Aan de klus

De windmeter heeft er de brui aan gegeven en de navtex idem dito. Beiden kunnen gemist worden, maar ik kan er niet tegen om allerlei elektronisch spul aan boord te hebben dat het niet doet. Beide apparaten heb ik eindeloos geconfigureerd met de gebruiksaanwijzing in de hand in de hoop dat het een instellingsfout is. Dat is het dus niet. De windmeter houdt vol dat de schijnbare wind altijd van 90 graden invalt, hoe ik ook vaar. De navtex presteert niet meer dan een onderste regel met "#########".
Na bestudering van de manuals, bekabeling en diverse fora is mijn diagnose: een defekte gever van de windmeter (het windmolentje met de 3 cupjes in de top van de mast) en een defekte antenne van de navtex.
De windmeter is als complete set in de aanbieding (de set is goedkoper dan alleen een gever!).
Aan de slag. De nieuwe antenne  van de navtex gelijk inpluggen en kijken wat er gebeurt. Op het scherm waarop je de sterkte van de ontvangen signalen afleest schieten de pieken vrolijk omhoog. Dat werkt dus. Een uur later is de antenne netjes geïnstalleerd met de kabel door het gootje in de hondenkooi.
Nu de windmeter. Dit is de grootste opgave (en uitgave). In de kajuit onder de mast haal ik de verbinding los van de kabel die het signaal van de gever doorgeeft aan de windmeter. De nieuwe aansluiten, blazen ... en ja hoor, de windmeter werkt weer. Het denkwerk klopt dus. Nu de uitvoering. Mast strijken, oude gever demonteren, nieuwe kabel aan de oude vastmaken en voorzichtig door de mast trekken. Mast weer overeind zetten, stagen spannen, fok aanslaan, giek bevestigen.
Alles werkt. Ik zou nu tevreden naar huis kunnen gaan. Het is 3 uur, prachtig weer, zonnig, het waait flink. Heb ik een zeilboot om alleen maar aan te klussen? Ik ga nog even een uurtje zeilen.
Buiten de haven blijkt dat het echt stevig waait, 20 to 23 knopen, lees ik nu op mijn gerepareerde windmetertje. De kluiver laat ik lekker opgerold. Ik vaar met grootzeil en fok ruim 6 kn. Genieten van het zeilen, de snelheid, het mooie weer. Bijna terug gebeurt het weer; de kluiver vangt wind en klappert hoe langer hoe meer los. Er is maar een remedie: strijken. Geen lolletje om me met deze wind en deze golven op het voordek te begeven. Ik doe een poging, maar de kluiver is inmiddels te ver ontrold en vangt veel te veel wind. Hij wordt uit mijn handen gerukt. Die trek ik niet zomaar even naar beneden. Ik ben al bijna bij Urk. Ik besluit de motor te starten, in de wind te draaien en al het zeil te strijken. De fok is opgerold, ik ben bezig met het strijken van het grootzeil en dan zie ik ineens de kluiver naast de boot in het water liggen. De val is gebroken, of kapot geschavield bij het blok.Ik haal de boel binnenboord. Gelukkig niets in de schroef gekomen (het kan altijd erger, nietwaar?).
De eerstvolgende klus wordt: mast strijken en een nieuwe kluiverval door de mast trekken.