AIS/marifoon 7

Zojuist ontving ik mijn AIS-transponder retour na reparatie.
De interne splitter is vervangen.
Ik ben opgelucht dat er iets is gevonden dat defekt was. Nou mag ik toch verwachten dat hij weer goed zal funktioneren.

Wat een werk is het geweest om hier achter te komen. Volgende keer (nee, hopelijk niet een derde keer) eerst goed meten voordat ik de mast weer plat haal.
Toch vreemd dat de splitter nu voor de tweede keer vervangen moet worden...

Keerfok 2

Vandaag de zeilmaker bezocht.
Ontwerp en materiaal besproken en ik kreeg zomaar een rondleiding door de zeilmakerij.

Het wordt toch een triradiaalontwerp. Het is mooi en de vormvastheid is met deze vorm beter gewaarborgd dan een crosscut vorm.
En, heel belangrijk, er is tegenwoordig ook dacron dat geschikt is voor een tridadiaalzeil. Omdat de banen voornamelijk in de lengterichting lopen moet in die richting de bestendigheid tegen rek het grootst zijn.

Fibercon Pro Warp Tech bezit deze eigenschap. Dat gaat het dus worden. Ik ga hierbij af op het advies van de zeilmaker.
Het plotten en snijden gaat de zeilmaker doen. Ik lever het ontwerp aan in .dxf formaat. Hij gaat de panelen zodanig rangschikken dat het zeildoek zo efficient mogelijk gebruikt wordt

De diepte van de bolling heb ik na het gesprek nog iets aangepast; onder iets meer, boven iets minder, maar veel scheelt het niet. Ook de plaats van de bolling heb ik nog iets veranderd; nu op 38%.

Het ontwerp op Sailcut:

De bestelling voor het materiaal is inmiddels de deur uit.

Nieuwe keerfok (1)

Tijd voor een nieuw projekt: een nieuwe keerfok.
Hij is aan vervanging toe:

Hier zit de maximale bolling op 49% van het voorlijk. Idealiter zit dit op 35 - 38% (bron: "Maximum Sail Power" van Brian Hancock). De diepte van het profiel is bovendien erg fors.

Het plan is om zelf te ontwerpen en in elkaar te zetten.
Dat is ambitieus en eigenwijs tegelijk en daardoor gedoemd te mislukken.
Het gaat me niet alleen om het resultaat, al zou het erg leuk zijn als het een bruikbaar zeil wordt, maar om de weg er naar toe. Ik moet me verdiepen in materiaalkeuze, design en profiel. Dat is vast erg leerzaam.

Het ontwerp van het zeil wil ik doen met behulp van het programma Sailcut.
En dan moet het ook nog op een fatsoenlijke manier genaaid worden; wat voor garen, wat voor naden, waar en hoe de versterkingen. De naaimachine heb ik al: de Pfaff 131, voor 50 euro van MP.
Het materiaal, doek, pees, hoekplaat, allerlei beslag, is goed te verkrijgen.

Materiaal:
-Dacron, vanwege de prijs en de kleine afmeting van het zeil. Dacron is redelijk goed bestand tegen rek bij belasting, bestand tegen UV, het behoudt vorm na opvouwen/oprollen en het is duurzaam.
Spectra is in alle opzichten beter dan Dacron, behalve creep (permanente verlenging onder continue belasting), maar is veel duurder.
Als ik het verpruts dan wil ik niet duur materiaal hoeven weggooien. Het wordt dus Dacron.
-ontwerp: cross-cut. Fill-oriented dacron heeft de grootste sterkte, de minste rek, in dwarse richting. Van foot naar top wil je de minste rek hebben, dus bij dit materiaal kies ik voor cross-cut. Een triradiaal zeil ziet er gaaf uit, maar omdat er ook banen in de lengterichting lopen is het meer voor laminaatzeilen.

