NB24

NB24

dinsdag 18 november 2014

De elektronika reviseren....een tussenstand


Dit was de oude situatie:

En dit is de huidige configuratie:
De winddata komen nu van de nieuwe ultrasone windsensor, die via NMEA0183 data doorgeeft aan de multiplexer. De winddata zijn nu beschikbaar voor de pc (WaypointsGPS en OpenCPN) en ook voor het Raymarine display in de kuip. De multiplexer vertaalt NMEA naar Seatalk, waar het Raymarine display om vraagt.
De marifoon krijgt de geografische positiegegevens nu ook van de mux, die deze gegevens ontleent aan de AIS met ingebouwde GPS-antenne. De losse GPS-muis kon dus (overdrachtelijk) over boord.
Diepte en log zijn zichtbaar op het bidata schermpje in de kuip. Het zou ook op de pc zichtbaar moeten zijn, maar dat heb ik nog niet kunnen waarnemen. Komt misschien wel omdat ik nu op de wal sta. Hoop ik. Wordt pas in  het voorjaar dat ik dat kan checken. Het geduld wordt op de proef gesteld.
De mux funktioneert ook als WiFi access point. Hierdoor kan ik met ipad of smartphone NMEA-data ontvangen en weergeven in apps als Sailtracker, iRegatta of Oruxmaps.

Op het todo-lijstje staat nog de Seatalk data kabel van de de stuurautomaat aansluiten op de mux. Als ik geluk heb is de kabel al getrokken van stuurautomaat naar schakelpaneel en is het een kwestie van opzoeken en aansluiten. Dat wordt een voorjaarsklus.

Het is achter het schakelpaneel nu wel een pierenpot geworden. Daar moet ik tzt eens wat aan doen.







zaterdag 1 november 2014

Naar de wal...

Het 30 oktober, het is bijna 20 graden.
Toch moet het er een keer van komen. Hij moet de wal op.
In november zijn er al veel afspraken in weekends, van zeilen komt niets meer.
Andere jaren is de vaart naar de kraan meestal een koude en natte aangelegenheid. Zo niet dit jaar.
In alle vroegte met de auto naar Dronten. Daar het vouwfietsje uit de auto halen en naar Urk fietsen. Het is zuidenwind, dus ik heb mazzel.
Boot klaarmaken en vertrekken. Ik maak nog een laatste foto van Urk. Over 5 maanden ben ik weer terug.

Het wordt een uiterst relaxed tochtje, windje 3. Ik laat mister Vee sturen en begin vast met het schoonmaken van het dek. De enige manier om de randjes langs de puttings en ander beslag schoon en algvrij te krijgen is met een tandenborstel. Het is met dit weer geen straf.
Mister Vee heeft het met dit lichte weer en met flinke variatie in windsterkte moeilijk. Ik neem het over.
Dan kom ik bij de Ketelsluis.

We gaan 5 meter naar beneden.
Bij Gicom antivries door de motor laten lopen en dan op de wal.
Het onderwaterschip is wel vies, maar er zit nog geen schelpje op. Ook het roer, dat ik met Melkfett heb ingesmeerd heeft veel vieze bruine aanslag, maar geen schelpen of mosselen.
De schroef, die ik in het voorjaar heb gemonteerd, hangt er nog net zo bij, allen blinkt hij niet meer. Ik sprenkel wat naaimachineolie op de lagers van de beweegbare bladen.
Ik kalibreer nog even de windmeter, die in een schuine stand bovenop de mast gemonteerd is. Die is alvast klaar voor het volgende seizoen.

Ik laad de auto vol met de zeilen, kussens, schoten en landvasten. Schoonmaken komt volgende keer wel.

zaterdag 18 oktober 2014

Soms zit het mee en soms ...

Afgelopen week wilde ik iets doen aan het grove brandstoffilter dat lekte. Bij het vervangen van het filter  en het plaatsen van nieuwe ringen paste het niet meer. Ik liet een ring weg en toen paste het wel. Maar nu lekt het.
Gewapend met nieuwe ringen en meer kennis toog ik aan het werk. Er was niets mis met de ringen; in het filterhuis zat nog een ring, toen ik er eentje bij wilde doen werd het teveel en paste de bout niet meer op de rest. De lekkage was afkomstig van het doorzichtige glas, waar een scherf af was. Het glas had ik al een keer uit voorzorg gekocht, dus nu maar vervangen en klaar was Kees.
Even ontluchten, motor starten, motor liep, maar ging weer uit. Dus nog een keer ontluchten op het volgende station (de drukpomp). Maar nu bleek de ontluchtingsbout op het fijnfilter lam. Stukjes schroefdraad lagen los tussen het schroefdraad van de bout. Dat betekende een nieuw filterhuis plaatsen. Ook die had ik op voorraad, want ik had al eerder problemen ondervonden met het ontluchten op die plek. De Yanmardealer had me al gewaarschuwd die bout niet te vast aan te draaien; het gaat vaak stuk.
Nieuw filterhuis geïnstalleerd, ringetje laten vallen. Stom. Na veel zoeken op plekken die je niet kan inspekteren en waar je met je hand niet bij kan (bodem van de bilge onder de motor) eindelijk gevonden.
Opnieuw ontluchten en starten maar.
Er gebeurt niets. Geen enkel geluid, behalve de piep van het alarm als je de contactsleutel omdraait. Heb ik een kabel losgetrokken toen ik dat ringetje wilde pakken? Is de startmotor kapot? Startknop? Relais? Accu?
Ik meet 12,6 V op de accu. Lijkt me voldoende.

