Albin Viggen 12

De Albin Viggen ligt ook weer in het water. Dat was nog wel even gedoe; in het weekend wordt niet gekraand en op mijn vrije dag was er geen tijd. Dan maar te water in mijn afwezigheid, wat ik wel spannend vond, want dan kan je niet controleren of de afsluiters niet lekken. Bovendien had ik de sensor voor de snelheid/log gedemonteerd en een stop in de doorvoer teruggeplaatst. Dat wil je toch wel even checken.
Het viel mee; het bootje ligt normaal in het water, niet te diep en is kurkdroog binnen.

Hij blijft nog even naamloos, want de bestelde letters zijn veel te groot; 17 cm in plaats van 7.
De mast was er inmiddels op gezet, alleen een stag van het onderwant bungelde los langs de mast. Het deel van de wantspanner dat je vastmaakt aan de putting is verdwenen. In de jachthaven kunnen we niet geholpen worden aan een vervangende wantspanner. Dan maar weer in de auto naar Zaandam.  Onderdeel aangeschaft, mast gericht en want gespannen.
Marifoon aangesloten: nauwelijks ontvangst! Jammer, daar moet ik weer mee aan de slag. Hopelijk is het een van de drie connectoren waar ik bij kan en niet die bij de antenne.
Eigenlijk moet ik ook iets bedenken om de mast zelf te kunnen strijken. Kan je een sprenkel zelf maken? Tweedehands op de kop tikken bij de botensloperij?

De nieuwe motorsteun voldoet uitstekend. Ik heb een nieuwe gemaakt omdat de motor niet tijdens het zeilen opgeklapt kon worden. De motor stuitte bij het kiepen tegen de spiegel van de boot aan. Dat is nu verholpen.
De lei-ogen van de fokkeschoten zijn nu over de gehele rails in te stellen. Dat is een belangrijke verbetering voor de trim.

Een nieuwe simpele onderlijkstrekker. Het onderlijk is nu goed te spannen, idee overgenomen van de TinTin. Simpel en voldoet goed.

De helmstok is aangepast; hij hing wat naar beneden, beneden de horizontaallijn, nu wijst hij licht omhoog, goed in de lak, zit veel minder in de weg en voelt veel natuurlijker.
We gaan de Gouwzee op. Door alle voorbereidingen niet meer zo veel tijd, maar het is prachtig weer en er moet gezeild worden. Vergeleken met de Titaantje valt op dat het vrijboord laag is. En dat je lopend in het gangboord naar het voordek weinig houvast hebt. Dat is wennen. Genua erop en het  grootzeil; we kruisen richting Markermeer. Het zeilt heerlijk, stabiel, mooi hoog aan de wind. Ik vrees dat de Titaantje een rechtstreeks duel gaat verliezen. En dat met een volkomen uitgezeild grootzeil.
Wat een lekker bootje.

Terug in een nieuwe box komen we te liggen naast de ...."Jikke".
Wat grappig, een boot die vernoemd is naar mijn dochter.