Het afscheid is achter de rug; van patienten, van personeel en van de collega's. Het was overweldigend, leuk, maar tegelijkertijd ook afscheid van een tijdperk, van patienten, van wie ik zoveel hartelijke woorden heb ontvangen. Eerlijk gezegd was ik verrast door deze waardering. Ik heb altijd onderschat hoeveel mensen hechten aan hun huisarts. 33 Jaar is best een lange tijd. Een radicale afsluiting van een periode met veel drama, ergernis, luchtigheid en plezier. De praktijk is overgedragen aan 2 jonge collega's. Het pensioen is begonnen.
Vorige week was er een hevige zomerstorm, overal bomen ontworteld. Ik heb steeds op mijn laptop angstvallig naar beelden van de webcam van de haven zitten loeren. Wat ging het te keer. Kluiver en fok met hoezen vangen veel wind.
Daarna even gaan kijken, maar geen schade. Een lusje van de huik was kapot en een doffe plek op romp waar een stootwil tegenaan komt. En al het zand van het naast gelegen strandje is in mijn boot beland. Met stoffer en blik nog een hele tijd bezig geweest om het op te ruimen.
Dinsdag 12 juli
Urk-Oudeschild. Heerlijk om weer eens van A naar B te zeilen.
Halve wind, vrijwel het hele traject. Om 07.00 uur vertrokken van Urk, om 16.00 uur vastgemaakt in Oudeschild. De schutting door de Stevinsluis duurt nogal lang, veel grote schepen, marine en bruine vloot, moeten mee en dat is passen en meten. 2 Uur voor HW Oudeschild vertrek Den Oever. De wind is aangewakkerd tot 5Bft. Met een rif in het grootzeil over de Bollen.
Varend over de Bollen, het stukje voor de wind, daar waar geen rode tonnen meer zijn, houdt de navigatie-applicatie er ineens mee op. Zwart scherm. Ik kan de volgende ton niet zien.
Geen papieren kaart meer.
Applicatie opnieuw gestart in de "veilige modus", dan zie je een hele grove basiskaart, zonder dieptes of details, eigenlijk alleen boeien. Maar daar gaat het nu ook om.
En dan.... een onfortuinlijk incident. Ik heb mijn aandacht bij de apparatuur, ik gijp, de giek komt over en ik kom knel te zitten tussen de zijkant van de boot en de takel van de grootschoot. Het gaat met nogal veel geweld. Ribkneuzing.
Adembenemend! Ik moet er even van bijkomen, maar dan gaat het weer. Wel is elke beweging, vooral waar kracht gezet moet worden daarna erg pijnlijk. Trekken aan een touw, omhoogreiken, alles, wat je op een zeilboot nou eenmaal doet, levert een stekende pijn.
In Oudeschild rust. Ik breng het niet meer op om de hoezen over de zeilen te trekken. Dan maar niet.
Ik slaag er in om een redelijk smakende maaltijd te bereiden.
Ik kruip mijn bed in, ook dat valt niet mee en ga vroeg slapen.
Woensdag 13 juli
Vandaag een rustdag. Ik ga de plannen herzien. Ik wilde eigenlijk naar Terschelling en dan weer terug, maar ik zie op tegen de inspanning met die ribkneuzing. Tering, wat doet dat zeer. En je ziet niet eens wat; nog geen klein blauw plekje. Morgen naar Den Helder of Medemblik. Het komt vanzelf weer goed.
Ik denk nog even terug aan het voorval. Was een bulletalie of een giekrem nou de oplossing geweest? Nee, die installeer je niet in een bochtige geul, alleen op een lang voordewinds traject. Gewoon beter opletten. GEWOON BETER OPLETTEN.
Ik koop bij de watersportwinkel een papieren kaart (NV charts) en installeer op mijn telefoon ook OpenCPN. Dubbele backup. Hoe zat dat ook al weer met dat verdronken kalf...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten