Nieuwe fok Koningin van de Nacht 2

De kop is eraf. 
De eerste 2 paneeltjes zijn geplot en uitgesneden.
Nog 26 te gaan.

Monnikenwerk!

Maar met de radio aan op de verwarmde logeerkamer tijdens een regenachtig weekend eigenlijk wel leuk.
Moet er niet teveel achter elkaar willen doen. 
Het zijn heel wat coordinaten die uitgezet moeten worden.

Ik verwacht er een maand over te doen. Dan kan ik achter de naaimachine en dan gaat het snel. 

Logo huik

Het logo van de huik is versleten. 

Nu vervangen.  Ben nou toch bezig...

Winterdektent

Ik loop al een tijd met het plan om een winterdektent te maken.
Hoewel de boot in de zomer ook aan weer en wind is blootgesteld vind ik toch dat hij te lijden heeft in de winter. Het polyester verweert sneller, de vallen en schoten worden groen en hard, waar de vallen op het dek of kajuit liggen wordt dat ook groen van de alg.

Als je in de jachthaven kijkt zie je veel verschillende winterdektenten.
Van een simpel zeiltje over de giek die allen de kuip beschermt, tot dektenten die de boot volledig bedekken.
En ook daar heb je vele variaties. Een dektent over een gestreken mast, of bij een staande mast.
Vrijwel alle dektenten gaan over de zeereling.

Op sailrite.com kwam ik een instructievideo tegen van een dektent die de railing en de scepters vrijlaat.
Dat wil ik ook, want als het hard waait, of regent of sneeuwt, dan krijgen die scepters het zwaar te verduren en kunnen ze verbuigen of los gaan zitten.

De dektent gaat van de giek naar de rand van het dek. Voor alle scepters en stagen moet een opening worden gemaakt, die met een manchet wordt afgewerkt. De split daaronder wordt dan met klittenband of rits sluitbaar gemaakt.

Voor de mast is een houten constructie van mast naar de voorpunt.
Ik heb acryl bootdoek van 320 gr/m2 gebruikt, geschikt voor dit doeleinde.
De dektent bestaat uit 2 delen; voor de mast en achter de mast. Met ritsen zijn de delen aan elkaar te maken.

Ik heb de instructievideo letterlijk gevolgd, van opmeten tot alle naai-instructies. Het is erg duidelijk allemaal.
Wel veel werk. De video bekijken kost al 2 uur. Een machet maken en inzetten al gauw 21/2 uur.
Ik heb er 17 gemaakt.
Ik moet er nog 3. De achterkant is nog niet helemaal klaar. Na de winter maak ik hem af. Ik wil hem nu gebruiken (en ik heb nu geen zin meer). Deze winter blijft hij zo liggen.
Onze huisarts-in-opleiding had deze week haar zelfstandige week. Dat biedt mij meer tijd om achter de naaimachine te kruipen.
Kilometers heb ik gestikt!

einde giek bij de kraanlijn

de manchet is met klittenband goed dicht te maken

de split is ook met klittenband te sluiten, een insteekgesp aan de onderrand

voor de voorstag ook een rits

Naar de winterslaap

Onverwachts een dagje vrij. Het zou een mooie dag worden; Titaantje wordt vanmiddag gekraand.
Eerst naar de Gicom bij de Ketelhaven en dan met het vouwfietsje op weg naar Urk.
Ik ben nog niet eens op een kwart of het begint te miezeren.
Er is een dikke laag hangende bewolking. De wieken van de windmolens verdwijnen in de wolken.

Op de ketelbrug houdt het op met miezeren, het gaat hard regenen. Schuilen kan je hier niet dus ik fiets door.
Bij mijn bootje aangekomen is er geen vezel meer die droog is.





Maar aan boord liggen altijd wel droge kleren.





Om 11.00 uur wordt het droog en vertrek ik. Volgens buienradar blijft het nu droog.
Met een laf zuidoostelijk windje zeil ik met een gangetje van 3 kn naar het zuiden. Het blijft niet droog. Dat is jammer, want ik wil met droge zeilen naar huis.
Maar op het Ketelmeer klaart en op en gaat zelfs de zon schijnen.

De sluis met 5 meter verval is altijd weer indrukwekkend.

