En dan.... zeilen of niet. Er zijn steeds buien en waait nogal.
Ik heb dit jaar nog niet vaak met veel wind gezeild. Ik heb er wel zin in.
In de haven van Urk liggen een stuk of 6 solozeilers verwaaid. Deelnemers aan de 200 mijls solo. De wedstrijd is inmiddels al ingekort tot 120 mijl vanwege de weersomstandigheden.
Ik zet vast een rif, zorg dat binnen niets kan omvallen. Eenmaal buiten de haven blijkt dat 1 rif in het grootzeil plus de fok teveel zeil is.
Ik rol de fok in, zet het 2e rif en rol de fok uit tot een puntje. Dat is beter. Hoewel het hard waait kan ik comfortabel zeilen. Er is weinig druk op het roer.
Het 2e rif staat niet mooi. Eerst kreeg ik het oog van het 2e rif al niet in de haak, het zat te hoog, een touwtje bracht een tijdelijke oplossing. Deze winter moet ik dat herstellen.
Maar ook achter op de giek zit het niet goed. Ik kan de schoothoek niet goed naar achteren trekken met de smeerreep. En met die wind was dat al zeilend niet te herstellen. Het onderlijk is niet goed te spannen met als gevolg een bol onderlijk. Niet echt een profiel wat je met deze wind wenst.
Desalniettemin vermaak ik me een paar uur uitstekend. Het waait steeds tussen de 25 en 30 knopen, het hoogste getal wat ik op de windmeter zie staan is 34, bij een halfwindse koers.Overigens zijn de hoge golven met deze koers verraderlijk. Heel af en toe heb je tijdens een vlaag een breker die het bootje nog een extra zetje geeft.
Ik heb wel eens gelezen dat je nooit plat gaat door de wind alleen, maar door wind in samenwerking met een golf.
Maar gelukkig bereik ik Urk weer zonder enige schade. De solozeilers zitten te zonnen op hun bootjes in de luwte. Wat ik wel begrijp; 3 uur zeilpret is nog wat anders dan 120 mijl.... zij hebben al het nodige achter de rug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten