We vertrekken 0m 08.30. De wind is wat minder dan gisteren. We hebben in het begin nog een rif in het grootzeil. Dat gaat er in de loop van de ochtend uit en later komt ook de kluiver er nog even bij. Het is grijs, hier en daar een gaatje blauw. Op het IJsselmeer lange eindeloze kruisrakken en dat is met een North Beach nou eenmaal niet mijn favoriete koers.

Alle andere boten varen en hoger en sneller, daar moet ik me niets van aantrekken, maar ik doe het onwillekeurig toch.

Als we om 18.30 aankomen op Oudeschild is er inmiddels een stralend blauwe hemel. Hoe hij het voor elkaar krijgt weet ik niet maar in minder tijd dan ik een glas wijn drink heeft Henri een smakelijke warme maaltijd klaargemaakt. We maken plannen voor de volgende dag. Een wens is om buitenom naar Vlieland te gaan. Bij het havenkantoor hangt een waarschuwing dat de tonnen bij het Molengat sinds kort westelijk moeten worden gepasseerd. Dit plan wordt afgestemd vanwege de windrichting. Het traject langs Texel weer kruisen! Binnendoor naar Vlieland of Terschelling dan. Dat wordt 'm.

Ik ben moe, probeer nog wat te lezen, maar na 3 regels val ik als een blok in slaap.

Zaterdag 17 juli, wind nog steeds noord. Het eerste traject in oostelijke richting is heerlijk zeilen. Matige wind, zonnig, vakantiegevoel. Maar vanaf de Omdraai gaat het in noordelijke richting en wordt het motoren. Voor afsteken over de Waardgronden onder de Richel zijn we te laat na hoog water.

Zondag 18 juli. Wind noord. Bestemming Urk, want morgen moet er weer gewerkt worden. Het is pas 's middags om 15.30 hoog water (of om ongeveer 03.00 uur 's nachts). Als we via de waardgronden (Vlielanderbalg) gaan kunnen we pas om 13.00 uur vertrekken; dan zijn we niet voor 24.00 uur op Urk. Wellicht hadden we gisteren beter Harlingen als bestemming kunnen kiezen.

Als ik voor vertrek wat meer reeflijn op de trommel van de kluiver draai zie ik dat de bakboord ankerrol verdwenen is. Het vastzetten gebeurt met schroeven, dus moeilijk met veel kracht vast te zetten. Nu kan de rechter ankerrol er ook zo uitvallen inclusief de as. Ik zet het maar even provisorisch vast met een slangenklem.

We vertrekken om 10.00 uur, boven de Richel langs en zorgen ervoor dat we om 12.20 bij het ZuidOostRak zijn; volgens Quicktide kunnen we dan het wantij over. Het gaat te snel, de stroom loopt mee en we lijken veel te vroeg te arriveren. We strijken het grootzeil en rollen de kluiver in, met een puntje fok gaan we toch nog 4 knopen over de grond. Het eerste stuk van hui ZO-rak passeren we met gemak. Het laatste stuk zie ik de dieptemeter teruglopen tot 0.7 meter, maar we varen nog steeds, dat moet een calibratiefout zijn.

Om 15.00 uur liggen we in de Lorentz-sluis met heel veel andere boten. En die gaan vrijwel allemaal in een grote optocht naar Makkum.

Wij zetten de gennaker en stuiven zuidwaarts. Als de AWA groter wordt dan 150 a 160 graden valt de gennaker in; we moeten daarom iets westelijker koersen. Bij Staveren strijken we de gennaker en gaan we voor de wind, fok uitgeboomd recht op Urk aan. Het wordt een luie afsluiting. De stuurautomaat stuurt. Henri bereidt het galgenmaal. Het wordt weer stil op het IJsselmeer. Als de zon zakt is de sfeer erg mooi. 

Fantastisch weekend, hier kunnen we weer een tijdje op teren.

We hebben er een kleine 140 mijl opzitten.

Gennakeren

 

(ik moet duidelijk nog leren editen)

Voorstag

Voorstag gespannen. 

Niet moeilijk, maar je moet niet je gereedschap in het water laten vallen.  Splitpennen goed om de spanner heen gebogen.

Daarna nog even gezeild; goede verbetering. 

De waterstagen van de kluiverboom zijn uitgerekt. ze komen tijdens het zeilen niet meer op spanning. Het is dyneema, rekt dus kennelijk wel. Omdat ik in beide uiteindes een oog gesplitst had, kan ik er nu niets aan veranderen. 

Ik heb nog een stuk S-Cup 8 mm liggen. Aan de ene kant splits ik er een oog in (ten koste van een blaar in mijn hand van het "melken").

De andere kant moet regelbaar worden op een simpele manier, zonder metalen onderdelen. Ik ga het volgende proberen:

20 Cm vanaf oog kluiverboom een halve steek, dan de lijn door het oog op de kluiverboom, het terugkerende deel door de halve steek schuiven en dan een achtknoop. Als de lijn strak komt te staan, schuift de achtknoop tot de halve steek en wordt daardoor geblokkeerd. Is de lijn te kort, dan de achtknoop stukje verder naar achteren maken. Simpel. Als de lijn rekt is het weer eenvoudig aan te passen. Voordeel: geen metaal dat krassen op de romp maakt.