De kiel van de Titaantje heeft ook wat aandacht nodig. De zool is hier en daar aardig roestig.
Met de Tercoo-schijf zo goed mogelijk ontroest. Als je aan begint blijkt er onder de lagen antifouling nog veel meer roest te zitten dan aanvankelijk gedacht.
Onverstandig en onverantwoord natuurlijk, met 1 hand, zo'n zware boormachine, maar het is toch redelijk gelukt.
Vies klusje. Volgende keer moet ik me toch beter beschermen, de roetveeg Piet was er niets bij, zo zag ik er uit.
Vervolgens in de epoxyprimer gezet. Daar heb ik achteraf wel m'n bedenkingen bij. Had ik het staal niet in de menie moeten zetten? Iets wat het roesten tegenhoudt.
Maar ja, da's achteraf.
Blog over mijn North Beach 24. Tussendoor in blauwe tekst ook berichten over de Albin Viggen van mijn dochter, de Koningin van de Nacht.
NB24
zondag 18 maart 2018
zaterdag 10 maart 2018
Albin Viggen 11
Heklicht gerestaureerd.
Het heklicht is gemonteerd op een houten blokje. Het moest los, want ik wil de volledige bedrading vervangen.
Het is een mooi authentiek armatuur.
Zoals het vaak gaat bij oude meuk; je draait iets los en het brokkelt af en stort in elkaar waar je bij staat. Zo ook hier. Het hout is volledig rot, het binnenwerk breekt af bij het losdraaien.
Maar het is gelukt. In volle glorie:
Poetsen.
De romp van de oude naam ontdaan, gepolijst en in de was gezet. Het onderwaterschip in de antifouling.
Een metamorfose.
Flink opgeschoten. Al valt het niet steeds mee, want ik heb maar een hand tot mijn beschikking. Twee weken geleden in het glas gevallen, 2 pezen van mijn ringvinger door, geopereerd en nu twaalf weken revalideren, waarvan 6 met spalk.
Met een hand kan je veel , maar ook veel niet en het duurt allemaal veel langer...
Gelukkig zijn we vandaag met z'n tweeen.
Het heklicht is gemonteerd op een houten blokje. Het moest los, want ik wil de volledige bedrading vervangen.
Het is een mooi authentiek armatuur.
Zoals het vaak gaat bij oude meuk; je draait iets los en het brokkelt af en stort in elkaar waar je bij staat. Zo ook hier. Het hout is volledig rot, het binnenwerk breekt af bij het losdraaien.
Maar het is gelukt. In volle glorie:
Poetsen.
De romp van de oude naam ontdaan, gepolijst en in de was gezet. Het onderwaterschip in de antifouling.
Een metamorfose.
Flink opgeschoten. Al valt het niet steeds mee, want ik heb maar een hand tot mijn beschikking. Twee weken geleden in het glas gevallen, 2 pezen van mijn ringvinger door, geopereerd en nu twaalf weken revalideren, waarvan 6 met spalk.
Met een hand kan je veel , maar ook veel niet en het duurt allemaal veel langer...
Gelukkig zijn we vandaag met z'n tweeen.
Abonneren op:
Posts (Atom)