Voorjaar

Eindelijk. Het is voorjaar. Wat heb ik daarnaar gehunkerd. Wat heeft de herfst toch lang geduurd.

Vanwege her moeilijke hijsen van het grootzeil heb ik nieuwe leuvers aangebracht. Het idee daarachter is als volgt: de afstand tussen de mast en het voorlijk is bij elke leuver gelijk, behalve bij bij de doorgelatte zeillatten. Daar zit geen leuver, maar een harpje. De afstand tot de mast is daar duidelijk groter.

Zou dat de oorzaak van de plooi en het moeilijke hijsen zijn?

Grotere leuvers gekocht en geinstalleerd. Nu is overal de afstand voorlijk-mast gelijk. 

Ik verbeeld me dat het hijsen makkelijker gaat.

Maar... de plooi is niet weg. 

En dan ineens zie ik het....

De plooi ontstaat omdat de zeillat niet goed past in de zeillatzak. Het zit te strak.

Ik heb de zeillatzak gemaakt zonder dat ik een voorbeeld zeillat tot mijn beschikking had. De zeilmaker heeft de zeillatten gemaakt en erin geschoven. 

En daar is het niet goed gegaan. Ik snap ook wel hoe dat mis kon gaan, maar dat deel ik hier niet. Ik neem niemand iets kwalijk.

Om het op te lossen zal ik de zeillat smallr moeten maken, of de zeillatzak ruimer. Ik heb nog geen keuze gemaakt. De zeillat is van glas gemaakt, als ik daaraan ga schaven krijg ik nare vezels. En hij mag ook niet te zwak worden.

De zeillatzak: zeil van de boot halen en mee naar huis, zeillatzak losnemen van het zeil, naad aanpassen en weer vast stikken.  Heel gedoe midden in het zeilseizoen. Zou de naad te herstellen zijn met de hand aan boord?

Ik kan weer een nieuw plan maken. En dan een lekker middagje zeilen, 25 mijl. Als ik de haven uitvaar waait het bijna niet. Maar gaandeweg neemt de wind toe tot 5 Bft. Kruisen naar Enkhuizen. Net niet voldoende hoogte om buiten het Enkhuizer zand te blijven. Dan maar net zolang doorzeilen tot het ondiep wordt. Ik kom een heel eind, maar in het zicht van Enkhuizen wordt de diepte snel minder en keer ik terug. Kaartdiepte vlak voor Enkhuizen is 0.8. Gaat niet lukken. 

Bilgepomp voor de Koningin

Het bootje van dochterlief heeft zorg nodig.

Er is vaak water in de bilge. Na eindeloze speurtochten (kiel, ramen, huid doorvoeren, dek-romp naad, watertank) zijn we tot de conclusie gekomen dat het water daar terecht komt vanuit de kuip via handmatige bilgepomp. 

Het is een vreemde constructie: in de bodem van de kuip is een primitieve bilgepomp, een zuiger waarmee je water uit de bilge kan pompen. Het werkt niet goed. En volgens ons sluit het mechanisme niet af, waardoor het water de omgekeerde weg vindt: giet je inkt in het gat dan kleurt het bilgewater blauw.

Doordat de loosgaten maar net boven de waterlijn zitten komt er vaak water op de kuipvloer. Dus ook altijd water in de bilge. De eerste aktie is verwijderen van de zuiger en daarvoor in de plaats een rubberen stop.

Vervolgens een elektrisch bilgepompje installeren. Hoe monteer je een pomp in de bodem van bilge? Hoewel er een kiel onder hangt durf ik toch geen schroeven te gebruiken. Ik heb een houten blokje in de epoxy gezet, met boutjes waar het pompje op past. Dit lijm ik op de bodem. De kit is geschikt voor onder de waterlijn. Het is nog even een puzzel hoe ik de voedingsdraden van de bilge naar de zijkant van de boot breng. De waterslang gaat naar voren tot onder de gootsteen, dan naar stuurboord, verder naar achteren via de bakskist. 

En dan... een gat in de boot boren voor de True Design kunststof doorvoer. Die moet niet te laag in de spiegel komen, want dan stroomt er gemakkelijk water naar binnen. Ook niet helemaal aan de bovenkant, want ik wil dat de waterslang nog een lus naar boven moet kunnen maken als een omgekeerde zwanenhals. Hij komt dus in het midden. 

Ducttape tegen wegglijden van de boor, boren van buiten naar binnen. Ruim sikaflex op het deel dat tegen de spiegel aan komt. Dan de ring aan de binnenkant erover schuiven (of moest ie ook aan de buitenkant?) en vervolgens de moer. Ik kan er vanuit de bakskist maar met 1 hand bij. Dat is jammer want de doorvoer begint op het eind mee te draaien. Alle posities geprobeerd, ondersteboven hangend, erin geprobeerd te klimmen, met armen schouders en hoofd naar binnen, tot ik vast zit en bijna een paniekaanval krijg omdat ik niet meer terug kan, maar ik kan niet de doorvoer fixeren en tegelijk de moer vaster draaien. Ik vertrouw maar op de sikakflex. Veel kracht komt er niet op.

Dan een emmer water in de bilge en de pomp aan. Het pompje zoemt levenslustig. Vol verwachting kijk ik naar de spiegel. Er komt niks. Knik in de slang? Uiteindelijk kom ik er achter dat er toch een flinke laag water in de bilge moet staan voordat hij goed pompt. Maar dan ook overtuigend. 

Als het goed is heeft ze pomp niet nodig. Maar als ze hem nodig heeft dan is 1 druk op de knop genoeg!