Lowestoft??? geen Lowestoft dit jaar (2)

Het plan is om samen een week te gaan zeilen, mijn dochter en ik.
Wat gaan we doen; de Wadden, de oostelijke Wadden, oversteken naar Engeland?
Het thuisfront is van dat laatste idee niet erg gecharmeerd. Ik heb nog niet zo veel ervaring met zeilen op de Noordzee en voor Jikke zou het de eerste keer zijn.
Om de achterblijvers niet in angst te laten zitten besluiten we af te zien van Engeland als bestemming. Wel met pijn in het hart, want er is een een mooie noordoosten wind voorspeld. Wat wil je nog meer.
Het wordt een rondje Noord-Holland. Pakken we toch een stukje Noordzee.

Op maandag 21-07 vertrekken we in alle vroegte van Urk richting Amsterdam. NW-wind 3-4 Bft.

Het schiet lekker op. Om 14.00 uur knopen we vast in de Sixhaven. Jikke laat de kans om nog even te gaan shoppen in Amsterdam niet onbenut. Het is gaan regenen en niet zo'n klein beetje ook. Onze parapluutjes zijn er bij lange na niet tegen bestand. Het mag de pret niet drukken.
De volgende dag is het stralend weer.
Ik kijk met verbazing hoe vol het inmiddels in de haven is geworden. Met pas en meetwerk zijn alle doorgangen volgelegd met boten en bootjes. Ik verdring de gedachte effektief dat er ergens brand uitbreekt.
Op tijd vertrekken is er niet bij, wie het laatst is gearriveerd moet er als eerste weer uit.

Wij hebben geen haast. We willen eerst nog het filmmuseum Eye gaan bezoeken. Het is om de hoek en we zijn er allebei nog nooit geweest. De havenmeester is zo vriendelijk om ons een Box gunnen tot 's middags 14.00 uur, zodat we op ons gemak het museum kunnen bekijken.
Het viel niet tegen. Prachtig gebouw, adembenemend mooi terras. Toen ik nog in Amsterdam woonde vond ik al dat het oude filmmuseum aan het Vondelpark het mooiste terras van Amsterdam had; die reputatie heeft met de verhuizing meer dan stand gehouden! Een fantastisch uitzicht op het IJ doet alle andere terrassen verbleken.
's Middags vertrekken we naar IJmuiden. Een saai tochtje. We zeilen het eerste stuk, maar als we in de luwte komen van de populieren op de noordoever wordt het motoren.

We maken plannen voor de volgende dag. Noordoosten wind 4-5 Bft wordt er voorspeld. Dat wordt aan de wind en misschien wel kruisen. Konden we nu maar naar Engeland.

Jikke vindt het wel spannend, maar weet niet precies wat ze er van mag verwachten. De opties zijn gaan, wachten tot het iets minder gaat waaien of terugkeren en dan via het Marker- en IJsselmeer naar het noorden.
We gaan. Stroom mee. Mister Vee stuurt. Jikke went al snel aan de zee.

We komen de ene na de andere in zee gedreven strandbal tegen. In de middag zet de wind door en komen er langdurige vlagen van 6 Bft. Het wordt wat grimmiger. De wind-tegen-stroom situatie geeft een golfslag die aan het IJsselmeer doet denken. De kustlijn maakt een flauwe bocht naar het oosten; nu moeten we werkelijk gaan kruisen.
We varen zonder kluiver, het grootzeil is gereefd. Jikke vindt het zo wel genoeg. Ik wil het haar niet tegen maken. We strijken de zeilen en gaan met de rode vuurtoren bij Den Helder al dichtbij op de motor verder. Het 10 pk dieseltje komt er maar met moeite tegenop. Ik vind het er niet comfortabeler op worden. Met een zeilboot moet je zeilen. Eenmaal voorbij de vuurtoren maken we de bocht en zetten we het fokje erbij. Dat voelt beter.
We besluiten om naar Den Helder te gaan.
Het is heerlijk om al het zout van ons af te spoelen als we eenmaal in de haven liggen.

