Buiskap 1: mal

Vakantie 3

Woensdag 8 juli.

We zijn beland in Ossenzijl. 

Via Langweer, het Tjeukemeer en uiteindelijk de Linde. Leuk tochtje,  die we al motorzeilend hebben volbracht. 

Boodschappen doen in Ossenzijl. De tijd heeft stilgestaan in de buurtsuper, en soort bijschuur. Vega-produkten zijn er niet. Jam die minder suiker bevat ook niet. Maar we slagen er verder prima en we genieten ervan dat er ergens in Nederland nog een plekje is waar de ontwikkeling niet zo snel gaat. 

Op woensdag willen we naar het IJsseloog. 

Het motregent. Er is geen wind. Mariken glijdt uit op de spekgladde steiger.  

Warm is het ook niet.  En toch hebben we het naar onze zin.  

We vertrekken.  En brug of 10 later passeren we het Zwarte Water nabij het vogeleiland.  

Ik vind het prachtig  juist die grijze nevelige sfeer maakt het adembenemend mooi. 

Verder gaat het. 

Ondertussen zien we veel fonteinkruid. 

En paar keer horen we het toerental van de motor zomaar omlaag gaan.  Met de motor niet in het werk loopt hij weer prima.  Fonteinkruid om de schroefas? Ik heb geen zin in een duik onder de boot. Gelukkig herstelt het spontaan.  

Onder de Ramspolbrug door. De Schokkerhaven laten we rechts liggen. Ik heb het niet zo op de Schokkerhaven. 

In het IJsseloog is het alsof je een andere wereld binnenvaart. Het IJsseloog onderga je. Woorden schieten te kort. 

IJsvogels scheren over het wateroppervlak.

Je durft bijna geen adem te halen uit angst de stilte te verbreken. Hoewel stilte? Het gezang van de vele vogels is oorverdovend.  Er zwemt iets door het water,  te groot voor een rat. Een bever? Een otter? Of toch een muskusrat. Wij prefereren een bever.

Een impressie:

Vakantie 2

Woensdag 1 juli.

Nog steeds flinke wind.  Ik vertrek naar Staveren.  Halve wind.  Het gaat als de brandweer.  Ik ben er in een ommezien. Door de sluis, want we willen daarna Friesland in. Voor de wind de sluis in. Ik mis een bolder, kom angstvallig dicht op mijn buurman,  die me nog net even inhaalde vlak voor de sluis, maar het gaat goed.  

Tijdens het schutten hoor ik de landvast vervaarlijk kraken.  De landvast heeft zichzelf vastgeklemd om de bolder. De boot begint een beetje scheef te liggen,  want we zakken. 

Ik pak mijn mes, dat ik altijd klaar heb liggen voor dit soort situaties in een sluis,  maar onderneem eerst nog een poging om hem los te trekken.

Ik klim op de kant en geef een machtige ruk.  Los!.

De boot zakt met een zucht. Ik slaak ook een zucht van verlichting. Het mes gaat ongebruikt terug aan zijn haakje. 

Ontmoeting met de bemanning van de Parel. Erg leuk maar veel te kort want ik wil alles horen van hun fantastische belevenissen op de Waddenzee. 

Aan het eind van de middag sluit Mariken aan.  We ontdekken Max' eetcafé.  Gave tent, gezellig, goede muziek en een prima kaart. 

Donderdag 2 juli.

Het blijft waaien.  Via de Fluessen naar Woudsend.  Voor de wind hebben we er nauwelijks erg  in dat het hard waait. In Woudsend is de Titaantje geschilderd. Even bijgepraat met Gijs, de jachthaven eigenaar en jachtschilder, maar ook veel te kort. 

Vrijdag 3 juli. 

De wind neemt toe.  Op het fokje richting Sneek.  Er komt veel regen de komende dagen. Dan vinden we de nabijheid van een stad wel prettig.  

Voor de zondag hadden we een stadswandeling geplant, maar het houdt niet op met regenen. We vluchten het Fries Scheepvaart Museum in. Wat een suf museum. Veel te veel scheepsmodellen,  vast en zeker vervaardigd met noeste thuisarbeid en vervolgens geschonken aan het museum in ruil voor naam vermelding. Om niet alleen maar te simmen; de schilderijen van Egnatius Ybema zijn erg mooi.  Ook leuk om eens een Jacobsstaf te zien.

Zondag 5 juli.

De wind blaast onverminderd voort. Maar het is om 11.00 uur droog. We vertrekken.  Jouckesloot, Modderige Geau en dan de eindbestemming Holle Greft. Mooie beschutte plek. En niet weg te denken uit het North Beach verleden. 

