Small ships Race 2013

Dinsdag 14 mei vertrek uit Urk richting Amsterdam, waar ik mijn zeilmaatje zal oppikken. Mooie wind, kruisen naar Lelystad. Daarna onderweg bij Kniest een reddingsvlot ophalen. Loodzwaar geval.
's Avonds aanmeren in de Sixhaven.

Woensdag een relaxed tochtje over het Noordzeekanaal. In IJmuiden verzamelen in de loop van de dag alle deelnemende small ships.
16 mei, het vertrek.

Om 05.30 palaver op de steiger. Er is geen wind, we krijgen het advies om de eerste uren, tot aan de uiterton te motoren. Het is namelijk wel de bedoeling dat we op vrijdagavond op tijd bij het diner kunnen aanschuiven in Lowestoft. Om 06.00 uur varen we tussen de pieren door. Het is zonnig, koud en geen wind. Een relaxed begin. Ik had het me anders voorgesteld, maar de tocht is nog lang...

Tijd genoeg om de elektronica te testen. De AIS werkt naar behoren. Alle kuren met OpenCPNzijn opgelost sinds de upgrade van Ubuntu naar de laatste versie.
In de verte zien we onmiskenbaar bruinvissen! Ze blijven op afstand.

Om 15.00 uur stoppen we de motor eindelijk. Er is nu een lekker windje, die geleidelijk toeneemt tot meer dan 20 kn. De zon is inmiddels verdwenen

 en heeft plaatsgemaakt voor een dik wolkenpak. Het gaat regenen. De regen zal pas 's avonds laat ophouden. Het wordt een erg koude en natte avond. Maar we zeilen en hard ook. Steeds meer dan 6 knopen, maximale snelheid was 7.2 kn. We proberen de gennaker bij te zetten, maar het blok bij de kluiverboom, waar de talie doorheenloopt, zit niet helemaal goed. Daardoor staat de halshoek veel te hoog en is op deze halvewindse koers de gennaker geen succes. We strijken hem en lopen daarna met grootzeil, fok en kluiver veel lekkerder. Het is, ondanks de regen en de kou, genieten. Ik kom al snel tot de conclusie dat met mijn boot varen op de Noordzee fijner is dan varen op het IJsselmeer. De deining is niet onprettig, er zijn geen steile golven waar je snelheid op verliest.

Van autonoom navigeren maken we niet al te veel werk. Het is per slot van rekening onze eerste oversteek. We gaan min of meer gelijk op met de Parel, de andere North Beach 24, en blijven die in het zicht houden. De marifoonrondjes om de 2 uur zijn een welkome afwisseling. Je beseft weer dat je niet alleen onderweg bent. Overigens vind ik het erg druk met vrachtverkeer; op de heenweg is er nauwelijks een moment geweest dat we niet een vrachtboot in zicht hebben!
De grootste uitdaging 's avonds is warm en droog blijven. Dat lukt maar gedeeltelijk. IJskoude handen en voeten. Doet me terugdenken aan schaatsen op de vaart als klein jongetje. Toen kon je het ook zo intens koud hebben. De warme drankjes, soep en hapjes zijn zeer welkom. Henri, mijn zeilmaatje, heeft de proviand ingeslagen. Hij moet gedacht hebben dat je bij zo'n eerste oversteek op alles voorbereid moet zijn, want we hebben genoeg mondvoorraad om door te zeilen naar Amerika.
Fijn is het ook om het sturen te kunnen afwisselen met verblijven in de kajuit, waar het een stuk warmer is.
Om ongeveer 01.30 komt de Engelse kust in zicht. We zijn stram en verkleumd. We hebben niet geslapen. Dat leek ons niet nodig, omdat we vrij snel "over" zijn. Nu moet er een keuze gemaakt worden hoe we om de banken heen zullen manoeuvreren. Ik heb me voorbereid op de zuidelijke route, om de S holm-boei  heen en dan naar het noorden. Deze optie is nu niet zo aantrekkelijk, omdat de stroom zuidgaand is  en er een noordenwind staat. Via de marifoon horen we dat ook anderen aan het heroverwegen zijn. De Parel gaat over de bank heen. De kaartdiepte op het ondiepste punt is 2,5 meter en daar komt de rijzing nog bij. Onze diepgang is door het ophaalbare midzwaard variabel van 0,85-1,60 meter. De zee is rustig. Het lijkt een logische keuze die wij, onervaren als we zijn, graag overnemen. We zoeken de E newcome, vinden hem ook wel, maar het lukt niet