Daar hangt ie dan weer.
Als ik de zeilen opdoek ergeren de vlekken van spinnen en spinnepoep me. Hoe krijg je die er uit?

Voorlaatste tochtje

Een natte miezerige zaterdag.
Toch maar naar Urk, want volgende week gaat de Titaantje de wal op.

Er gebeurt niet veel in de haven. Een paar boxen verder heeft een gepensioneerde Duitser, eigenaar van een nogal verwaarloosde boot, een  dekzeil in het water laten vallen. Het zou op de bodem moeten liggen. Samen proberen we het op te dreggen, maar mijn uitschuifbare pikhaak is te kort.

Tijdens mijn laatste tochtje had ik gemerkt dat het stoomlicht kapot was. Ik heb me voorbereid op een solobeklimming van de mast, maar het is niet nodig. De connector onder de mast is los gegaan.

Door de zuidelijke wind deint het behoorlijk in de haven. Ik haal de huiken weg en vaar het IJsselmeer op. Hoe verder ik kom hoe meer het opklaart.
Uiteindelijk zeil ik met een lekker wind 4 tot 5 Bft naar de Trintelhaven en terug.
De werkzaamheden daar, of aan de dijk zijn nog steeds in volle gang gezien de werkschepen.

Motoronderhoud

Regenachtige grijze dag vandaag, maar niet koud.
Geen boot te zien op het IJsselmeer.

Motoronderhoud dan maar.
Olie- en oliefilter vervangen.
Nieuwe brandstoffilters. Wat gaat dat gemakkelijk met een Separfilter. Het filter is brandschoon. Beetje gedoe om de ring van het fijnfilter dicht te draaien; waterpomptang past er niet omheen, oliefiltertang wel enigszins.
Dan ontluchten met behulp van de elektrische opvoerpomp; in enkele secondes is het klaar. Dat is nog eens wat anders dan een kwartier met het handpompje aan de gang. Motor start  en blijft lopen.
Watertank geleegd en schoongemaakt en ook alvast antivries erin.
Punt schoongemaakt.
Ik ben tevreden voor vandaag.

Als ik wegga zie ik opeens meerdere zeilboten opdoemen uit de motregen. Deelnemers aan de singlehanded?

Een weekje er tussenuit 4...

Donderdag, 3 oktober
Terschelling-Urk, 50 mijl
Wind 3-4 Bft noordwest
vertrek 07.00 uur, aankomst 19.00 uur

Om 07.00 uur vertrokken, wat ziet het er anders uit nu vergeleken met 2 dagen geleden.
Gezapig bijna.
Opnieuw ontvangt de boord-pc geen nmea van de mux.
Ik ontkoppel de boord-pc, start de Raspberry pi met gps-muis en ik zie weer waar ik vaar. Snelheid en diepte zie ik ook, alleen geen windgegevens. Maar diepte is nu het belangrijkst.
In het Schuitengat is er met LW minimaal 2,5 meter water. Dan draai ik de Vliestroom op, de stroom begint mee te lopen en hard ook. Het is een aangename tocht. Af en toe een klein buitje, maar vooral veel zon. Het levert mooie beelden op.

Ik neem dezelfde route via het Inschot en Zuidoostrak terug. Heeft met de weersverwachting te maken. Liefst had ik een rondje gemaakt via Texel, maar aangezien de wind gaat draaien naar zuidoost krijg ik dan van Texel tot aan Urk de wind pal tegen. En nog veel regen ook; daar heb ik geen zin in, al bekort het mijn tripje wel.

Ik ben veel te vroeg bij het Zuidoostrak; volgens Quicktide kan ik er pas om 09.45 overheen. Ik minder zeil en ga een half uurtje kruisrakjes varen in de geul vlakbij het boorplatform, die puist in de Waddenzee.

Passage van het Zuidoostrak gaat moeiteloos, de minste diepte was 1,5 meter.

Flinke drukte bij Lorentzsluis, ik word gewaarschuwd dat het een tijd kan duren, maar het valt mee. 

Op het IJsselmeer heb ik halve wind. 

De gennaker gaat erop. Het gaat comfortabel en snel. Bij Staveren trekt de wind aan, met de gennaker loopt de boot steeds bijna uit het roer. Hij moet gestreken. Had ik eigenlijk iets eerder moeten bedenken.