Het is de hoogste tijd, ik moet naar huis. Wat een pech.
Soms zit het tegen...

3 Dagen later.
Veel gelezen op het zeilersforum over niet startende Yanmars en tips ontvangen.
Ik sluit de + op het startrelais kort met de stuurstroom: er gebeurt niets. Dat is vreemd. Met deze aktie omzeil je het hele startpaneel en bekabeling.  Ofwel  het relais is doorgebrand en doet niets meer, ofwel hij krijgt geen stroom meer. Nog een keer de spanning op de accu gemeten: 12,3 V.  Dat is minder dan enkele dagen geleden, terwijl hij aan de lader heeft gehangen.
Met startkabels gestart op de serviceaccu. Direkt slaat hij aan en loopt als een zonnetje. Dat is het dus: de startaccu is overleden.
Een nieuwe gehaald en geïnstalleerd; probleem opgelost.

Ik wil nog even zeilen. Al weken niets van gekomen, steeds aan het klussen of er is geen wind.
Voordat ik losgooi nog even een blik op de aansluiting van de mux.
Daar vind ik een fout: de gele en blauw draad van de windgever (+ en -) zitten omgekeerd.



Ik snap wel waarom ik het verkeerd heb gedaan. De bovenste aansluiting voor de voeding is boven + en onder -.  Bij de NMEA uit- en ingangen is het precies andersom. Het staat er duidelijk, maar intuïtief doet iemand als ik dat dus net als de bovenste.

Trossen los, Wat blijkt: het Raymarine display in de kuip geeft de correcte windsnelheid en -richting. Het heeft even moeite gekost, maar het werkt. Voor het eerst sinds jaren! Mijn dag is weer goed.

...en soms zit het mee.

woensdag 8 oktober 2014

Windmeter

De nieuwe windgever is geplaatst.
Dit was de oude: een rotavecta:
En dit is de nieuwe, een ultrasone windmeter (LCJ Capteurs CV7:
Het voordeel: klein, geen bewegende onderdelen, die door spinnerag of andere oorzaken kunnen gaan disfunktioneren.
Het was wel even een klus, want de mast moest ervoor omlaag.  Daarna nog uren bezig geweest met bekabeling.
Maar dan heb je ook wat. Al doet hij het nog niet. Kennelijk toch iets verkeerd gedaan bij het aansluiten. Wordt vervolgd...


dinsdag 30 september 2014

De elektronika reorganiseren

Ik heb een boord-pc, een windmeter en dieptemeter/log, maar het is allemaal stand-alone.
Jammer, want de hardware staat er al (grotendeels). Het moet alleen met elkaar verbonden worden.
Dit is de situatie nu:

En dit is wat ik wil:
Er moet een multiplexer worden aangeschaft en een extra schakelpaneeltje.
Op het moment dat ik dit schrijf zijn het schakelpaneeltje en de multiplexer geïnstalleerd. Op de pc kan ik nu de windsnelheid en de windrichting zien. De marifoon is verbonden met de AIS (die een ingebouwde GPS-antenne heeft), dus de losse GPS-muis kan weg.
Het volgende moet nog gebeuren:
  • seatalk bekabeling verbeteren, zodat ook de diepte en de log op de pc zichtbaar worden. 
  • ik heb de AIS-transponder nu rechtstreeks verbonden met enerzijds de marifoon en anderzijds de boord-pc. Dat werkt goed, want de marifoon beschikt nu over de positie en de pc over positie en AIS-data. Maar....de multiplexer beschikt over een wifi. Het kan dus NMEA-data uitzenden naar apparaten met een wifi-kaart., zoals telefoon en ipad. De mux krijgt nu geen GPS- en AIS-data en kan deze dus ook niet doorgegeven via de wifi. De AIS-transponder dient dus verbonden te worden met de muxingang. De marifoon en de pc moeten aan een mux uitgang komen te hangen.
  • Wind masttopunit is defekt en moet vervangen worden. Dit vind ik de meest urgente klus.
  • de elektrische stuurautomaat verbinden met de seatalk bus.
Ik hoef mij voorlopig niet te vervelen.

woensdag 3 september 2014

Speakon stekkers

Ik ruim nou eenmaal niet alles piekfijn op. Tijdens het zeilen gebeurt het dus dat er wel eens iets glijdt of valt door de helling. Wat er van de kaartentafel aflazert komt eerst op de stekkers van het schakelpaneel terecht. Die waren van het type sigarettenplug.
Promt verbrak dan de verbinding en zag ik niks meer op het pc-scherm.

