Schootklem

De nieuwe schootklem zit erop.
Het is nog even spannend of de montage stevig genoeg is, want de oude bevestiging bestond uit 3 schroeven door het dek en sikkaflex kit. Zo heb ik deze ook maar weer vastgemaakt. Er lijkt niet een extra plaat o.i.d. onder het dek te zitten, wat ik vreemd vind, want er komt een enorme kracht op deze klem te staan.
Eerst maar wachten tot de kit droog is en dan proberen.
De buiskap zit ook weer op zijn plaats. 1 Nieuwe rits ingezet en aan de andere kant alleen een naad gestikt die was losgegaan.

...En weer terug

Om een uur of half tien Staveren verlaten. Zonnetje, niet zo veel wind meer, maar genoeg om vooruit te komen.

De wind zakt verder in, ideaal om te gennakeren.

Er is een brand bij een vuilverwerkingsbedrijf in Noord-Holland. De rookpluim is urenlang te zien.
Het strijken van de gennaker volgens de nieuwe methode verloopt anders dan ik gedacht had. Ik ben een beetje gehaast, want er ligt een vrachtschip op ramkoers. Toevallig is het ook harder gaan waaien.
De eerste stap: gooi de val achter je in het water, dan komt hij niet in de knoop als je de valstopper losgooit.
Stap 2: grijp de schoot om het geval straks vliegensvlug binnen te halen.
Stap 3: gooi de valstoppers van de val en de talie los en haal de gennaker snel binnen.
Jammer dat ik niet aan het acht-knoopje van de talie heb gedacht. De val schiet mooi los, de talie niet, want het knoopje blijft achter het lei-oog steken, en de gennaker landt niet in de kuip, maar in het IJsselmeer. En omdat ik mijn evenwicht verlies en steun zoek bij de buiskap, die dat niet kan hebben, scheuren beide zijritsen helemaal eraf.
De vakantievreugd is even ver te zoeken.
Ik ben brokken aan het maken deze 3 dagen.

De gennaker droogt snel en voor ik Urk bereik kan ik hem al droog opbergen.
Thuis zal ik weer met de Pfaff aan de slag moeten om de buiskap te herstellen.

Nog even een foto bij het verlaten van de boot; nu met 2 rolfokhoezen.

Aan de overkant een prachtig tafereel; wat een tegenstelling. Je zou een plezierindex moeten maken: genoten plezier van je boot gedeeld door de onkosten. Benieuwd hoe dat zou uitpakken voor deze boten.

Op weg

He tochtje loopt anders dan geplant. Zonder dochter, want die zit thuis met een gebroken teen. En niet naar Engeland, want daarvoor ontbreekt nu de tijd.
Er is eigenlijk geen plan. Ik besluit om richting Waddenzee te gaan. Er is een mooie wind, 4 tot 5, en nog zonnig ook. Ik ben aan het eind van de middag in Den Oever en ga maar gelijk door te naar Oudeschild. Om ongeveer 19.00 uur is het laag water en dan pak ik mooi de vloedstroom mee op de Texelstroom. Tijdens het zetten van de fok gaat er iets mis. Ik trek de schoot aan, maar dat lukt niet. Er staat veel wind dus ik ben niet gealarmeerd. Schoot op de lier en opnieuw proberen. Het lukt nog niet. Vreemd. Ik kijk het de schoot nog eens na, maar ik zie niets vreemds; nergens een knik of een obstruktie. Nog maar een keer proberen. Met een droge knak knapt de curry-klem af. Teveel kracht gezet dus. Ik loop nogmaals de schoot na en nou ziet ik het: in het blok enkele meters in de mast is de schoot in een blok tussen de schijf en een van de wangen gelopen en zit muurvast.

Ik besluit om terug te gaan. Het varen door een geul geeft me niet de gelegenheid om rustig iets anders te improviseren.
In de haven van Den Oever neem ik de schade op maak ik een tijdelijke fokkeschoot.
Ik besluit om de volgende dag naar Enkhuizen te gaan en daar bij de watersportwinkel een nieuw blok en klem te kopen. En een touwladder, die ik aan een val kan ophijsen zodat ik naar boven kan om de reparatie uit te voeren.
Zeilend naar Enkhuizen is een beleving. Westenwind, geen golven (ik vaar vlak langs de hoge wal), ik ga regelmatig boven de 6 knopen.
In Enkhuizen vind ik wel een vervangend blok, maar geen curryklem, die precies hetzelfde is als de oude (ik wil dezelfde, want dan kan ik dezelfde schroefgaten gebruiken in het dek), en geen touwladder (een zwemtrapje van 1 meter is het beste dat hij mij kan bieden).
Met een geleende bootmansstoel en met de hulp van een erg vriendelijke en behulpzame voorbijganger vervang ik het blok in de mast.
Nu kan ik weer verder. De curryklem vervang ik later wel.
Het is 14.30 uur. Ik besluit om naar Staveren te gaan. Met grootzeil en kluiver gaat het al zo hard, dat ik fok maar laat zitten.

Het is ongelooflijk mooi weer. De lucht is blauw, Je kan nu goed zien dat er cumuluswolken zijn boven land. De opwarming van het land door de zon zorgt kennelijk voor stijgende lucht (of zoiets).

De nieuwe haven laat ik links (rechts) liggen; ik vaar door naar de gemeentehaven.

Rolfoekhoes voor de kluiver

Het is onhandig om steeds de kluiver op te moeten bergen. Voor het doek ook niet zo goed, want in opgerolde staat laat ik hem door het voorluik in de punt zakken. Het is niet soepel, dus af en toe knikt de rol.
Redenen genoeg voor een nieuw projektje: de rolfokhoes voor de kluiver.
Ik heb een mooi voorbeeld aan de rolfokhoes van de keerfok.
Doek besteld: Markilux +37. En mooie rolfoekhoeskatrollen. De onderkant doe ik niet met een touwtje, maar met een riempje van PE band.
Aan de slag op de Pfaff 130.

En nou maar hopen dat ik niet een meetfoutje heb gemaakt.

be

Eindelijk weer eens lekker zeilen

Ik moet het toch vooral van een dagje zeilen in het weekend hebben en dan is het maar afwachten hoe het weer is.
De laatste tijd was het niet veel soeps.
Eerst kon er niet gezeild worden vanwege orkestuitvoeringen (ook leuk, trouwens).
Later was er toevallig steeds zo weinig wind, dat ik nog net de haven uitdreef op zeil, maar vervolgens op de motor moest terugkeren, wilde ik niet opgevroten worden door de wolk muggen en mugjes die zich van mijn schip meester maken, zodra de windkracht onder de 1 is gezakt.
Maar vandaag staat er een lekkere 4 tot 5.
Het is niet zo druk op het IJsselmeer, misschien vanwege de dreigende regen, die ik overigens niet over me heen heb gekregen. Mister Vee stuurt, ik coordineer.

 

Even later ook de kluiver erbij gezet.

Nog een paar kleine klusjes gedaan, diesel bijgevuld, want over een week heb ik vakantie en staat een nieuwe oversteek naar Engeland op het programma.
Al is dat nog maar helemaal de vraag. Jikke en ik zouden samen de oversteek gaan wagen dit keer. Maar zij brak gisteren op een camping in Zuid-Frankrijk haar teen. Nou valt er op mijn boot niet veel te lopen, maar het is verre van praktisch.