Op weg

He tochtje loopt anders dan geplant. Zonder dochter, want die zit thuis met een gebroken teen. En niet naar Engeland, want daarvoor ontbreekt nu de tijd.
Er is eigenlijk geen plan. Ik besluit om richting Waddenzee te gaan. Er is een mooie wind, 4 tot 5, en nog zonnig ook. Ik ben aan het eind van de middag in Den Oever en ga maar gelijk door te naar Oudeschild. Om ongeveer 19.00 uur is het laag water en dan pak ik mooi de vloedstroom mee op de Texelstroom. Tijdens het zetten van de fok gaat er iets mis. Ik trek de schoot aan, maar dat lukt niet. Er staat veel wind dus ik ben niet gealarmeerd. Schoot op de lier en opnieuw proberen. Het lukt nog niet. Vreemd. Ik kijk het de schoot nog eens na, maar ik zie niets vreemds; nergens een knik of een obstruktie. Nog maar een keer proberen. Met een droge knak knapt de curry-klem af. Teveel kracht gezet dus. Ik loop nogmaals de schoot na en nou ziet ik het: in het blok enkele meters in de mast is de schoot in een blok tussen de schijf en een van de wangen gelopen en zit muurvast.

Ik besluit om terug te gaan. Het varen door een geul geeft me niet de gelegenheid om rustig iets anders te improviseren.
In de haven van Den Oever neem ik de schade op maak ik een tijdelijke fokkeschoot.
Ik besluit om de volgende dag naar Enkhuizen te gaan en daar bij de watersportwinkel een nieuw blok en klem te kopen. En een touwladder, die ik aan een val kan ophijsen zodat ik naar boven kan om de reparatie uit te voeren.
Zeilend naar Enkhuizen is een beleving. Westenwind, geen golven (ik vaar vlak langs de hoge wal), ik ga regelmatig boven de 6 knopen.
In Enkhuizen vind ik wel een vervangend blok, maar geen curryklem, die precies hetzelfde is als de oude (ik wil dezelfde, want dan kan ik dezelfde schroefgaten gebruiken in het dek), en geen touwladder (een zwemtrapje van 1 meter is het beste dat hij mij kan bieden).
Met een geleende bootmansstoel en met de hulp van een erg vriendelijke en behulpzame voorbijganger vervang ik het blok in de mast.
Nu kan ik weer verder. De curryklem vervang ik later wel.
Het is 14.30 uur. Ik besluit om naar Staveren te gaan. Met grootzeil en kluiver gaat het al zo hard, dat ik fok maar laat zitten.

Het is ongelooflijk mooi weer. De lucht is blauw, Je kan nu goed zien dat er cumuluswolken zijn boven land. De opwarming van het land door de zon zorgt kennelijk voor stijgende lucht (of zoiets).

De nieuwe haven laat ik links (rechts) liggen; ik vaar door naar de gemeentehaven.