De volgende dag, donderdag,  steken we over naar Oudeschild. Nog steeds dezelfde stevige NO wind. Stroom mee op het Marsdiep en de Texelstroom. Door de forse stroom en stroom-tegen-wind weer flinke golven. Onze snelheid door het water is gering. Het zeilt niet comfortabel, ondanks een rif in het vlak getrimde grootzeil en het op spanning gezette achterstag. We hebben nog steeds te veel zeil en we slaan dood op de golven. We rollen de fok helemaal in.
Nu ervaar ik iets vreemds: de boot is goed hanteerbaar nu, ligt mooi op een oor, grootzeil staat mooi, gevoelsmatig zeilen we lekker.... maar de snelheidsmeter geeft een snelheid van 0 knopen door het water. Bizar. De wind geeft ons voldoende voortstuwing om de boot stuurbaar te houden, maar de golven remmen ons keihard af. Ik snap nu wel dat je met flinke stroom en de wind vol in de zeilen zelfs achteruit kunt varen. Het liefst rol ik de fok weer uit en zet een 2e rif in het grootzeil, maar Jikke wil geen gedoe meer en ik wil niets forceren.
Gelukkig hebben we de stroom nog, die ons tot de haveningang voert. 
Texel is vol!!
We wachten een tijdje voor de ingang van de passantenhaven en dan komt de havenmeester melden dat er nog een plekje is.

De digitale windmeter op de steiger geeft windkracht 6 Bft.


Na de pannenkoeken gisteren willen we nu een gezonde maaltijd. We maken een salade, van de ingrediënten die we vanochtend in Den Helder hebben gekocht.
We blijken niet de enige NB24 te zijn. Ineke en Albert de Haan zijn er ook met hun Schone Waardin. Het is leuk om ervaringen uit te wisselen. Je leert iedere keer weer iets nieuws over je eigen boot. Albert is de eerste eigenaar van zijn schip, vaart er al heel wat jaren mee en heeft dus een dijk van een ervaring.

Morgen is het vrijdag en zullen we herenigd worden met het niet zeilende deel van de familie.
We rekenen uit hoe laat we het best kunnen vertrekken om ook op Terschelling aan te komen.
De volgende morgen varen we om 06.00 uur de haven uit. Gelijk met een konvooi charterschepen van de bruine vloot, die, naar later blijkt, naar Harlingen gaan. Het is een prachtige ochtend. De ongereptheid, de rust. Jammer dat de motor met zijn gepruttel die rust verstoort. Er is geen wind. Als de wind later op komt zetten, waait die voor onze bestemming uit de verkeerde hoek.
Dat is de consequentie van een strakke planning. Als je op een bepaald moment op een bepaalde plek wilt aankomen, zonder te kunnen wachten op een betere wind (of een andere bestemming).

Om 14.00 uur zijn we op Terschelling. Barstens volle haven, maar dankzij een vertrekkende boot komen we te liggen naast de Parel, de NB24 van Jur en Margareta Pels. 2 Zusterschepen naast elkaar. Het blijft niet onopgemerkt.
Aan het eind van de middag arriveert de veerpont met Mariken en Anna en dan is ons gezin weer herenigd op dit eiland waar we al zoveel jaren komen; eerst Mariken en ik, later met ons vieren en de laatste 2 jaar 2 met de veerboot en 2 met de Titaantje.


Na 3 dagen gaan we de terugtocht plannen. We hebben 2 opties. De ene is om buitenom in een keer naar IJmuiden. Lange tocht. Een uitdaging vanwege de lengte en omdat we dan door het ondiepe Schuitengat moeten. Willen we met HW door het zeegat, dan zullen we pas rond 24.00 uur IJmuiden aanlopen. En dan de volgende dag weer richting Urk, opkruisend tegen de  NO-wind.
We kiezen voor de andere optie: rechtstreeks naar Kornwerderzand en vervolgens tot hoever we komen.

De wind is aanvankelijk NW, ruimend naar NO, windkracht 4, droog, maar dreigende buien. Op deze route hoeven we bijna niet de motor aan te zetten. Om 13.00 uur zijn we de sluis al gepasseerd. Het gaat voor de wind. Mister Vee houdt niet van deze koers, dus sturen we zelf. Voorbij het Vrouwenzand loeven we op en koersen we halve wind recht op Urk aan.
De hele dag hangt er een dreigende buienlucht, maar het is steeds droog gebleven. Maar een uur voordat we bij onze bestemming aankomen barst het dan toch los. Alle zeilen kletsnat. Maakt niet uit, dat lossen we morgen wel weer op.