Voorlopig niet zeilen

Met die gebroken rib zit zeilen er voorlopig niet in. 

Dochterlief smeekt al jaren om een tattoo te mogen zetten. 

Daar gaat ie dan. Zo blijft de zeilboot binnen handbereik. Geen North Beach, wel een klassieker.

 

Dan maar weer fietsen...

Vorige week nog even een middagje gezeild met Jikke. Zij is zo druk bezig met haar voorbereidingen voor de verhuizing naar Ierland, dat ze het even nodig heeft om uit te waaien. Zij zal al het hijs- en sjorwerk doen.

En zo doen we het. Het waait lekker. Jikke hijst en sjort en ik coordineer.

een hommel lift mee

Het is een gezellige middag, die we afsluiten met een maaltje kibbeling bij de vishal. Maar ondanks de uitstekende bemanning weer een drama voor mijn ribben. Ben inmiddels tot de overtuiging gekomen dat de rib gebroken is. Er is een discontinuiteit, een onderbreking, te voelen op de pijnlijkste plek. Consequenties heeft het verder niet.

Dan maar fietsen en het zeilen voorlopig vergeten.

Retourtje Urk - Oudeschild

Donderdag 14 juli.

Het gaat iets beter met de ribben. Ik ga vandaag terug naar Medemblik of Enkhuizen. Ik waag het er op.

Windkracht 4 noordwest. Ideaal voor deze bestemming. 10.00 Uur vertrokken. Ik neem de tijd voor het opruimen van de stootwillen en het opschieten van de landvasten. Geen onverhoedse bewegingen graag. Het grootzeil hijsen is een beproeving, de helft dan maar met de lier. En dan gaat het als de brandweer. Het mooiste zeilweer, zon, wind, stroom mee. Vlakbij zie ik zelfs een bruinvis!

Verbaasd ben ik door een ander zeiljacht die met vele stootwillen nog aan de reling hangend, op de motor hetzelfde traject aflegt. De kuiptent helemaal dicht. Waarom heeft zo iemand een zeilboot? Maar wat weet ik van die schipper. Die zal wel zijn eigen specifieke omstandigheden en redenen hebben om nu niet te zeilen. Die vaart misschien wel met een blindedarmontsteking naar het ziekenhuis in Den Helder.

Voorbij de M10 even stoeien met de stuurautomaat. Hij zwalkt erg op deze ruime koers. Ik heb nu even geen zin in een onverwachte gijp! Hij maakt ook een hels geluid door steeds te corrigeren. Dat heeft met de instellingen te maken. Ik ben er nogal mee bezig geweest, maar beter is het er niet van geworden. Ik stel de default instellingen weer in en vanaf dat moment is de koers weer recht en hoeft het apparaat nauwelijks te corrigeren.

Er zijn een paar tegenliggers, zeilboten die op de motor tegen de wind en tegen de stroom in beuken. Ziet er niet comfortabel uit. En dan een botter (is het wel een botter? hij lijkt kleiner) zeilend! Het blijft toch wel een erg fraai en stoer gezicht.

Ik nader de sluis. Snel zeil strijken. Wat doet dat zeer. Kreunend en steunend vervolg ik mijn lijdensweg. En alles lijkt vast te zitten, touwen in de knoop, of blijven ergens achter haken. Het gestreken grootzeil, anders zo netjes opgedoekt op de giek, ziet er nu niet uit, maar vooruit. Full speed naar de de openstaande brug, waar ik nog met mee kan met de armada. Dat is mazzel.

De sluispassage gaat vlot, bij deze lage waterstand is het waterniveau van de Waddenzee ongeveer hetzelfde als van het IJsselmeer; er valt nauwelijks iets te schutten.

Maar elke beweging is teveel. Bij de marina van Den Oever hijs ik het zeil weer. Het gaat steeds moeizamer. Ik zet koers naar..... Urk!

Als dat gemanoeuvreer is gewoon niet te hebben. Dus maar gelijk door naar de thuishaven. De box is gelukkig nog vrij, appt de havenmeester. Ondertussen gaat het harder waaien. Ik zie op tegen reven. Maar ik doe het toch maar, want dan vaart het uiteindelijk weer veel comfortabeler. Opnieuw gaat het zeilen voorspoedig. Ruime wind, met rif steeds 5 tot 6 knopen. Wel veel golven, die niet erg aan mijn comfort bijdragen. Normaal zit je een aanrollende golf als een rodeo uit; je anticipeert, het gaat als vanzelf. Maar nu gaat niets vanzelf. Geen houding die prettig is. Nog 2 krachtsinspanningen: zeil strijken en aanleggen.

