nieuwe rolfokhoes

 

Ingepakt voor de winter

 

Ik kan me nu al verheugen op het voorjaar. Hoe brandschoon Titaantje dan weer tevoorschijn komt.

Plannen voor de winter:

1. nieuwe hoes voor de fok. De oude is al zo vaak gerepareerd en er zitten weer talloze scheurtjes in.
2. nieuwe bekleding kussen en rugleuning kajuit bakboord. De andere kant was vorig jaar aan de beurt. 
3. heel misschien UV-stroken aan kluiver en fok.
4. orientatie op vernieuwen kabelboom. Ga ik pas uitvoeren als de boot weer in het water ligt. Want ik moet er niet aan denken dat de boot weer in het water wordt gekraand en dat de motor dan niet start. Bovendien wil ik dat met lekker weer uitvoeren.

Op naar de winter

Het is weer tijd voor de winterslaap.

Morgenochtend wordt de boot gekraand, vandaag zeil ik hem van Urk naar de kraan bij Gicom. Auto geparkeerd bij de Gicom, met de fiets naar Urk. Het waait hard, maar het is een fantastisch mooie ochtend.

Uit de box wegvaren bezorgt me de nodige hoofdbrekens vanwege de loeiharde wind, maar het lukt zonder problemen. Ik verlies een stootwil; ik neem mijn verlies. De wind is ZZW, de meldpost IJsselmeer waarschuwt voor windvlagen tot 40 knopen. De Ketelbrug is net bezeild. Met fok en de motor bij is het comfortabel, als je het gebulder en de douches wegdenkt. De hardste windvlaag die ik zag was 37 knopen.

De stuurautomaat weigert dienst. Ik weet waar het aan ligt, kan het oplossen, maar niet nu. De oude is een goede back-up, maar die is tegen deze wind niet opgewassen. Dat wordt sturen met de hand.

Voorbij de ketelbrug was het halve wind en een stuk relaxter. Grootzeil erbij met 2e rif.

En dat was het dan voor dit jaar. Weinig gezeild, vanwege beeindiging werk, het niet doorgaan van de jaarlijkse week met Jikke en de gebroken ribben. Komende half jaar kan ik goede voornemens gaan bedenken. Jikke woont bij Cork in Ierland. Is dat een haalbare bestemming, of te ambitieus? Ik denk het laatste.

Antivries door de motor, in de watertank en in de wc. Zeilen eraf en mee naar huis. Stuurautomaat gerepareerd.

30 oktober

Van het ruwe weer van gisteren is niets meer over. Vriendelijk zonnetje, nauwelijks wind. Prima om Titaantje op de wal te poetsen.

Dek en kuip schoongemaakt en in de was. Voor de alg/schimmel op de antislib had ik even wat ellebogenstoom nodig. Maar het ziet er schoon uit. Volgende week de winterdektent.

Terschelling ...en weer terug

 Vrijdag 8 september.

Het is erg druk in de haven van West-Terschelling. De vakantie is voorbij. Dit is dus de grijze horde, waar ik nu ook deel van uitmaak. Het is nog even wennen. 

's Morgens boodschappen doen, 's middags het eiland rondfietsen. Aan de Waddenzee-kant enorme aantallen tureluurs. Kennelijk al aan het verzamelen voor de trek. De ketting loopt er 2 keer af. Halverwege gestopt voor een duik in zee en een kop koffie bij Kaap Hoorn. Plannen maken voor morgen. In mijn uppie vind ik 1 dag Terschelling wel genoeg.

Zaterdag 9 september.

Mist. Maar die trekt gelukkig snel op. Om 10.30 uur verlaat ik de haven. Boven alle verwachting kan ik zeilen. Er staat wind! Met de gennaker erbij loopt het lekker.

In het Inschot is het druk. De meute gaat de Blauwe Slenk in richting Harlingen. Mooi, die zijn we kwijt. 