Die tijd is nu voorbij. Een tip van het zeilersforum bracht me op het idee om speakon-stekkers te gaan gebruiken. Het sluit met een bajonetsluiting. Voordat die bezwijkt moet minstens de kaartentafel zelf naar beneden komen.

woensdag 13 augustus 2014

Lowestoft??? geen Lowestoft dit jaar (2)

Het plan is om samen een week te gaan zeilen, mijn dochter en ik.
Wat gaan we doen; de Wadden, de oostelijke Wadden, oversteken naar Engeland?
Het thuisfront is van dat laatste idee niet erg gecharmeerd. Ik heb nog niet zo veel ervaring met zeilen op de Noordzee en voor Jikke zou het de eerste keer zijn.
Om de achterblijvers niet in angst te laten zitten besluiten we af te zien van Engeland als bestemming. Wel met pijn in het hart, want er is een een mooie noordoosten wind voorspeld. Wat wil je nog meer.
Het wordt een rondje Noord-Holland. Pakken we toch een stukje Noordzee.

Op maandag 21-07 vertrekken we in alle vroegte van Urk richting Amsterdam. NW-wind 3-4 Bft.

Het schiet lekker op. Om 14.00 uur knopen we vast in de Sixhaven. Jikke laat de kans om nog even te gaan shoppen in Amsterdam niet onbenut. Het is gaan regenen en niet zo'n klein beetje ook. Onze parapluutjes zijn er bij lange na niet tegen bestand. Het mag de pret niet drukken.
De volgende dag is het stralend weer.
Ik kijk met verbazing hoe vol het inmiddels in de haven is geworden. Met pas en meetwerk zijn alle doorgangen volgelegd met boten en bootjes. Ik verdring de gedachte effektief dat er ergens brand uitbreekt.
Op tijd vertrekken is er niet bij, wie het laatst is gearriveerd moet er als eerste weer uit.


Wij hebben geen haast. We willen eerst nog het filmmuseum Eye gaan bezoeken. Het is om de hoek en we zijn er allebei nog nooit geweest. De havenmeester is zo vriendelijk om ons een Box gunnen tot 's middags 14.00 uur, zodat we op ons gemak het museum kunnen bekijken.
Het viel niet tegen. Prachtig gebouw, adembenemend mooi terras. Toen ik nog in Amsterdam woonde vond ik al dat het oude filmmuseum aan het Vondelpark het mooiste terras van Amsterdam had; die reputatie heeft met de verhuizing meer dan stand gehouden! Een fantastisch uitzicht op het IJ doet alle andere terrassen verbleken.
's Middags vertrekken we naar IJmuiden. Een saai tochtje. We zeilen het eerste stuk, maar als we in de luwte komen van de populieren op de noordoever wordt het motoren.

We maken plannen voor de volgende dag. Noordoosten wind 4-5 Bft wordt er voorspeld. Dat wordt aan de wind en misschien wel kruisen. Konden we nu maar naar Engeland.
Jikke vindt het wel spannend, maar weet niet precies wat ze er van mag verwachten. De opties zijn gaan, wachten tot het iets minder gaat waaien of terugkeren en dan via het Marker- en IJsselmeer naar het noorden.
We gaan. Stroom mee. Mister Vee stuurt. Jikke went al snel aan de zee.
We komen de ene na de andere in zee gedreven strandbal tegen. In de middag zet de wind door en komen er langdurige vlagen van 6 Bft. Het wordt wat grimmiger. De wind-tegen-stroom situatie geeft een golfslag die aan het IJsselmeer doet denken. De kustlijn maakt een flauwe bocht naar het oosten; nu moeten we werkelijk gaan kruisen.
We varen zonder kluiver, het grootzeil is gereefd. Jikke vindt het zo wel genoeg. Ik wil het haar niet tegen maken. We strijken de zeilen en gaan met de rode vuurtoren bij Den Helder al dichtbij op de motor verder. Het 10 pk dieseltje komt er maar met moeite tegenop. Ik vind het er niet comfortabeler op worden. Met een zeilboot moet je zeilen. Eenmaal voorbij de vuurtoren maken we de bocht en zetten we het fokje erbij. Dat voelt beter.
We besluiten om naar Den Helder te gaan.
Het is heerlijk om al het zout van ons af te spoelen als we eenmaal in de haven liggen.



De volgende dag, donderdag,  steken we over naar Oudeschild. Nog steeds dezelfde stevige NO wind. Stroom mee op het Marsdiep en de Texelstroom. Door de forse stroom en stroom-tegen-wind weer flinke golven. Onze snelheid door het water is gering. Het zeilt niet comfortabel, ondanks een rif in het vlak getrimde grootzeil en het op spanning gezette achterstag. We hebben nog steeds te veel zeil en we slaan dood op de golven. We rollen de fok helemaal in.
Nu ervaar ik iets vreemds: de boot is goed hanteerbaar nu, ligt mooi op een oor, grootzeil staat mooi, gevoelsmatig zeilen we lekker.... maar de snelheidsmeter geeft een snelheid van 0 knopen door het water. Bizar. De wind geeft ons voldoende voortstuwing om de boot stuurbaar te houden, maar de golven remmen ons keihard af. Ik snap nu wel dat je met flinke stroom en de wind vol in de zeilen zelfs achteruit kunt varen. Het liefst rol ik de fok weer uit en zet een 2e rif in het grootzeil, maar Jikke wil geen gedoe meer en ik wil niets forceren.
Gelukkig hebben we de stroom nog, die ons tot de haveningang voert. 
Texel is vol!!
We wachten een tijdje voor de ingang van de passantenhaven en dan komt de havenmeester melden dat er nog een plekje is.