Vele steken en scheuten later lig ik om 17.30 weer in mijn box. Uitpuffen. Vanavond blijf ik nog maar op de boot. Wat een klaagzang. 

Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten. 

Het zit er op

Het afscheid is achter de rug; van patienten, van personeel en van de collega's. Het was overweldigend, leuk, maar tegelijkertijd ook afscheid van een tijdperk, van patienten, van wie ik zoveel hartelijke woorden heb ontvangen. Eerlijk gezegd was ik verrast door deze waardering. Ik heb altijd onderschat hoeveel mensen hechten aan hun huisarts. 33 Jaar is best een lange tijd. Een radicale afsluiting van een periode met veel drama, ergernis, luchtigheid en plezier. De praktijk is overgedragen aan 2 jonge collega's. Het pensioen is begonnen.

Vorige week was er een hevige zomerstorm, overal bomen ontworteld. Ik heb steeds op mijn laptop angstvallig naar beelden van de webcam van de haven zitten loeren. Wat ging het te keer. Kluiver en fok met hoezen vangen veel wind. 

Daarna even gaan kijken, maar geen schade. Een lusje van de huik was kapot en een doffe plek op romp waar een stootwil tegenaan komt. En al het zand van het naast gelegen strandje is in mijn boot beland. Met stoffer en blik nog een hele tijd bezig geweest om het op te ruimen. 

Dinsdag 12 juli

Urk-Oudeschild. Heerlijk om weer eens van A naar B te zeilen.

Halve wind, vrijwel het hele traject. Om 07.00 uur vertrokken van Urk, om 16.00 uur vastgemaakt in Oudeschild. De schutting  door de Stevinsluis duurt nogal lang, veel grote schepen, marine en bruine vloot, moeten mee en dat is passen en meten. 2 Uur voor HW Oudeschild vertrek Den Oever. De wind is aangewakkerd tot 5Bft. Met een rif in het grootzeil over de Bollen. 

Varend over de Bollen, het stukje voor de wind,      daar waar geen rode tonnen meer zijn, houdt de navigatie-applicatie er ineens mee op. Zwart scherm. Ik kan de volgende ton niet zien.

Geen papieren kaart meer.

Applicatie opnieuw gestart in de "veilige modus", dan zie je een hele grove basiskaart, zonder dieptes of details, eigenlijk alleen boeien. Maar daar gaat het nu ook om.

En dan.... een onfortuinlijk incident. Ik heb mijn aandacht bij de apparatuur, ik gijp, de giek komt over en ik kom knel te zitten tussen de zijkant van de boot en de takel van de grootschoot. Het gaat met nogal veel geweld. Ribkneuzing. 

Adembenemend! Ik moet er even van bijkomen, maar dan gaat het weer. Wel is elke beweging, vooral waar kracht gezet moet worden daarna erg pijnlijk. Trekken aan een touw, omhoogreiken, alles, wat je op een zeilboot nou eenmaal doet, levert een stekende pijn.

In Oudeschild rust. Ik breng het niet meer op om de hoezen over de zeilen te trekken. Dan maar niet. 

Ik slaag er in om een redelijk smakende maaltijd te bereiden.

Ik kruip mijn bed in, ook dat valt niet mee en ga vroeg slapen. 

Woensdag 13 juli

Vandaag een rustdag. Ik ga de plannen herzien. Ik wilde eigenlijk naar Terschelling en dan weer terug, maar ik zie op tegen de inspanning met die ribkneuzing. Tering, wat doet dat zeer. En je ziet niet eens wat; nog geen klein blauw plekje. Morgen naar Den Helder of Medemblik. Het komt vanzelf weer goed.

Ik denk nog even terug aan het voorval. Was een bulletalie of een giekrem nou de oplossing geweest? Nee, die installeer je niet in een bochtige geul, alleen op een lang voordewinds traject. Gewoon beter opletten. GEWOON BETER OPLETTEN.

Ik koop bij de watersportwinkel een papieren kaart (NV charts)  en installeer op mijn telefoon ook OpenCPN. Dubbele backup. Hoe zat dat ook al weer met dat verdronken kalf...