Bij het Zuidoostrak zakt de wind in. Motor bij, zeil naar beneden dan weer zeil omhoog en motor uit. Na enkele herhalingen houd ik het voor gezien en strijk ik definitief het zeil. Het is de laatste dagen steeds dit patroon; in de ochtend staat er een briesje, halverwege de middag, het heetste moment van de dag, zakt het helemaal in.

Bij de Lorentzsluis wederom geen geluk. Ik pas er net niet meer bij. Als ik bij de volgende draaibeurt de sluis uitvaar, blijkt er nog een North Beach uit de varen: Kuum!

We wisselen even wat ervaringen uit. Kuum is van Texel buitenom naar Vlieland gevaren; het was een fraaie en bezeilde tocht geweest. Die staat ook op mijn lijstje. Kuum gaat naar Makkum, ik richting Urk. Even later heb ik spijt dat ik niet ook naar Makkum ben gegaan, dat was veel gezelliger geweest. Maar ik vaar door.

Bij Hindelopen ga ik voor anker, de zon gaat bijna onder. Het is een vreemde sfeer, een nevel verhult bijna het enorme windmolenpark.

Vrijdag 10 september.

Eerst een duik in het IJsselmeer. Tegelijk wat poetsen rond de waterlijn en het schoepenradje van de snelheidsmeter checken, want de log vertoonde kuren.

De temperatuur is nu lekker. Ik besluit om het dek te schrobben. Aan het eind van het seizoen ga ik altijd met een chloor bevattend middeltje de schimmel- en algaangroei  op de anti-slip vloeren te lijf. Voorzichtig werkje, want ik wil niet dat het touwwerk in contact komt met chloor. Het is even een klus, maar het resultaat mag er zijn. Ik zit er echt even van te genieten. Zo vies als de boot was 3 dagen geleden, zo schoon is hij nu. De meeste spinnen heb ik het ruime sop doen kiezen. Kiezen was er niet bij overigens. 

Dan zeil hijsen, anker ophalen en zeilen richting Urk. Op dit tijdstip is er weer wind. Tijdens het zeilen lak ik de ingang van de kajuit. Nou niet vergeten dat alles nat is. Net voorbij het Vrouwenzand is het weer afgelopen met de wind. Het is erg warm, tegen de 30 graden. Als de snelheid terugloopt tot minder dan een knoop vind ik dan mijn geduld voldoende op de proef is gesteld en ga ik verder op de brommert.

Deze kwam ik nog tegen, ik vind het een mooi plaatje

De herkansing

passagier

Denk je dat je meer tijd hebt als je eenmaal met pensioen bent, dat je dan net zo lang weg kan blijven als je wilt, dat de agenda leeg is, dat elke dag begint met een plan maken voor die dag? Niets is minder waar. Voor mij niet. En ik zou dat, geloof ik, ook niet willen.

Er zijn verplichtingen, die ik overigens met plezier ben aangegaan, maar die de vrijheid beperken. Wekelijkse orkestrepetities, een klus die op tijd af moet, toch nog enkele diensten.

Maar nu zie ik mijn kans schoon en vertrek voor een paar dagen. Vertrek uitgesteld tot na het afscheid van Jikke, die voor minstens een half jaar naar Ierland vertrekt. Woensdag middag vaar ik de haven uit. Het is ongewoon warm, 28-31 graden. Ook ongewoon weinig wind en die combinatie betekent "roosteren". Het zuchtje wind komt uit het zuidoosten. Ik verander mijn plan: niet naar Texel, want dat moet ik tot Den Oever pal voor de wind varen. Als ik naar Kornwerderzand ga dan kan ik bij Staveren de hoek om naar het noorden.

Ik heb altijd een dilemma als er te weinig wind is. Geef ik het op? Dan maar op de motor? Dat is toch voor schippers met haast! Maar voorbij de Rotterdamse Hoek geef ik het toch op. Een snelle berekening leert me dat ik ongeveer om middernacht bij Staveren arriveer. Op de motor kom ik om 19.00 uur bij Staveren. Geen zin in een haven. Ik ga voor anker ten noorden van Staveren.