Stappen:
-maten boot en zeil opnemen.
-ontwerp zeil. Dat lijkt mij het moeilijkst. Ik gebruik maar een fok; die moet dus gebruikt worden bij elk weertype, van windkracht 1 tot 6 a 7 en bij elke koers. Welke profieldiepte moet ik kiezen, van welke doorhang van de voorstag moet ik uitgaan. Hoe de ronding van de onderkant (foot) en achterlijk te kiezen. Het opmeten van de oude fok lijkt me geen goed idee, want die is vervormd.
Een North Beach is geen lichte en snelle wedstrijdboot, maar een nogal zware toerboot. Er moet dus flink wat power uit het zeil komen om vaart te maken, dus volgens mij rechtvaardigt dat de conclusie dat het zeil niet te vlak mag zijn.
Meer over lezen, vragen aan deskundigen (zeilersforum, zeilmaker).
De grootte van de zomen, de versterkingen, ed kan ik wel afkijken van het oude zeil.
-sailcut: het programma rekent voor mij de exacte maten van de banen uit.
-ik wil mallen maken voordat ik de banen afteken (plot) op het Dacron. Dat plotten zal bij mij thuis vooral op de vloer plaatsvinden; het lijkt mij ondoenlijk om zonder een stijve mal de maten goed op het doek aan te brengen. Voor de mallen denk ik aan een rol folie bijvoorbeeld polyethyleenfolie.
-voor het plotten wil ik nog een hulpmiddel gebruiken: een plaat wit geplastificeerd spaanplaat met een aluminium profiel aan twee kanten en natuurlijk een tekenlineaal. Het zou het mooist zijn als de hele mal op de plaat past, maar dat wordt moeilijk. De onderste en grootste mal meet 2.66 bij 1.3 meter.
-gezien deze toch wel grote afmetingen kan ik met mijn sailcut-ontwerp ook naar de zeilmaker en het daar laten plotten (en snijden). Hoe meer ik erover nadenk, hoe aantrekkelijker deze optie wordt.
-naar de zeilmaker (welke?): ik wil geen online-bestelling doen, maar een gesprek met iemand met ervaring. Dan een keuze maken uit diverse kwaliteiten Dacron. Verder garen (polyester? sterk en UV-bestendig), Dacron-tape, dubbelzijdig plakband, pees voor het furlingsysteem, de rest (kous voor bevestiging schoot, evt hoekplaat voor de schoothoek, sterk band voor de lus voor de val en voor de halshoek).
-de vorm van de mallen overbrengen op het Dacron, uitsnijden met hotknife (als ik dat niet door de zeilmaker laat doen) en vervolgens het naaiwerk.


Lames Lowell Grant "Jibsails, their design & construction", 2003
Brian Hancock "Maximum Sail Power", 2003
C.A. Marchaj "Sail Performance", 1996 (ik ben op de helft)
Stijn Tettero artikel, 2013

Einde vaarseizoen

Beetje vroeg, maar komende weken, herfstvakantie, cello biennale, komt er niets van zeilen.
Dus vandaag het ritueel om de Titaantje op de wal te zetten.
In alle vroegte naar Gicom. Dan op het fietsje naar Urk, langs de Ketelmeerdijk en even later langs het IJsselmeer. Oostenwind, dus wind mee.

En even later hetzelfde trajekt, maar dan in omgekeerde richting

Op het Ketelmeer is de Oostenwind wat heftiger voelbaar. Tijd voor een rif. Ik pas een nieuwe manier toe om de smeerreep te bevestigen. Het onderlijk staat mooi strak, reefknuttels zijn niet nodig. Dat scheelt werk, maar, nog belangrijker, het zeil staat veel mooier.

AIS/marifoon 6

Nu ik zeker weet dat de kabel door de mast en de antenne niet langer verdacht zijn, wordt het tijd om verder te gaan met testen.