Wat is ook al weer de handigste strategie. Ik loef wat op, zodat de gennaker langs de boot komt en invalt. Maar... hij valt niet in. Ook als ik de val vier en de talie blijft hij vol staan. Het ziet er niet uit; de gennaker hangt helemaal horizontaal vlak boven het water, volop wind pakkend. Er staat zoveel kracht op de (lij-)schoot dat ik hem niet kan binnenhalen. Het levert me een brandblaar in mijn hand op, ondanks de handschoen. In Godsnaam dan maar; ik laat hem in het water vallen en haal een kletsnatte gennaker binnen. 

Gelukkig heeft niemand het gezien.

Daar moet ik even van bijkomen. Een deukje in het zeilersego.

En wat moet ik nu met dat druipende zeil?

Weer hijsen!

Als ik om het Vrouwenzand heen ben, kan ik afvallen en met de ruimere koers is de gennaker weer prima te zetten. Hij blijft er op tot Urk. In de tussentijd kijken naar de spaarzame andere zeilboten, een enkele solozeiler van de 200 mijls solo. Koffie drinken, lezen zelfs en koken aan het eind van de middag: falafel. Het is uiterst relaxed. En nog warm ook. 

Bij Urk moet de gennaker weer gestreken. Ik weet hoe ik het vooral niet moet doen en daarmee ook hoe het wel moet. Ik val af tot bijna voor de wind, in de luwte van het grootzeil is er geen druk meer in de gennaker (die trouwens voor de wind vanzelf al invalt), het strijken gaat easy peasy. De val heb ik eerst nog achter de boot in het water gegooid, dan kan hij niet in de knoop gaan zitten. De gennaker gaat kurkdroog de zak in.

Ik vaar de haven in, de motor doet het prima, geen witte rook meer.

De accumonitor geeft na een volle dag zeilen een capaciteit van 98% aan. Ben benieuwd hoe dat na een dag en een nacht zou zijn.  

Eenmaal vastgeknoopt probeer ik nog even de boord-pc uit. Het lijkt erop dat de geinstalleerde virtuele poort, die nodig is voor contact met USB-ingang van de mux spontaan verdwenen is. Daar kan ik dan weer lekker Windows de schuld van geven. Ik neem mux en pc mee naar huis, daar los ik het wel weer op.

Het was een kort weekje, maar ik heb ervan genoten. Slechts 4 dagen weggeweest, 3 intensieve zeildagen, heerlijk en louterend om je exclusief bezig te houden met planning, wind, golven.

Geen evaluatieformulieren en geen verbetertrajecten, dat komt allemaal volgende week weer. 

Een weekje er tussenuit 3....

Woensdag 2 oktober.
West-Terschelling, een rustdag


Ik ben wel toe aan een dagje relaxen. Terschelling is een prima plek daarvoor.
's Morgens boodschappen doen, lunch op een terras.
's Middags het halve eiland rondgefietst op het vouwfietsje. Heerlijk. Het is mijn favoriete eiland.
Tijd om te lezen: "het pauperparadijs", over de gestichten van Veenhuizen. Hoe een wonderbaarlijk en prijzenswaardig initiatief om de armoede uit te bannen kon verworden tot strafkolonien.

's Avonds bel ik met Mariken. Zij vertelt een bizar voorval. Onze kat is 's avonds meestal in de tuin. Ze kan niet goed springen, dus ze komt de tuin niet uit. Mariken hoort ineens een zeer luid gekrijs van een uil. Ze kijkt in de tuin.... en de kat is weg. Het was geen bosuil, het was veel luider en anders.
Enkele kilometers verderop is een oehoenest.
Oehoes hebben een jachtgebied tot wel 80 km rond hun nest. Tot hun prooi behoren ook katten en vossen.
Er was al eens een kat van ons onder een auto terecht gekomen, er was er een vergiftigd door een kattenhater in de buurt, maar nog nooit door een oehoe.
Akelig.

Een weekje er tussenuit...2

Dinsdag 1 oktober
Staveren - West-Terschelling, 39,79 mijl
Wind 4-6 Bft, zuidwest op het IJsselmeer, noordwest ruimend naar noordoost op het Wad.