Donderdag. Als ik wakker wordt is er een deining; er staat wind! Ik hijs het zeil en ga gelijk zeilen. Je weet maar nooit hoe lang het duurt. Met 4-5 knopen ben ik dik tevreden. De schutting bij de sluis mis ik net, maar het is niet erg. Ik wil niet eerder vertrekken dan 12.00 uur in verband met de passage door het Zuidoostrak. Wachtend op de sluis zet ik een paar teak-lijsten in de lijnolie. Het wordt er weer erg mooi van. 

Om 12.00 uur vertrek ik, hoopvol onder zeil, maar na een uur is de wind weg. Links en rechts wordt ik ingehaald door jachten op de motor. Een platbodem vaart me voorbij, op de motor en vraagt of ik ook over de plaat ga. Ik denk dat hij de route door het Zuidoostrak bedoelt. Maar later zie ik hem het Molenrak invaren. Welke route neemt hij nou? Op de kaart kan ik geen route vinden die over een plaat gaat en aanzienlijk korter is.

Het wordt 4 uur motoren. Ik troost me maar met de gedachte dat het vast wel goed is voor de motor om eens een paar uur achter elkaar te lopen in plaats van steeds maar 5 minuten. Vlak voor de haven van Terschelling een bijzondere sleep:

De Witte Swaen uit Harlingen, replica van het in ongeveer 1590 gebouwde schip, waarmee Willem Barentsz naar Nova Zembla voer

Game over

Vandaag mooi weer, laf windje uit het NO, dus hoger wal, glad IJsselmeer: ik ga het maar weer eens proberen.

Het is nu 5 weken geleden dat ik mijn rib brak. Het wordt een relaxt tochtje. Het voelt super.

Ik heb de kluiverhoes aangepast. Ik heb een tweede rits aangebracht op de plaats van de schoothoek. Tussen de ritsen is er nu een opening, waardoorheen de kluiverschoot naar buiten kan. Die hoef ik nu niet meer van de kluiver af te halen. 

Voorlopig niet zeilen

Met die gebroken rib zit zeilen er voorlopig niet in. 

Dochterlief smeekt al jaren om een tattoo te mogen zetten. 

Daar gaat ie dan. Zo blijft de zeilboot binnen handbereik. Geen North Beach, wel een klassieker.

 

Dan maar weer fietsen...

Vorige week nog even een middagje gezeild met Jikke. Zij is zo druk bezig met haar voorbereidingen voor de verhuizing naar Ierland, dat ze het even nodig heeft om uit te waaien. Zij zal al het hijs- en sjorwerk doen.

En zo doen we het. Het waait lekker. Jikke hijst en sjort en ik coordineer.

een hommel lift mee

Het is een gezellige middag, die we afsluiten met een maaltje kibbeling bij de vishal. Maar ondanks de uitstekende bemanning weer een drama voor mijn ribben. Ben inmiddels tot de overtuiging gekomen dat de rib gebroken is. Er is een discontinuiteit, een onderbreking, te voelen op de pijnlijkste plek. Consequenties heeft het verder niet.

Dan maar fietsen en het zeilen voorlopig vergeten.

Retourtje Urk - Oudeschild

Donderdag 14 juli.

Het gaat iets beter met de ribben. Ik ga vandaag terug naar Medemblik of Enkhuizen. Ik waag het er op.

Windkracht 4 noordwest. Ideaal voor deze bestemming. 10.00 Uur vertrokken. Ik neem de tijd voor het opruimen van de stootwillen en het opschieten van de landvasten. Geen onverhoedse bewegingen graag. Het grootzeil hijsen is een beproeving, de helft dan maar met de lier. En dan gaat het als de brandweer. Het mooiste zeilweer, zon, wind, stroom mee. Vlakbij zie ik zelfs een bruinvis!