De digitale windmeter op de steiger geeft windkracht 6 Bft.


Na de pannenkoeken gisteren willen we nu een gezonde maaltijd. We maken een salade, van de ingrediënten die we vanochtend in Den Helder hebben gekocht.
We blijken niet de enige NB24 te zijn. Ineke en Albert de Haan zijn er ook met hun Schone Waardin. Het is leuk om ervaringen uit te wisselen. Je leert iedere keer weer iets nieuws over je eigen boot. Albert is de eerste eigenaar van zijn schip, vaart er al heel wat jaren mee en heeft dus een dijk van een ervaring.

Morgen is het vrijdag en zullen we herenigd worden met het niet zeilende deel van de familie.
We rekenen uit hoe laat we het best kunnen vertrekken om ook op Terschelling aan te komen.
De volgende morgen varen we om 06.00 uur de haven uit. Gelijk met een konvooi charterschepen van de bruine vloot, die, naar later blijkt, naar Harlingen gaan. Het is een prachtige ochtend. De ongereptheid, de rust. Jammer dat de motor met zijn gepruttel die rust verstoort. Er is geen wind. Als de wind later op komt zetten, waait die voor onze bestemming uit de verkeerde hoek.
Dat is de consequentie van een strakke planning. Als je op een bepaald moment op een bepaalde plek wilt aankomen, zonder te kunnen wachten op een betere wind (of een andere bestemming).

Om 14.00 uur zijn we op Terschelling. Barstens volle haven, maar dankzij een vertrekkende boot komen we te liggen naast de Parel, de NB24 van Jur en Margareta Pels. 2 Zusterschepen naast elkaar. Het blijft niet onopgemerkt.
Aan het eind van de middag arriveert de veerpont met Mariken en Anna en dan is ons gezin weer herenigd op dit eiland waar we al zoveel jaren komen; eerst Mariken en ik, later met ons vieren en de laatste 2 jaar 2 met de veerboot en 2 met de Titaantje.


Na 3 dagen gaan we de terugtocht plannen. We hebben 2 opties. De ene is om buitenom in een keer naar IJmuiden. Lange tocht. Een uitdaging vanwege de lengte en omdat we dan door het ondiepe Schuitengat moeten. Willen we met HW door het zeegat, dan zullen we pas rond 24.00 uur IJmuiden aanlopen. En dan de volgende dag weer richting Urk, opkruisend tegen de  NO-wind.
We kiezen voor de andere optie: rechtstreeks naar Kornwerderzand en vervolgens tot hoever we komen.
De wind is aanvankelijk NW, ruimend naar NO, windkracht 4, droog, maar dreigende buien. Op deze route hoeven we bijna niet de motor aan te zetten. Om 13.00 uur zijn we de sluis al gepasseerd. Het gaat voor de wind. Mister Vee houdt niet van deze koers, dus sturen we zelf. Voorbij het Vrouwenzand loeven we op en koersen we halve wind recht op Urk aan.
De hele dag hangt er een dreigende buienlucht, maar het is steeds droog gebleven. Maar een uur voordat we bij onze bestemming aankomen barst het dan toch los. Alle zeilen kletsnat. Maakt niet uit, dat lossen we morgen wel weer op.




donderdag 24 juli 2014

Noordzee

Vandaag de tijd gehad om mister Vee te testen met de nieuwe constructie op de helmstok.
Windkracht 4-5 met vlagen van 6 om de Noordzee van IJmuiden naar Den Helder bij een aan de windse koers. Een rif in het grootzeil, fok, geen kluiver. Het resultaat was geweldig. Mister Vee deed het werk. Ik coördineer. Zo heb ik het graag.

Het was prachtig weer: zonnig, warm en wind. Door de NO-wind was er wel steeds een stroom tegen wind situatie, die voor vervelende golfslag zorgde. Dat deed erg aan het IJsselmeer denken.
Jikke en ik doen een uitgebreid rondje Noord-Holland. Het plan is om naar Texel en Terschelling te gaan.

vrijdag 11 juli 2014

Mr. Vee

Hoewel Mr. Vee en ik dikke maten zijn, was ik niet helemaal tevreden over het instellen van het touwtje op de helmstok. Als mr. Vee niet in funktie was dan maakten de touwtjes dat de helmstok niet helemaal vrij te manoeuvreren was. Ook het in werking stellen van mr. Vee was te ingewikkeld.
In een vorig bericht schreef ik al dat het roertje kapot ging op de Noordzee, omdat ik het niet uit het water kon halen.
Ik heb nu iets bedacht waardoor ik het roertje, als ik mr. Vee niet nodig heb, omhoog draai. Dus uit het water recht omhoog.
Via 2 lijntjes is de stand van het roertje regelbaar op de helmstok mbv 2 clamcleats.