goed om er in het stikdonker naartoe te koersen. Hij lijkt zich te verplaatsen. Het plaatje verandert iedere keer. Na 3 kwartier proberen zijn we het beu, strijken we de zeilen, starten de motor en dan lukt het wel. We realiseren ons dat de stroming ons heeft  weggezet en dat we ons daardoor niet goed konden oriënteren. We leren veel op deze tocht. Hoe was het ook al weer? Van grondkoers naar kompaskoers altijd eerst voor de stroom corrigeren!
Lowestoft

We hebben het gehaald! We zijn wel een beetje trots op onszelf. De ontberingen onderweg hebben we toch maar getrotseerd. Ik loop rond in een overwinnaarsroes, of is het slaapgebrek... Dezelfde gemoedstoestand bemerk ik bij de anderen tijdens de borrel en het diner in de Royal Norfolk & Suffolk Yacht Club.
Na een dagje uitrusten en een bezoekje aan het nabijgelegen Norwich maken we ons op voor de terugtocht. De internetverbinding van de jachthaven is weggevallen. We hebben dus geen beschikking over

Bracknell-kaarten en gribfiles. We horen dat de wind zondag pas later op de dag komt opzetten uit het noordoosten en dat in de loop van de avond en nacht zal krimpen naar het noordwesten. De meerderheid zal omstreeks 11.00 uur vertrekken. Wij willen daar niet op wachten. Het zelfvertrouwen is duidelijk toegenomen. Om 06.30 uur verlaten we Lowestoft in een

prachtige ochtendzon. Het is eindelijk droog en zonnig en dat zal zo de hele dag blijven. Er is nog niet veel wind. Het is genieten: het oranje-gele licht, de kalme zee, de blauwe hemel...

We gaan op de motor bij hoog water kort na de kentering weer over de bank. Dan hijsen we de zeilen en kan de motor uit (geluksmomentje). Het gaat lekker, aan de wind. De windsterkte wisselt. Na een tijdje moet de moter toch weer even bijgezet omdat we vrijwel stilvallen. 's Middags krimpt de wind naar het noorden en hijsen we de gennaker. Uren achter elkaar kunnen we zo varen. Dan valt de wind weg en starten we de motor maar weer.

We vermaken ons met fotograferen, het maken van melige filmpjes, eten en drinken (we weten ons aardig door de voorraad heen te slaan) en met de berichten over de marifoon. We horen dat de anderen enkele uren na ons zijn vertrokken. Ook de groep met grotere Nederlandse zeiljachten komt ons achterop. Ook zij hebben te kampen met dezelfde wegvallende wind. We krijgen een verstekeling aan boord: een boerenzwaluw. Kennelijk om uit te rusten, hij lift anderhalf uur mee en vliegt dan weer weg. Al die tijd zit hij in en op de kajuit op nog geen meter afstand.

 Aan het eind van de middag verdwijnt de zon (achter altostratus bewolking)

en wordt het een stuk kouder. De hele avond kan er gezeild worden, al gaat het nog niet erg hard. Om 23.30 naderen we de uiterton van de IJgeul, de aanlooproute naar IJmuiden. Om de beurt gaan we even slapen. Redelijk fit varen we om 06.45 tussen de pieren van IJmuiden, het laatste stukje weer op de motor.

 We besluiten om de boot maar gelijk door de varen naar de ligplaats op Urk. Op het Markermeer ontmoeten we de vorige eigenaren van de Titaantje, toen nog Noorderzon geheten. De Noorderzon stak de Noordzee ettelijke keren over. We wisten al dat de boot de tocht aankan, maar nu weten we dat dit ook voor de bemanning geldt.

zie de video: http://vimeo.com/84843478film over deze trip