Om 8.00 uur vertrokken. Zuidwesten wind en pal naar het noorden. Wat een genot. Het gaat als de brandweer en om 10.00 uur ben ik bij de Lorentzsluis, waar ik vlot geschut word.
In de kom aan de buitenkant bereid ik me even voor, koffie drinken, brood klaarleggen voor straks, route in OpenCPN kiezen en aktiveren, ook de papierenkaart zoeken.
Als alles voorbereid is vaar ik de Waddenzee op, iets voor HW. De wind is nu west.
Het eerste stukje Boontjes op weg naar het Verversgat is westuit; eerst op de motor, maar ik kom er niet tegenin, een rif en motorzeilend gaat beter.
Dan via het Verversgat naar het Zuidoostrak; de wind neemt toe, buien trekken over.

wat is het toch dat een foto vele malen vriendelijker toont dan de werkelijkheid?

Het Zuidoostrak is dan weer een feestje, soms is net bezeild, soms net niet. Dan zet ik de motor bij. De wind is ongeveer 20 knopen. Als het zo blijft tot Terschelling dan heb ik niets te klagen.
Er is steeds minimaal 2,5 meter water.

Dan kom ik bij het Inschot.
Het weerbericht van de Brandaris waarschuwt voor windkracht 6 uit het noordoosten en regen. Dat had ze niet moeten zeggen. Ze is nog niet uitgepraat of de wind neemt toe.
De wind draait met mij mee: ik naar het noorden, de wind komt ook uit het noorden. 2e Rif er in. Maar ik heb stroom mee, dus het kruisen levert indrukwekkend gunstige rakken op in het computerscherm. Aan de wind hoger dan 45 graden! Daar kan ik thuis mee aankomen.

Hoe noordelijker ik kom, hoe hoger de golven, wind tegen stroom.
Tot 29 knopen schijnbare wind. Het is wel veel hoor. 't Is niet de wind, maar de combinatie van wind en golven. Een gladde zee en 29 knopen zou geen enkel probleem zijn.
Het plan was om via het Schuitengat naar Terschelling te gaan. Ik ben bang dat hoe dichter ik bij het zeegat kom, hoe hoger de golven. Windkracht 6 en dan naar het zeegat. Niet verstandig. Vlieland valt dan ook af, want ik moet om de Richel heen.
Dan maar de oude route via de West Meep en de Slenk.
Voelt goed, die keuze.
Jammer alleen dat ik de stroom tegen heb en ook weer de harde wind, die nu noordoost is.

Opnieuw kruisen, de plaatjes die dat oplevert op mijn schermpje zijn aanzienlijk minder vreugdevol.
Jemig wat duurt dat lang. Zeil gestreken en alleen op de motor kom ik er niet tegenin. Dan maar weer kruisen met de motor bij. Eindelijk ben ik dan bij de Slenk en dan is het leed geleden.

De motor rookt als ik veel toeren maak, witte rook (vervuild luchtfilter, niet voldoende compressie?). Het ruikt ook wat branderig, maar hij blijft het gelukkig goed doen. Morgen even een vakkundige blik op de motor werpen (?!).
Aankomst 17.00 uur.

Een weekje er tussenuit...

30 september, Urk - Staveren,
5-6 Bft, 28,5 mijl volgens de track

Het had gisteren moeten beginnen, mijn weekje zeilen in het najaar, maar wind , regen en wederhelft hielden mij tegen.
Wie zit er nou te wachten op 30 knopen op het IJsselmeer, ook al is het ruime wind en  de hele dag regen.
Had me ingeschreven voor de 200 mijls solo, maar kreeg er toch steeds minder zin in. Alternatieven schenen opeens veel aantrekkelijker. Waarom niet naar Lowestoft? Of de Wadden?
Tot op de laatste dag houd ik alle opties open.
Door het instabiele weer valt een oversteek af.
Het idee is nu Urk-Kornwerderzand, dan Terschelling, dan Texel en dan weer terug.


Vandaag om 09.15 op de boot.
Eerst de mux installeren.
Ik ben er achter gekomen dan het probleem alleen maar is dat mijn "nieuwe" computer drivers moet installeren voor de poort van de mux.
Dus mux en boord-pc mee naar huis, aan het internet en uiteindelijk lukt het.
Aan boord werkt het nu ook. Wel krijg ik het beeld van een "geflipte muis" als ik de mux aansluit. Maar dat is gemakkelijk op te lossen.
Alles werkt nu.
Het waait flink dus in stel het eerste rif alvast in.
De wind is noordwest. Jammer. Het wordt dus kruisen naar Staveren, daarna zou het ruimen.
Afgezien van de harde wind heb ik verder niets te klagen. Het is droog, niet koud, zonnig, prachtige lucht.
Het is alleen zo knobbelig (wat een term, het zijn gewoon hoge golven) dat ik niet naar binnen wil om koffie te zetten.
Voor vertrek een thermosfles thee gezet. Die is na een uur al koud, maar dat is niet eens vies.
Schijnbare wind van 20 tot 29 knopen. Ik heb 1 rif in het grootzeil en de keerfok.   


De kruisrakken tonen weer eens dat of een North Beach niet hoog aan de wind loopt, of dat ik er niets van bak. Aan het eind gaat de wind krimpen. Inmiddels heb ik zo'n zin in koffie dat ik besluit om naar Staveren te gaan en niet naar Kornwerderzand.         

Eindelijk...

3.





3 Weken niet gezeild vanwege geen wind en 2x weekenddienst.
Maar vandaag is het dan weer zover.
Na 3 kwartier spinnenpoep en spinnen verwijderen de haven uit.
Een superdag. Aangenaam windje, prachtig nazomerweer.

De ge-refurbishde boordpc doet het prima.
Van het oude probleem, hoe langer hoe trager, is niets meer over.
Nog wel een probleem met de multiplexer, waar ik eerst niets van begrijp.
Omdat ik geen NMEA-data ontvang zoek ik naar een alternatief. De AIS-transponder zend via WiFi data.

Met Open-CPN lukt het niet om die langs deze weg binnen te halen. Ik meen me te herinneren dat dat gewoon niet kan.
De app Sailgrib heeft er geen moeite mee.

Terug in de haven ontdek ik dat een draadje bij de mux bijna is doorgebroken, precies achter het zorgvuldig aangebrachte adereindhulsje.
Misschien zijn die adereindhulsjes toch wat overschat.

In oktober heb ik een week vrij.
Heb me ingeschreven voor de 200 mijls solo, maar ik twijfel.
Ik kan in die week ook een andere route gaan volgen. Wadden, of als het goed weer is en alle elektronica werkt weer een oversteek?
Het wordt wel een week solo, want niemand heeft dan vrij. Moet ik maar een dik boek meenemen.

Nieuwe fok Koningin van de Nacht 1

Na een nieuw grootzeil moet er vanzelfsprekend ook een nieuwe fok komen.
Het is gewoon geen gezicht; een krakend nieuw grootzeil, en dan zo'n grauwe lap daarvoor, waar je doorheen kijkt, met allemaal verstellapjes.

Een Albin Viggen heeft een zeilplan met 3 voorzeilen: een stormfok, een genua, en iets daartussenin.

Het middelste voorzeil, dat een 7/8 zeil is, is het zeil dat ik ga maken. Een stormfok is er al en de genua blijft nog even op het verlanglijstje staan.

Het ontwerp:
Met Sailcut CAD een triradiaal ontwerp gemaakt.
Triradiaal omdat het mooi is en een grotere vormvastheid heeft.
Het is wel meer werk. 28 Panelen moeten geplot, gesneden en aan elkaar gestikt worden in plaats van 6 of 7 zoals bij een cross-cut ontwerp.
Bij een zeilmaker kost dat geld, bij mij niet. Alleen tijd.

Met de zeilmaker het ontwerp besproken, de afwerking van de lijken, het doek.
Bij een triradiaal ontwerp moet de trekvastheid van het doek in vertikale richting ongeveer gelijk zijn als in horizontale richting.
We komen uit op Contender Pro Radial 6,5 oz.

Het originele zeil had een venster. Dat laat ik weg. Het is niet nodig, het is extra werk en het kan een verzwakking zijn van het zeil.