Of het werkt?
Geen idee.
Het was vandaag windkracht 0!

zaterdag 21 juni 2014

Navigatiescherm

Het navigatiescherm heeft een nieuwe plaats.
Onder op het schot beviel toch niet zo goed. Het was nauwelijks te zien vanaf het andere boord, om het touchscreen te bewerken moest je wel erg diep door de knieën en dan was het nog een gepriegel.
(Probeer maar eens met een bril met het leesgedeelte onderin het glas een schermpje af te lezen dat heel laag geplaatst is).

Nu staat het op het uitschuifdak van de kajuit in een soort doos. Het is op ooghoogte, goed te zien vanaf beide boorden, beschermd tegen de zon, zodat het op zonnige dagen ook goed afleesbaar blijf en veel beter te bedienen.
De doos zelf is wel een groot geval. Zolang het in bedrijf is staat het niet in de weg, maar wel als je het na gebruik binnen moet opbergen. Het is van hout, binnenzijde zwart, buitenzijde wit. Door de uitsparing voor de opstaande rand van het schuifdak kan het niet naar voren of achteren schuiven. Met flinke golven (5-6 Bft lagerwal IJsselmeer) blijft het gevaarte redelijk op zijn plaats. Er is nu wel minder zicht door het venster van de buiskap.
Ik beschouw het als een prototype. In de winter ga ik wel nadenken over een lichtere uitvoering m.b.v. zeildoek.

maandag 9 juni 2014

Lowestoft??? geen Lowestoft dit jaar.

Alle voorbereidingen waren getroffen. Lering trekkend van de ervaringen van  vorig jaar had ik voor warmere kleding, betere laarzen, een funktionerende windvaan stuurinrichting, waterbestendige kussens, een handiger navigatieprogramma, een regenscherm voor de kajuitingang, en nog meer verbeteringen gezorgd.

Goed voorbereid en dan toch zijn er de "onvoorziene omstandigheden". Om te beginnen de wind: pal uit het westen en hard, windkracht 6.
Ik had me voorgenomen om bij windkracht 5 zonder meer uit te varen en bij bij windkracht 6 niet.
Maar toen dan toch het moment gekomen was om een besluit te nemen om 10.00 uur 's morgens sloeg de twijfel toe. Er was een groep afhakers, maar er waren velen die wel gingen.
En wie wil er nou bij de afhakers horen.
Maar er speelde nog een argument.
Als je dan toch gaat varen met windkracht 6 op de Noordzee, dan moet je in goede fysieke vorm verkeren. En dat ben ik niet. Ik heb al weken rugpijn. Elke beweging doet zeer. Als ik aan een touwtje trek voel ik een scheut in mijn rug. Ik ga me hier niet lopen beklagen, maar wel geeft dit de doorslag. Wat als de rugpijn toeneemt en ik niets meer kan. Wat als we halverwege zijn en ik houd het niet meer van de pijn.
Dan moet ik alles aan mijn maatje overlaten. Die zal dat ongetwijfeld tot een goed einde brengen, maar is dat een verantwoorde beslissing? Kan ik dat risico nemen?
In dubio abstine.
Dat geldt in mijn werk en dat geldt ook op dit moment. Ik twijfel, dus ik ga niet. Henri is het er volledig mee eens.

Ik leg me erbij neer. We bedenken samen alternatieven. Wachten tot de wind afzwakt en dan alsnog naar Lowestoft?
Dat kan lang duren voor we weer terug zijn. We hebben onze verplichtingen met ons werk.
Een dag wachten en dan met de achterblijvers naar Texel? We wikken en wegen, het voelt niet goed.
Direkt naar Texel? Het waait nog steeds windkracht 6. De stroom zal over 2 uur tegen zijn. Maar... het waait zo hard dat we die stroom wel dood kunnen varen.




We gaan!!!
Naar Texel is een overzichtelijk trajekt, dat gaat me wel lukken.



We zetten een rif en gooien los. Een mijl of 6 uit de kust koersen we naar het noorden, halve wind.

We varen door een heuvellandschap. Ik heb nog nooit zulke hoge golven meegemaakt. Het gaat geweldig. Vrijwel steeds meer dan 6 knopen. Het maximum wat we op de snelheidsmeter zien is 8,6 knopen!!! Een record.
Weliswaar surfend op een golf, maar toch.
Het thuisfront volgt ons via marinetraffic.com en zegt achteraf dat we snel vorderden, ondanks de stroom tegen.
We genieten, maar tegelijk is het ook werken, mijn rug vindt het niet echt leuk. Het roertje van de windvaan autopilot, die niet in werking is, ketst horizontaal over het water. De omstandigheden zijn er niet naar om het nu te demonteren. De vaan is nogal ver achter de boot gemonteerd en met deze golven ruim over de spiegel heen hangen is vragen om moeilijkheden.
Op een gegeven moment breekt het roertje los. Aan een touwtje waarmee ik het roertje gezekerd had (bedankt voor de tip, Sven!) sleept het roer door het water. Nu halen we het binnenboord. Het bevestigingsmechanisme is verbogen, maar zo te zien te repareren.



Een maal op het Marsdiep is het allemaal wat minder spannend. Minder golven.
We draaien de haven van Oude Schild binnen. Een andere wereld. Zo verkeer je in een kolkend schuimend gierend universum, en zo tuf je een vredig vakantiewereldje binnen.

De volgende dag is het weer veranderd. Windkracht 4, zonnig, vriendelijk.
We plannen onze tocht naar Vlieland, berekenen hoe laat we over het wantij bij de Paardenhoek kunnen en hoe lang we erover zullen doen voor we daar zijn. Ik zet de route in WaypointsGPS. Dit programma en de nieuwe boordcomputer stellen niet teleur.
Om 10.00 uur vertrekken we en gaan voor de wind in de richting van het Scheurrak. Op de Waardgronden zien we de Cornish Shrimper van onze buurman van Oude Schild een enorm stuk afsteken. Hij wel, met zijn 40 cm diepgang. Het is een prachtig gezicht. Alle jachten door de geul, hij dwars over de ondiepte. Maar ook wij kunnen boven de Richel nog een aardig stuk afsteken.
De haven van Vlieland is behoorlijk vol.. Maar er kan nog veel meer bij, want tot ver in de avond zien we schepen binnenlopen.

Zaterdag 7 juni.
We besluiten om naar Makkum te gaan. Met de Oostenwind is ongeveer tweederde van de route te bezeilen. We rekenen weer uit hoe laat we moeten vertrekken om met hoogwater op het wantij op het Zuidoostrak te zijn, want daar willen we overheen.
Het gaat voorspoedig. Zo voorspoedig dat we een uur te vroeg arriveren. En wat doe je als je te vroeg aankomt... dan gooi je het anker uit en wacht je een uurtje.
Zo gezegd, zo gedaan. Het anker hield goed. We namen de gelegenheid te baat om eens lekker te lunchen. Het uur was om voor we het wisten. Tijd om het anker op te halen. Maar dat viel vies tegen. De stroming had de boot over de ankerlijn heen gezet; er was geen beweging in te krijgen. Na verschillende pogingen lukte het om met gehesen grootzeil te boot te draaien, zodat de ankerlijn loskwam. Ook nu was het nog een klus om het door de stroom diep vastgezette anker op te halen. De les die ik hiervan leer: let op de stroom voordat je het anker laat vallen, bij flinke stroom boeg naar de kant waar de stroom vandaan komt.

Zondag 8 juni.


Met een laf windje zakken we af van Makkum naar het zuiden. De wind is noord. Typisch weer voor de gennaker, maar die wil met deze koers niet mooi staan.
We experimenteren wat met een geïmproviseerde spinnakerboom en dat gaat helemaal niet slecht. 




woensdag 28 mei 2014

Hoe kan dat nou...

Ineens valt me op dat het voorlijk van de fok wat slap erbij staat. Val doorgezet, stevig met behulp van de lier, maar het wordt er niet beter op. Je kan het voorlijk centimeters heen en weer bewegen. Hoe kan dat nou?
De val is maximaal doorgezet.
Bovenin zit de knoop waarmee de val aan de tophoek is vastgeknoopt tot aan het blok van de mast.
Ik vervang harpjes door kortere, maar verhelp daarmee het probleem niet.
Is mijn fok te lang geworden? Uitgerekt?
Terugkijkend vind ik altijd al dat aan de wind zeilen niet geweldig gaat. Een hoek van 45 graden, hoger lukt gewoon niet.
Altijd gedacht dat het nu eenmaal een eigenschap is van een North Beach 24, of van langkielers in het algemeen. Ik had me er allang bij neergelegd.
Maar nu zijn er misschien weer perspektieven.
Op naar de zeilmaker en de top 10 cm laten inkorten.

Het werkt! Nu kan ik de fok goed doorzetten.

vrijdag 2 mei 2014

De eerste ervaring met de boord-pc


Vrijdag 2 mei, windkracht 6 (weerbericht centrale meldpost IJsselmeer)

Tijdens de voorbereidingen voor een zeiltochtje komt de havenmeester een praatje maken. We hebben het over de Titaantje. Hij vindt het een mooie boot, maar "er zitten  wel erg veel touwtjes aan".
Hij heeft gelijk. Heel veel touw. Ik kijk nog eens kritisch; zie ik nou iets wat ik nooit gebruik? Het 2e rif heb ik nog nooit nodig gehad, maar wil ik toch niet kwijt. De neerhaler dan. Ik moet bekennen dat ik die niet gebruik. Heeft die een belangrijke rol bij de trim op een North Beach 24? Ik zou het niet weten.
Ik denk even terug aan de boot waar ik in leerde zeilen: 1 val en 1 schoot. Maar daarmee zou ik me met deze wind echt niet het IJsselmeer op wagen...