Verbaasd ben ik door een ander zeiljacht die met vele stootwillen nog aan de reling hangend, op de motor hetzelfde traject aflegt. De kuiptent helemaal dicht. Waarom heeft zo iemand een zeilboot? Maar wat weet ik van die schipper. Die zal wel zijn eigen specifieke omstandigheden en redenen hebben om nu niet te zeilen. Die vaart misschien wel met een blindedarmontsteking naar het ziekenhuis in Den Helder.

Voorbij de M10 even stoeien met de stuurautomaat. Hij zwalkt erg op deze ruime koers. Ik heb nu even geen zin in een onverwachte gijp! Hij maakt ook een hels geluid door steeds te corrigeren. Dat heeft met de instellingen te maken. Ik ben er nogal mee bezig geweest, maar beter is het er niet van geworden. Ik stel de default instellingen weer in en vanaf dat moment is de koers weer recht en hoeft het apparaat nauwelijks te corrigeren.

Er zijn een paar tegenliggers, zeilboten die op de motor tegen de wind en tegen de stroom in beuken. Ziet er niet comfortabel uit. En dan een botter (is het wel een botter? hij lijkt kleiner) zeilend! Het blijft toch wel een erg fraai en stoer gezicht.

Ik nader de sluis. Snel zeil strijken. Wat doet dat zeer. Kreunend en steunend vervolg ik mijn lijdensweg. En alles lijkt vast te zitten, touwen in de knoop, of blijven ergens achter haken. Het gestreken grootzeil, anders zo netjes opgedoekt op de giek, ziet er nu niet uit, maar vooruit. Full speed naar de de openstaande brug, waar ik nog met mee kan met de armada. Dat is mazzel.

De sluispassage gaat vlot, bij deze lage waterstand is het waterniveau van de Waddenzee ongeveer hetzelfde als van het IJsselmeer; er valt nauwelijks iets te schutten.

Maar elke beweging is teveel. Bij de marina van Den Oever hijs ik het zeil weer. Het gaat steeds moeizamer. Ik zet koers naar..... Urk!

Als dat gemanoeuvreer is gewoon niet te hebben. Dus maar gelijk door naar de thuishaven. De box is gelukkig nog vrij, appt de havenmeester. Ondertussen gaat het harder waaien. Ik zie op tegen reven. Maar ik doe het toch maar, want dan vaart het uiteindelijk weer veel comfortabeler. Opnieuw gaat het zeilen voorspoedig. Ruime wind, met rif steeds 5 tot 6 knopen. Wel veel golven, die niet erg aan mijn comfort bijdragen. Normaal zit je een aanrollende golf als een rodeo uit; je anticipeert, het gaat als vanzelf. Maar nu gaat niets vanzelf. Geen houding die prettig is. Nog 2 krachtsinspanningen: zeil strijken en aanleggen.

Vele steken en scheuten later lig ik om 17.30 weer in mijn box. Uitpuffen. Vanavond blijf ik nog maar op de boot. Wat een klaagzang. 

Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten. 

Het zit er op

Het afscheid is achter de rug; van patienten, van personeel en van de collega's. Het was overweldigend, leuk, maar tegelijkertijd ook afscheid van een tijdperk, van patienten, van wie ik zoveel hartelijke woorden heb ontvangen. Eerlijk gezegd was ik verrast door deze waardering. Ik heb altijd onderschat hoeveel mensen hechten aan hun huisarts. 33 Jaar is best een lange tijd. Een radicale afsluiting van een periode met veel drama, ergernis, luchtigheid en plezier. De praktijk is overgedragen aan 2 jonge collega's. Het pensioen is begonnen.

Vorige week was er een hevige zomerstorm, overal bomen ontworteld. Ik heb steeds op mijn laptop angstvallig naar beelden van de webcam van de haven zitten loeren. Wat ging het te keer. Kluiver en fok met hoezen vangen veel wind. 