Het plotten ga ik opnieuw zelf doen. Dat is wel een klus. Maar er is geen tijdsdruk. Het moet leuk blijven. Geen zin meer, dan stoppen.
Het naaien is een stuk eenvoudiger dan bij een grootzeil. Geen zeillatten, geen riffen met voor elk rif een patch in voor- en achterlijk.
Die patches vaststikken is het lastigst op een naaimachine met een korte arm. Dus wil je dat in een zo vroeg mogelijk stadium doen, als het zeil nog niet helemaal  in elkaar zit.

De bestelling is in huis, maar het is nog volop zeilseizoen en dat gaat voor.

Boordpc

Ik was al een tijdje niet meer blij met de boordpc.
Hij werd hoe langer hoe trager.
Hij draait op Windows en hij is niet compatibel met OpenGL, iets wat het werken een navigatieprogramma veel sneller maakt.



Gekozen om de pc te upgraden.
Nieuw moederboardje erin, met een vaste grafische kaart die goed met OpenGL kan werken.
Gelijk ook maar 8 RAM werkgeheugen in plaats van 4.

Ubuntu 19.04 geinstalleerd. Dat voelt goed.
OpenCPN erop, OEsenc kaarten ingeladen; met de dongle kan ik deze kaart tegenwoordig op elke pc of pi gebruiken.


Nu VNC instellen. Het schermpje dat ik gebruik en dat op het schuifluikstaat is op een zonnige dag niet goed afleesbaar. Ik heb destijds gekozen voor een energiezuinig scherm, 200 nits. Wel zuinig, maar niet goed afleesbaar in de zon. Een second screen (telefoon bijvoorbeeld) is dan erg handig.
Eerst een WiFi-hotspot maken, zodat ik aan boord een eigen netwerkje heb. Dat gaat heel gemakkelijk op Ubuntu. Ik kan met mijn telefoon goed inloggen in het netwerk.
Dan een VNC-server installeren op de pc en een VNC-client op de telefoon.
Dat gaat niet.
Ik probeer er wel 3, Vino, TightVNC en TigerVNC, maar het lukt niet om met de telefoon verbinding te maken.
Ik snap niet waarom het niet lukt. Het meest ergerlijk vind ik nog dat het op Windows wel lukte.
Wat nu? WiFi-direct? Daarmee kan je wel files verzenden, maar niet een complete screen-mirror bewerkstelligen. Bluetooth? Idem.
TeamViewer? Moet ik nog proberen. Het zou me erg spijten als ik mijn telefoon niet als 2e scherm kan gebruiken.



Dan de nieuwe pc op de Titaantje uitproberen.
Hij start normaal, ik sluit hem aan op de mux en probeer in OpenCPN een nieuwe verbinding op te zetten op /dev/ttyUSB0. Het lukt niet. Wat nu?
Met de RPi lukt het nu ook niet meer, terwijl we daar een week op de Waddenzee mee genavigeerd hebben.
Dan moet het aan de mux of aan de kabel liggen. De mux heeft ook WiFi. Die lijkt het goed te doen.  Jammer dat je in OpenCPN geen NMEA0183 via WiFi kan gebruiken.
Als de WiFi van de mux het doet, dan werkt de mux kennelijk goed. De kabel defekt?
Laptop (met de kabel) aangesloten op de mux en het instelprogramma gestart. Het lukt niet om een com-poort te vinden die het programma verbindt met de mux.
Het moet de kabel zijn. Et is het soort kabel dat normaal tussen een printer en een pc zit. Die heb ik thuis ook nog wel.

Het venijn komt in clusters. Jikke's marifoon ook al kapot. Het heeft vast met de zomerstorm te maken. Windhoos in Amsterdam, windsnelheden van meer dan 100 km/uur aan de kust.