De hele week is het nagenoeg windstil geweest. Dat was jammer, want ik had vakantie.Maar vandaag kan ik er tegenaan.
Eerst nog even een nieuwe accu geïnstalleerd, want, tja, de nieuwe zuinige boord-pc en touchscreen vragen toch wel meer stroom dan de handheld van Garmin. Dit keer gaat het parallel schakelen vonkloos (in tegenstelling tot gisteren). De accumonitor geeft 2,5 A aan als de pc aanstaat, de monitor, de marifoon, de AIS-transponder, de windmeter, de log/dieptemeter en het tricolor toplicht. Met 144Ah accucapaciteit en een zonnepaneeltje moet ik het daar toch een flinke tijd op uit kunnen houden.
Het begint fantastisch. Zonder haperingen zie ik mezelf op het scherm de haven uitvaren, alle AIS-uitzendende schepen zijn goed te zien. Heerlijk, dat grote scherm. Het is noordenwind, als ik een halve mijl verwijderd ben van Urk en uit de luwte kom, merk ik hoe hard het waait. Ik zet een rif. Mister Vee stuurt; hoe harder het waait, hoe beter hij dat kan.

Als ik weer in de kuip zit is het beeld weg. Los contact ergens? Ik verdenk de sigarettenaansteker-stekker. Die zit een beetje los in de contactdoos.Goed vastduwen en hij doet het weer.
Maar na een tijdje gebeurt hetzelfde. Wat is dat toch? En dan begint het te dagen. Het is geen plotter, maar een pc-scherm waar ik naar kijk; na een paar minuten schakelt het scherm uit. Als ik het aanraak floept het weer aan. Ook weer opgelost. Misschien is het wel een handige feature uit het oogpunt van stroombeperking. Als het me stoort dan is het gemakkelijk anders in te stellen.

Een nadeel ontdek ik ook. Als ik op de bakboord bank zit, kan ik niet veel zien op het scherm. Bijstellen van de helderheid helpt niet. Beetje jammer, maar er is mee te leven. Misschien toch een andere plek zoeken onder de buiskap?
Het touchscreen bewijst zijn waarde. In- en uitzoomen gaat gemakkelijk, al zijn de icoontjes wel minuscuul op dit 7' scherm. Toch lukt het met windkracht 6 om te bereiken wat ik wil.
Deze week komt de nieuwe versie van WaypointGPS. Die ga ik volgende keer uitproberen.

woensdag 30 april 2014

De boord-pc


Hij is er, de boord-pc. En hij doet het.

Het begon allemaal met de hand-held Garmin. Mooi dingetje, klein, zuinig in stroomgebruik. Veel mogelijkheden: waypoints, tracks, routes en nog veel meer.
Maar wel een erg klein scherm. Geen AIS! Daarvoor moest ik dan de kajuit in om op de laptop te kijken.
Er moest dus iets anders komen.
De keuze is eerst tussen een kant en klare plotter of en boord-pc.
De plotter valt al snel af. Duur, je moet steeds digitale kaarten kopen die bij dat systeem horen. Verder geen mogelijkheden.
Een pc kan alle programma's draaien. Denk aan quicktide, grib files, meteo-sites, spreadsheet met dieptestaten openen, digitale handleidingen van electronische apparaten opslaan, email, (weblog) en nog veel meer.
Een laptop met het programma WinGPS (Stentec) was een overweging, maar deze viel ook af. Erg duur, een laptop staat vanwege de beperkte ruimte erg in de weg. Wel een mooi programma!
Op het zeilersforum kwam ik een interessante discussie tegen over dit onderwerp. Iemand wist goede argumenten te noemen voor een zuinige mini-pc.
Daar heb ik me door laten overtuigen. Een kleine pc kan overal wel worden weggewerkt, is zuinig met stroom, stil (geen fan), Er is een keur aan mogelijkheden qua software en keuze van het beeldscherm. Ik koos voor een waterdicht scherm, HDMI, touchscreen, 7 inch voor in de kuip. Eventueel (later) nog uit te breiden met een groot scherm voor binnen.
In de software zijn ook veel keuzes te maken. Allereerst het besturingssysteem. Linux ligt voor de hand, dat ken ik, daar ik goed mee overweg, dat heeft verreweg mijn voorkeur. Ik ben nou eenmaal geen fan van Window$. Maar …..veel programma's zijn niet beschikbaar voor Linux (“Visit My Harbour”, WaypointGPS, WinGPS). Dat geeft de doorslag, al is het een beslissing die ik met de grootst mogelijke tegenzin neem. Ik wil WaypointGPS kunnen draaien. Dus Windows 8.1.
OpenCPN heb ik er inmiddels opgezet. Het draait geweldig. Ik heb het voor elkaar: een veel groter scherm en ... AIS in de kuip.


Het wachten is nog even op de nieuwste versie van WaypointGPS. Beide programma's kunnen overweg met zelf gescande kaarten. Zo kan ik de kosten ook nog beheersbaar houden.