Daarna even gaan kijken, maar geen schade. Een lusje van de huik was kapot en een doffe plek op romp waar een stootwil tegenaan komt. En al het zand van het naast gelegen strandje is in mijn boot beland. Met stoffer en blik nog een hele tijd bezig geweest om het op te ruimen. 

Dinsdag 12 juli

Urk-Oudeschild. Heerlijk om weer eens van A naar B te zeilen.

Halve wind, vrijwel het hele traject. Om 07.00 uur vertrokken van Urk, om 16.00 uur vastgemaakt in Oudeschild. De schutting  door de Stevinsluis duurt nogal lang, veel grote schepen, marine en bruine vloot, moeten mee en dat is passen en meten. 2 Uur voor HW Oudeschild vertrek Den Oever. De wind is aangewakkerd tot 5Bft. Met een rif in het grootzeil over de Bollen. 

Varend over de Bollen, het stukje voor de wind,      daar waar geen rode tonnen meer zijn, houdt de navigatie-applicatie er ineens mee op. Zwart scherm. Ik kan de volgende ton niet zien.

Geen papieren kaart meer.

Applicatie opnieuw gestart in de "veilige modus", dan zie je een hele grove basiskaart, zonder dieptes of details, eigenlijk alleen boeien. Maar daar gaat het nu ook om.

En dan.... een onfortuinlijk incident. Ik heb mijn aandacht bij de apparatuur, ik gijp, de giek komt over en ik kom knel te zitten tussen de zijkant van de boot en de takel van de grootschoot. Het gaat met nogal veel geweld. Ribkneuzing. 

Adembenemend! Ik moet er even van bijkomen, maar dan gaat het weer. Wel is elke beweging, vooral waar kracht gezet moet worden daarna erg pijnlijk. Trekken aan een touw, omhoogreiken, alles, wat je op een zeilboot nou eenmaal doet, levert een stekende pijn.

In Oudeschild rust. Ik breng het niet meer op om de hoezen over de zeilen te trekken. Dan maar niet. 

Ik slaag er in om een redelijk smakende maaltijd te bereiden.

Ik kruip mijn bed in, ook dat valt niet mee en ga vroeg slapen. 

Woensdag 13 juli

Vandaag een rustdag. Ik ga de plannen herzien. Ik wilde eigenlijk naar Terschelling en dan weer terug, maar ik zie op tegen de inspanning met die ribkneuzing. Tering, wat doet dat zeer. En je ziet niet eens wat; nog geen klein blauw plekje. Morgen naar Den Helder of Medemblik. Het komt vanzelf weer goed.

Ik denk nog even terug aan het voorval. Was een bulletalie of een giekrem nou de oplossing geweest? Nee, die installeer je niet in een bochtige geul, alleen op een lang voordewinds traject. Gewoon beter opletten. GEWOON BETER OPLETTEN.

Ik koop bij de watersportwinkel een papieren kaart (NV charts)  en installeer op mijn telefoon ook OpenCPN. Dubbele backup. Hoe zat dat ook al weer met dat verdronken kalf...

Weer eens een ander vehikel

 

Er moet ook gefietst worden. Helemaal als (bijna-)pensionado. Dit keer een rondje Muggenbeet-Echten. Noordwesten wind, dan heb ik hem eerst tegen en als ik moe begin te worden mee. Ik heb voor elke windrichting een ander rondje.

Muggenbeet-door de Weerribben naar Oldemarkt- niet ver van de Driewegsluis - dan via Oldetrijne naar Echtenerbrug. Daar ben ik regelmatig doorheen gekomen met mijn vorige boten, de schouw en de hoogaars, op weg naar Friesland.

Dan via Echten naar Bantega en vervolgens via Kuinre over de dijk richting Blokzijl. Langs de dijk vele kolken, overblijfselen van dijkdoorbraken van de Zuiderzee. 