17-08-2019

• de marifoon van Jikke was inderdaad stuk. Opgestuurd naar Brand BV, het moederbord was defekt. Ik heb iets met moederborden, geloof ik. Vervangen was een stuk goedkoper dan een andere aanschaffen. Het is verder een marifoon met goede mogelijkheden en bovendien zit hij zo mooi ingebouwd in het schakelpaneel.
• de multiplexer kon ik thuis met een andere kabel met het instelprogramma weer bereiken. Alle instellingen waren verdwenen. De firmware weer ingelezen, herstart en zie... de oude instellingen zijn weer terug. Op de Titaantje werkt het weer prima, zelfs met de oude kabel?!
• Op de boord-pc heb ik uiteindelijk toch maar weer Windows geinstalleerd. Ik kreeg het niet voor elkaar om op Ubuntu het scherm te delen met mijn telefoon en dat vind ik een absolute voorwaarde sine qua non. Nu moet ik ervoor zorgen dat de boord-pc nooit in staat is om updates te ontvangen, dus niet aansluiten op het internet. Bij Windows 8 kan je bovendien zelf het automatisch updaten uitzetten. Ik upgrade dus niet naar Windows 10.
• Helaas merk ik dat het nieuwe moederboard niet compatibel is met OpenGL. Dat had ik tevoren nog gevraagd aan de leverancier. Was geen probleem. Maar als ik in OpenCPN OpenGL aanvink dan bevriest het scherm. Erg jammer. OpenGL is wel echt een verbetering voor de snelheid van het werken met kaarten. Nu ben ik met het nieuwe moederboard toch nog niet veel opgeschoten. Niet getreurd, alles werkt weer. 25-08-2019: omdat de leverancier volhield dat OpenGL wel draait op dit moederboard heb ik toch maar een keer updates geinstalleerd op Windows 8.1. En inderdaad doet OpenGL het nu goed; er stond aanvankelijk een oude versie op van OpenGL (1.1 of zoiets), nu de laatste. Kaarten verschuiven over het scerm en in- en uitzoomen gaat vliegensvlug.

Koningin van de Nacht 18: marifoon

Zaterdag 3 augustus.
Weinig wind voorspeld, maar zo gauw we de Gouwzee verlaten steekt de wind op. Met 5 tot 7 knopen genieten we van een heerlijk dagje op het Markermeer.
Jikke's bootje loopt prima.
De bestelling voor de nieuwe fok is de deur uit. Dat wil zeggen een rol zeildoek, en andere attributen om een fok te maken.
De huidige fok is op. Op sommige plekken kan je er doorheen kijken; allemaal kleine gaatjes. Meerdere reparatieplekjes.

De marifoon, mijn oude Simrad, doet het niet.
Het probleem kleeft aan mij. Met de Titaantje heb ik ook al uitgebreide zoektochten moeten  ondernemen om storingen te verhelpen.
Een SWR-meter had ik al. Maar nu ben ik nog beter voorbereid om het probleem te tekkelen.
Vorige keer met de SWR-meter al vastgesteld dat er een probleem is. Die SWR-meter schakel je tussen de marifoon en de antenne. Je laat de marifoon zenden en dat signaal wordt gebruikt voor de SWR-meting.
Het resultaat was abominabel.
Toch weet je dan nog niet of dat aan de antenne ligt of dat de marifoon kapot is.
Of laat ik het voorzichtiger formuleren, met mijn gebrekkige kennis van dit soort zaken, ik weet dan niet waar het aan ligt.
Vandaag een test gedaan met de Mini600, een antenne-analyzer.
Dit apparaat genereert zelf een signaal.  Hij doet een SWR-meting (Standing Wave Ratio),  maar ook een TDR-meting (Tine Domain Reflection).

Een SWR van 1,0 lijkt mij uitstekend. Kennelijk zijn de kabel, de connectoren en de antenne prima.

De TDR geeft een reflexie op 12,80 meter. De mast is ongeveer 8 meter lang en de kabel tussen marifoon en mast ruim 4 meter. Die 12,80 meter is gewoon de totale lengte van de kabel. Er zijn dus geen reflecties in het verloop van de kabel die wijzen op breuk, gebrekkig aangelegde connectoren, te scherpe bocht van de kabel.

Ik concludeer hieruit dat het probleem de marifoon zelf is.
Ik neem hem mee en ga hem eens proberen op de Titaantje. Dat is voor mij de makkelijkste manier om hem te testen.
Dit apparaat bespaart mij wellicht een ingewikkelde klimpartij in de mast.


09-08-2019: de marifoon meegenomen naar de Titaantje. Ook daar doet ie het niet. Hij is stuk. Opengemaakt: nergens een doorgebrand plekje of een los contactje. Geen zekering gevonden. Opsturen naar Brand. Wie weet.