De bijzonderheden:
  • Het moederbord is een Intel DN2800MTE, ontworpen voor energiezuinige mini-pc's. Hij is fanless (geen geluid, minder energie), interfaces achterpaneel: VGA, HDMI, 4 USB-poorten, LAN, sterio audio. Op het bord zelf, maar nog niet met een poort op het achterpaneel nog 4 usb-poorten, 2 seriële poorten, eDP/LVDS connector.
  • werkgeheugen: 4GB Kingston SODIMM DDR3-1600Mhz
  • harde schijf: Intel 525 mSATA 60 GB (SSD-schijf)
  • gecombineerde WIFI en Bluetoothkaart:
    Bluetooth 4.0 PCI Express Wifi Wireless Network Lan Card 300 Mbps Dual band For Intel Centrino Advanced N 6235 6235ANHMW Wlan
  • 2 pigtail antennes voor WIFI en Bluetooth:
    2dbi SMA Wireless 2.4GHz Wi-Fi Antenna IPEX to SMA Pigtail
  • behuizing: Morex T1620 Black chassis, afmetingen in mm
    38 x 178 x 178. Aan de zijkant heb ik 2 extra USB-poorten gemonteerd, dus ik heb er nu 6 beschikbaar. Er zijn nog 2 USB-poorten op het moederbord "onbenut".
  • monitor: 7' waterproof touchscreen (faytech 7' IP65 Touchscreen Monitor), 800 Nits brightness, HDMI aansluiting. De monitor heb ik gemonteerd op een VESA quick release beugel. Ik kan hem dus in een handomdraai in de kuip monteren/demonteren.

Het Morex-kastje en de harde schijf heb ik in Nederland aangeschaft, het moederbord, de pigtail-antennes en het werkgeheugen besteld in de VS, de WIFI/Bluetooth kaart en de monitor komen uit China.
De plaats van het scherm.
De beste en meest voor de hand liggende plek op het schot is al weggekaapt door de wind- en snelheidsmeter/log en aan de andere kant het kompas. Naast de wind- en snelheidsmeter is nog ruimte, maar een scherm op die plaats is erg kwetsbaar. Bij ruig weer als je naar voren moet schop je er gemakelijk tegenaan. De vallen en schoten blijven er gemakkelijk achter haken.
Dan maar onder de wind- en snelheidsmeter. Niet ideaal. Maar ik ga het uitproberen. Hij zou ook nog onder de buiskap kunnen. Voor het zicht zou het zelfs beter zijn (niet in het felle zonlicht), maar dan wordt de bediening (van het touchscreen) weer lastig.

vrijdag 18 april 2014

7 Knopen

Niet om op te scheppen, maar voor mijn boot is dit een behoorlijke snelheid. Van een golf af surfend ging het zelfs even 7,6 knopen. Helaas kon ik dat niet vastleggen.

vrijdag 11 april 2014

Gennaker




Het zit niet altijd mee, zeker niet met de gennaker.
Aan het eind van het filmpje schiet de lijn van de transporteur van de boegspriet, waar de talie van de gennaker aan vast zit, los uit de clamcleat.

zondag 6 april 2014

Rode kaartleeslamp

Vorig jaar toen Henri en ik op weg waren naar Lowestoft had de stuurman in de kuip er last van als in de kajuit 's nacht het licht aanging. Van tijd tot tijd moest toch even de positie in de kaart gezet worden. Door het witte licht vernauwen je pupillen zich, waardoor je ineens veel minder ziet.
We bedachten de oplossing: een rode in plaats van een witte lamp.Oude halogeenlampje uit de plafondlamp verwijderd, led lamp erin. Het grappige van deze lamp is dat hij wit brandt:


 en als je hem uit doet en vervolgens weer aan, dan is hij......rood

zondag 30 maart 2014

Tewaterlating 2014

Het is 28 maart 2014.
Zonnig, 18 graden, windkracht 4, oostenwind.
Need I say more:



vrijdag 7 maart 2014

Klaar met poetsen


glimt het niet onwaarschijnlijk?!!!...
En ook maar gelijk een foto van de waterdichte kussens die ik op de Pfaff 130 heb gemaakt. Ik ben alweer iets beter voorbereid voor IJmuiden-Lowestoft.

zaterdag 1 maart 2014

Voorjaar in zicht

Het voorjaar is in zicht. Ik bedenk wat ik nog aan de Titaantje wil klussen voordat ie het water in gaat.De staat van de groene gelcoat vind ik onder de maat. Behalve de witte wolkige verkleuring waar alle groene North Beaches last van hebben, zijn er ook witte plekken die door de stootwillen zijn beschadigd. Erg lelijk. Sinds ik hoezen om de stootwillen heb wordt het gelukkig niet erger. Ik heb al eens geprobeerd zo'n plek met de hand te attaqueren, maar dat is niet gelukt.
Poetsmachine aangeschaft (DAP900) met pads en polijstmiddelen en aan de slag. Eerst even onwennig maar al gauw heb ik door hoe het moet.
Het resultaat:

Wiite beschadigde plek vóór het poetsen...
...en na het polijsten! Het spiegelt nu zo goed dat je nauwelijks meer ziet dat je tegen de romp van de Titaantje aankijkt!
Tot mijn verbazing worden ook de witte wolkige strepen minder zichtbaar. al maak ik me geen enkele illusie dart dit een blijvend effekt is.
Bovenste helft van de foto: hier is nog niet gepoetst, het onderste gedeelte wel!
En nu moet ik nog beginnen met in de was zetten (ook machinaal).