Buiskap 1: mal

Vakantie 3

Woensdag 8 juli.

We zijn beland in Ossenzijl. 

Via Langweer, het Tjeukemeer en uiteindelijk de Linde. Leuk tochtje,  die we al motorzeilend hebben volbracht. 

Boodschappen doen in Ossenzijl. De tijd heeft stilgestaan in de buurtsuper, en soort bijschuur. Vega-produkten zijn er niet. Jam die minder suiker bevat ook niet. Maar we slagen er verder prima en we genieten ervan dat er ergens in Nederland nog een plekje is waar de ontwikkeling niet zo snel gaat. 

Op woensdag willen we naar het IJsseloog. 

Het motregent. Er is geen wind. Mariken glijdt uit op de spekgladde steiger.  

Warm is het ook niet.  En toch hebben we het naar onze zin.  

We vertrekken.  En brug of 10 later passeren we het Zwarte Water nabij het vogeleiland.  

Ik vind het prachtig  juist die grijze nevelige sfeer maakt het adembenemend mooi. 

Verder gaat het. 

Ondertussen zien we veel fonteinkruid. 

En paar keer horen we het toerental van de motor zomaar omlaag gaan.  Met de motor niet in het werk loopt hij weer prima.  Fonteinkruid om de schroefas? Ik heb geen zin in een duik onder de boot. Gelukkig herstelt het spontaan.  

Onder de Ramspolbrug door. De Schokkerhaven laten we rechts liggen. Ik heb het niet zo op de Schokkerhaven. 

In het IJsseloog is het alsof je een andere wereld binnenvaart. Het IJsseloog onderga je. Woorden schieten te kort. 

IJsvogels scheren over het wateroppervlak.

Je durft bijna geen adem te halen uit angst de stilte te verbreken. Hoewel stilte? Het gezang van de vele vogels is oorverdovend.  Er zwemt iets door het water,  te groot voor een rat. Een bever? Een otter? Of toch een muskusrat. Wij prefereren een bever.

Een impressie:

Vakantie 2

Woensdag 1 juli.

Nog steeds flinke wind.  Ik vertrek naar Staveren.  Halve wind.  Het gaat als de brandweer.  Ik ben er in een ommezien. Door de sluis, want we willen daarna Friesland in. Voor de wind de sluis in. Ik mis een bolder, kom angstvallig dicht op mijn buurman,  die me nog net even inhaalde vlak voor de sluis, maar het gaat goed.  

Tijdens het schutten hoor ik de landvast vervaarlijk kraken.  De landvast heeft zichzelf vastgeklemd om de bolder. De boot begint een beetje scheef te liggen,  want we zakken. 

Ik pak mijn mes, dat ik altijd klaar heb liggen voor dit soort situaties in een sluis,  maar onderneem eerst nog een poging om hem los te trekken.

Ik klim op de kant en geef een machtige ruk.  Los!.

De boot zakt met een zucht. Ik slaak ook een zucht van verlichting. Het mes gaat ongebruikt terug aan zijn haakje. 

Ontmoeting met de bemanning van de Parel. Erg leuk maar veel te kort want ik wil alles horen van hun fantastische belevenissen op de Waddenzee. 

Aan het eind van de middag sluit Mariken aan.  We ontdekken Max' eetcafé.  Gave tent, gezellig, goede muziek en een prima kaart. 

Donderdag 2 juli.

Het blijft waaien.  Via de Fluessen naar Woudsend.  Voor de wind hebben we er nauwelijks erg  in dat het hard waait. In Woudsend is de Titaantje geschilderd. Even bijgepraat met Gijs, de jachthaven eigenaar en jachtschilder, maar ook veel te kort. 

Vrijdag 3 juli. 

De wind neemt toe.  Op het fokje richting Sneek.  Er komt veel regen de komende dagen. Dan vinden we de nabijheid van een stad wel prettig.  

Voor de zondag hadden we een stadswandeling geplant, maar het houdt niet op met regenen. We vluchten het Fries Scheepvaart Museum in. Wat een suf museum. Veel te veel scheepsmodellen,  vast en zeker vervaardigd met noeste thuisarbeid en vervolgens geschonken aan het museum in ruil voor naam vermelding. Om niet alleen maar te simmen; de schilderijen van Egnatius Ybema zijn erg mooi.  Ook leuk om eens een Jacobsstaf te zien.

Zondag 5 juli.

De wind blaast onverminderd voort. Maar het is om 11.00 uur droog. We vertrekken.  Jouckesloot, Modderige Geau en dan de eindbestemming Holle Greft. Mooie beschutte plek. En niet weg te denken uit het North Beach verleden. 

Af en toe een zonnetje en 's avonds gaat de wind warempel liggen. Hadden we niet verwacht. Wat een stilte.

Maar 's nachts neemt de wind wraak.  Het gaat enorm te keer.  Harde windstoten, het raast en siddert, we worden er wakker van.  En dan liggen we zelfs nog enigszins beschut.

De volgende ochtend waait het nog flink.

De accu houdt zich goed. Ik heb nog maar 1 accu,  weliswaar 160 Ah AGM, toch moet ik goed in de gaten houden of die niet teveel ontladen raakt, al schat ik ons verbruik niet zo hoog in: een koelkastje en een paar led- lampjes.  

Op de Marrekrite plaats kunnen we natuurlijk niet bijladen.  Maar de accumonitor geeft 96% aan. 

Het richtbare zonnepaneel doet zijn werk kennelijk goed.  

Maandag 6 juli.

Geen douche,  dan maar een duik in de gracht. Koud! Na een paar meter zwemmen mag ik er van mezelf weer uit. 

Ik strijk de kluiver. Het maakt teveel herrie door de wind.  

We varen en klein stukje richting Joure naar onze volgende Marrekrite plek.  Beter beschut dit keer.  We verliezen en stootwil, maar de Duitse buurman met rubberboot is zo vriendelijk om hem op te halen van de overkant. 

Het is hemelsbreed nog geen 4 mijl van onze vorige plek. Maar waarom veel afstand afleggen? Mariken vindt de harde wind absoluut niet prettig en we kennen deze plek allebei niet. 

Veel tijd om mijn saaie boek uit te lezen. 

Ik vind alles interessant wat het einde van het neoliberalisme beschrijft.  Maar niet iedereen kan boeiend schrijven. De laatste hoofdstukken lees ik diagonaal.