Droogvallen, revanche

Ons droogvaldebacle vorig jaar moest natuurlijk gerevancheerd worden. Zoiets laat je niet op je zitten. De hele North Beach club valt maar droog alsof het niets is. De een heeft nog mooiere foto's dan de ander. Vandaag is de dag.

Niet een keer, niet twee keer, maar wel tien keer heb ik me vergewist van de uitvoerbaarheid van het plan. De voorbereiding mocht er zijn. Nieuwe wadpoten; foolproof, buigen niet door en versplinteren niet. Zorgvuldig een plek uitgezocht, waar geen boten met hoge hekgolven kunnen komen. Het wordt onder de Richel, voorbij de FG1. Een goede droogvalplek voor beginners lijkt het. We stomen het Fransche Gaatje in, gaan voor anker tot het moment dat we vast willen liggen. Om 11.00 uur varen we noordwaarts de plaat op tot we vast liggen. 

Het plaatsen en vastmaken van de wadpoten is onwennig, maar het lukt goed. Tergend langzaam zakt het water. Maar we staan als een huis en ik kom een flink eind verder in mijn boek ("Freezing order" van Bill Browder over de criminele witwas-, martel- en moordpraktijken van het Poetinregime).  De Brandaris meldt dat de haven van Vlieland helemaal vol is. Dat is een streep door de rekening. Ander plan dan maar; terug naar Terschelling? Of Harlingen, of Texel? Vanuit het noorden zien we de waterlijn dichterbij komen. En daarvoor de meeuwen die in het water staan.

Na 21/2 uur stappen we af, er staat nog een laagje van 10 cm. 20 Meter verderop is het droog. We maken een wandeling. Wat een fantastisch mooi landschap. De vogels, de vogelgeluiden en het fascinerende bodemleven. Ook de kokkels vinden we fascinerend. We verzamelen tot we genoeg hebben voor een maaltijd. 

een concurent

pasta vongole

En dan maar weer wachten op de terugkeer van het water. Maar dat gaat verrassend snel! Na anderhalf uur komt er alweer beweging in de boot. Nu begrijp ik de verhalen van een buurman die al wandelend  door het opkomende water ternauwernood bij zijn boot kon terugkeren.

We lichten het anker. We hebben tijdens LW kunnen zien hoe de banken liggen en daar maken we gebruik van op onze koers naar het Fransche Gaatje. Het wordt Texel. Inmiddels is het 17.30 uur, de wind is zuidwest. Op de brommert dus. Maar wat maakt het uit. Onze dag kan niet meer stuk. We moeten rekening houden met de diploma-uitreiking donderdag in Amsterdam.

Het wordt een rustige tocht, de wind neemt af, we varen over een gladde Waddenzee. Af en toe drijft ons een klipper tegemoet. We varen de zwoele zomeravond in. De hoek bij de Omdraai-Scheurrak steken we weer af, die houden we er in. Om 21.30 uur arriveren we bij Oudeschild. Het is propvol. We vinden nog een plekje aan de buitenkant van een steiger. 3 Dagen geleden was het hier leeg.