Af en toe een zonnetje en 's avonds gaat de wind warempel liggen. Hadden we niet verwacht. Wat een stilte.

Maar 's nachts neemt de wind wraak.  Het gaat enorm te keer.  Harde windstoten, het raast en siddert, we worden er wakker van.  En dan liggen we zelfs nog enigszins beschut.

De volgende ochtend waait het nog flink.

De accu houdt zich goed. Ik heb nog maar 1 accu,  weliswaar 160 Ah AGM, toch moet ik goed in de gaten houden of die niet teveel ontladen raakt, al schat ik ons verbruik niet zo hoog in: een koelkastje en een paar led- lampjes.  

Op de Marrekrite plaats kunnen we natuurlijk niet bijladen.  Maar de accumonitor geeft 96% aan. 

Het richtbare zonnepaneel doet zijn werk kennelijk goed.  

Maandag 6 juli.

Geen douche,  dan maar een duik in de gracht. Koud! Na een paar meter zwemmen mag ik er van mezelf weer uit. 

Ik strijk de kluiver. Het maakt teveel herrie door de wind.  

We varen en klein stukje richting Joure naar onze volgende Marrekrite plek.  Beter beschut dit keer.  We verliezen en stootwil, maar de Duitse buurman met rubberboot is zo vriendelijk om hem op te halen van de overkant. 

Het is hemelsbreed nog geen 4 mijl van onze vorige plek. Maar waarom veel afstand afleggen? Mariken vindt de harde wind absoluut niet prettig en we kennen deze plek allebei niet. 

Veel tijd om mijn saaie boek uit te lezen. 

Ik vind alles interessant wat het einde van het neoliberalisme beschrijft.  Maar niet iedereen kan boeiend schrijven. De laatste hoofdstukken lees ik diagonaal. 

Vakantie

 

Zondag 28 juni.

Begin van de vakantie. 

Het plan is: ik vaar de boot naar Staveren, waar Mariken, die niet zo van wind en golven houdt en al helemaal niet van het IJsselmeer, instapt.

Het waait hard. Ik prepareer de boot. Bereid alvast het 2e rif voor. 

Bij het doorzetten van de smeerreep zie ik dat D-sluiting bij de mastvoet helemaal los zit en opengebogen is. Aan deze beugel zit een blok waar de smeerreep doorheen loopt.

Kut! Mooi dat ik dat nu ontdek en niet onderweg. Had ik nu maar een bankschroef. Maar met het gereedschap aan boord kan ik het weer netjes terug buigen en nieuwe splitpennen aanbrengen. Die as, die de mast op zijn plaats houdt, zal niet zo snel verschuiven, maar ik moet er toch niet aan denken dat dit onderweg wel gebeurt.

Alles is gereed. Ik heb de lifelines geinstalleerd, trek pak en reddingsvest aan, start de motor en ... drink nog even een kopje thee.

Hoe kom ik hier weg met die wind?

Aan de overkant ligt een groot motorjacht. De doorgang voor mij is niet al te breed. Maar ik heb een plan. Als ik alle landvasten losgooi behalve die aan de stuurboord achterkant en ik geef wat gas, dan waait de boot vanzelf in de goede vaarrichting. Moet ik wel op tijd die laatste landvast loskrijgen. Moet lukken.

Tegen het zeilen zie ik niet op. 

Maar dan kom ik bij Staveren. Daar waait het net zo hard. Ik weet niet hoe de situatie ter plekke is. Ligt het vol door al die idiote corona maatregelen?

(In Twente bleek 0,4% van de geteste personen positief!).

Moet ik met mijn motortje van 9 pk bij windkracht 6 gaan manoeuvreren op zoek naar een plekje?

Heb ik haast?

"In dubio abstine" is een ijzeren dogma in mijn werk.

De thee is op.

Ik doe de motor uit. Trek mijn pak uit. Breng alle hoezen en huiken weer aan en vertrek. 

Met de auto. 

Naaimachine projekten

Het is zomer en natuurlijk tijd om te zeilen, niet om te klussen, maar het komt er maar niet van. Dagjes zeilen wel, maar meerdaagse tochten niet. 

Een alternatieve small ships race gaat niet door vanwege de corona-maatregelen. Da's jammer, want daar had ik mijn zinnen op gezet. 

Een alternatief verzinnen in die week strandt omdat we de praktijk gaan verhuizen en ik vind het niet sportief om dan net weg te zijn.

In deze praktijk werk ik al 30 jaar. Toen ik kwam was het modern, ruim, licht. Maar we zijn ingehaald door de tijd. Hadden we destijds 1 assistente, nu zijn het er 4 en verder lopen er 4 praktijkondersteuners rond, een podotherapeut en een huisarts-in-opleiding. We barsten uit onze voegen. Zo langzamerhand moeten we ook aan onze opvolging gaan denken en in een tijd met krapte op de arbeidsmarkt moet je zorgen dat je praktijk aantrekkelijk is voor overname.

Daarom verhuizing. Een oude basisschool is verbouwd en daar trekken we in. Veel ruimte, samenwerking binnen het pand met priklab, thuiszorg, podotherapie, en GGZ. De opvolgers kunnen hier weer 30 jaar mee verder.

Dan maar een paar klussen, die ik eigenlijk erg leuk vind.

1. zitkussens voor nieuwe stoelen op het terras. Schuimrubber: Pantera® SG 52 150 Medium, zitkwaliteit, en doek: Buitenstof Sunproof Cartenza. Dat is gemaakt van Olefin, een synthetische vezel. "Olefin is abrasion, stain, sunlight, fire, and chemical resistant". Wat wil je nog meer.
2. nieuwe dektent voor het motorbootje. De oude is gaar, door uv-licht aangetast, want de helft die naar het zuiden gericht is is duidelijk meer versleten en verkleurd dan de andere kant. De nieuwe wordt gemaakt van Premium Bootacryl 320 gr/m². Dezelfde stof als de winterdektent van de Titaantje. Het bootje ligt in het water, opmeten gaat dan niet; dan moet je om de boot heen kunnen lopen en het doek aan alle kanten goed spannen. Dus ik torn de oude dektent los en probeer hem te copieren. Het is een experiment. Ik heb polyester garen gebruikt. Ben benieuwd hoe duurzaam dat is. Tenara is waarschijnlijk beter, zeker voor een projekt dat 6 maanden continu aan weer en wind is blootgesteld. Maar het is wel 130 euro per klos!
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   

   

   dektent in de regen

   
   
3. op het todo lijstje staat verder een buiskap voor de Titaantje. Mooi klein projekt, maar behoorlijk lastig. Eerst een witte en (als die gelukt is en ik vind het nog steeds leuk,) dan een groene. Lijkt me een hele uitdaging. Het staat of valt met een goede meting. Ik heb al een keer een buiskap gemaakt voor Jikke's Albin Viggen. Die was beter dan de oude, maar was zeker nog voor verbetering vatbaar. Ik weet inmiddels waar de problemen zitten. We hopen op een steile leercurve.
4. ook todo: nieuw grootzeil voor de Titaantje. Dat wordt weer een winterproject en wordt mijn 4e zeil. Het wordt een crosscut ontwerp, bovenste zeillat wordt helemaal doorgelat. Over de keuze van het doek denk ik nog na. Het doek dat ik voor de keerfok gebruikte is mooi stevig (Contender: Fibercon Pro Warp), maar wellicht iets te stevig. Het is best een flinke lap. Vooral bij de patches in de hoeken en bij de reven is het lastig stikken. Hier moet ik nog eens een goed gesprek met de zeilmaker over voeren. 

Druk op het IJsselmeer

het is weer een drukte van belang

IJsselmeer zuidwestenwind, 6 Bft, zaterdag 23 mei

"Een waarschuwing voor de scheepvaart:
Vlissingen Zierikzee Hoek van Holland IJmuiden Texel Harlingen IJsselmeer Marken
zuidwest 7"

In het echie valt het toch weer mee. Het was 6, geen 7. En je went eraan. Als je een tijdje in een vlaag van 28 Bft hebt gezeten (schijnbare wind) dan vind je 24 al weer meevallen.
Het is zonnig, mooi weer eigenlijk. Elk weertype heeft zo z'n charmes.

De golven zijn niet eens zo hinderlijk. Op de een of andere manier snijdt de Titaantje er mooi doorheen. Maar heel  af en toe dreunt hij op een golf waardoor hij bijna stillligt. 

Dit weer is voor een North Beach goed te doen. Het is een sterke boot en het voelt veilig.

Net op tijd zie ik dat het harpje, waarmee het blok van de grootschoot aan de bodem van de kuip vastzit, bijna los is. Ik heb een nieuw blok, van het vorige blok waren de tandjes zo afgesleten dat de schoot slipte. Vergeten om het met een tang aan te draaien.

Ook vergeten; de lifelines. Beetje dom. Nu klik ik me vast aan allerhande ogen als ik naar voren moet. Maar daar ben ik niet consequent  in (Mariken leest niet mee).

2e rif

de smeerreep door de lus van de paalsteek liep veel te stroef, waardoor het onderlijk niet goed op spanning kwam. Met een RVS ring (behoorlijk low friction) gaat het veel beter