Hard gaat het; voor de wind over de dijk. Halverwege door het gehucht Blankenham, gaat een verkeerslicht knipperen met een sombere smiley; ik rijd te hard, namelijk 39 km/uur. Haha, hij reageert ook op een fietser. Voel ik in de auto meestal wroeging of ergernis (meestal de laatste), nu kon ik een tevreden lach niet onderdrukken. Helaas geen foto.

lazin' on a sunny afternoon...

Zonnig, warm en windkracht 3.

De firmware van de autopilot geupdate. De webinterface ziet er fraai uit (al snap ik het nog niet helemaal. Met name de tuning moet ik nog eens bestuderen, al ben ik met de werking nu tevreden).

Pinksteren

Eigenlijk heb ik niets bijzonders te melden. Schippers van de Small Ships Race beginnen vandaag aan de terugtocht. Misschien doe ik volgend jaar weer mee.

Het is Pinksteren, prachtig zeilweer, windkracht 4, zonnig. Ik ben niet de enige die dit vindt:

En dit zijn alleen nog de boten met AIS.

Mijn "budget lazy jack": een RVS ring om de kraanlijn, daar een lijntje aan dat verbonden is met de reefkous in het achterlijk. 

Zowel bij 1e als 2e rif. Bij het strijken van het zeil kan het zeil nooit helemaal wegwaaien.

Nu had ik daar toch al geen last van, dus het is een oplossing voor een niet bestaand probleem. 

Leuk experiment, maar ik ga het wel weer demonteren. Ik heb al meer dan genoeg lijnen.

Nog een keer de kluiver met de losse anti-torsielijn. Ik vind het niet mooi, maar het werkt wel goed. Het is beter dan een ingenaaide versie.

Ik moet in de gaten houden dat de AT-lijn slapper hangt dan het voorlijk. Door rek van het nieuwe zeil zal ik het wel een paar keer moeten bijstellen. 

Het voorlijk moet altijd goed op spanning gebracht kunnen worden.

Kluiver 4

En daar is ie dan, de nieuwe kluiver. Hij past mooi bij de andere zeilen, dezelfde triradiale snit, hetzelfde doek als het andere voorzeil en van dezelfde maker.

Geen rare plooien. Het rollen om de externe antitorsielijn gaat goed, al vind ik het er minder fraai uitzien. Met 20 knopen wind opgerold en dat ging probleemloos.

Veel meer snelheid dan met de vorige kluiver. Denk ik. Hoop ik. Over het eerste tochtje ben ik tevreden.

Omdat de oude hoes niet meer paste ook maar gelijk een nieuwe gemaakt. 

21-04-2023:

Voorjaar

Als ik op het weerbericht afgegaan was, dan had ik het niet gedaan. Buien, harde wind, onweer en hagel. Ik ben noch roekeloos, noch een held. Maar de afspraak met de kraan was gemaakt en soms valt het ook wel weer mee.

Vorige week de wintertent eraf gehaald; weer het feest mogen beleven van een brandschoon dek en kuip na een hele winter.

De afsluiters lekken niet, Volvo Seal ontlucht. Alles doet het: de motor, alle elektronica. Hoe is het toch mogelijk.

Kruisen naar de Ketelbrug. Het is op het Ketelmeer stralend weer. Blauwe hemel. Wel harde wind. Ik had me voorbereid met 1 rif. Dat was lange tijd genoeg, maar in de buurt van de Ketelbrug kwamen er vlagen van meer dan 30 knopen. Gauw het 2e rif gezet en daarmee zeilde het wel weer comfortabel. Aan de lage kant  vlak achter de buiskap lekker uit de wind. Geen weer voor de nieuwe kluiver helaas.

Nieuwe dyneema waterstag. Aan een kant een oog gesplitst, aan de andere kant de meest simpele verstelbare lus die er is; ergens een halve steek, dan de lijn door de kluiverboom, weer terug en door de halve steek halen en daarachter een achtknoop.

Urk is nog in wintermodus; op de plaats van passanten in de zomer liggen nu vissersschepen. Gestopt met vissen?