AIS-configuratie, dit geeft nu steeds een "error" op de AIS (en een SWR van 1.9 bij een eerdere test)

test 1

Test1: ik omzeil de AIS en verbind de marifoon via de SWR-meter met de connector onder de mast. De SWR-meting is uitstkend: 1.1

test 2

Test 2: bijna hetzelfde als bij test 1, maar hier verbind ik de SWR-meter met de bestaande kabel tussen AIS en onderbreking onder de mast. SWR: 1.2 ( prima)

test 3

Test 3: hier vervang ik de kabel tussen marifoon en de AIS-transponder. Het signaal moet nu door de AIS-transponder heenlopen. Het rode error-lampje op de AIS blijft branden, SWR: 1,7 dat is beduidend minder.

test 4

Test 4: de vaste kabel tussen AIS en de connector onder de mast heb ik hier vervangen. Maakt geen verschil; het error-lampje brandt.














Conclusies:
-marifoon, kabel door de mast en antenne funktioneren goed (test 1). Met deze test had ik moeten beginnen in plaats van de mast plat en antenne en kabel door de mast vervangen, had me waarschijnlijk een klus gescheeld.
-ook de kabel tussen AIS en mast werkt goed (test 2)
-in de AIS gaat het mis (test 3 en 4)
Alle kabeldelen zijn nu successievelijk getest en werken goed, zodra de AIS ertussen geschakeld is gaat het mis. Het probleem moet dus in de AIS zelf gelegen zijn. Het apparaat moet terug naar de leverancier!




Verder motoronderhoud verrricht: olie ververst en nieuw oliefilter geplaatst. De filterelementen van het brandstof-groffilter en  -fijnfilter vervangen. Het filterelement van het groffilter (een Separfilter) is nu van bovenaf te vervangen zonder een druppel diesel te morsen. Geen geknoei meer.

De watertank geleegd en antivries door het watersysteem gepompt. De wc ook winterklaar gemaakt.

AIS/marifoon 5

Een apparaat dat een beetje werkt en ondertussen met een opdringerig rood lampje aangeeft dat er iets aan mankeert, daar kan ik niet tegen.
Vier maanden heeft het ding goed gefunktioneerd en toen, midden op het Wad, floepte het rode lampje weer aan.

De foutmelding in het diagnosescherm van de AIS-transponder behelst een probleem in de kabel of de antenne, want de reflexiewaaarde is te hoog.
Ik heb een gemeenschappelijke antenne voor VHF en AIS, dus ik heb gelijk 2 problemen.
Op OpenCPN zie ik nog wel boten die AIS uitzenden, maar het gebied is niet erg groot.
Het zendvermogen van marifoon en AIS-transponden is waarschijnlijk nog geringer.

Al eerder had ik hier een probleem mee.
Dit voorjaar heb ik na een lange zoektocht de antenne vervangen en dat bleek toen de oplossing. Dat die er nu al de brui aan zou geven is niet waarschijnlijk. Maar wat is dan wel waarschijnlijk? De connectoren? Er zit een connector tussen AIS-transponder en de coaxkabel, dan is er een onderbreking van de coaxkabel onder de mast en er is een connector in de masttop bij de aansluiting met de antenne. Dan zij er nog 2 kwetsbare plekken waar de kabel door een gaatje in de mastvoet de mast ingaat en bovenin de mast weer verlaat, de mantel zou daar kapot kunnen schavielen.
De connectoren in de kajuit zien er prima uit. De kabel ziet er ter plaatse van de gaatjes in de mast ook ongeschonden uit.
Het mooist zou zijn om een geavanceerde SWR-meting te doen, die kan lokaliseren waar het probleem zich bevindt. Een TDR-meting is dat (time domain reflection meting). Het lukt mij niet om dat te regelen.

Dan maar weer de mast gestreken. Antenne opnieuw vervangen en ook de kabel die door de mast loopt.

De klus is goed gelukt.....
maar het rode lampje brandt nog steeds!

Neerhouder

Vandaag de neerhouder omgedraaid.
Oude situatie:

De curryklem zit onder bij de mastvoet. Je kan de neerhouder alleen met spierkracht vastzetten. De lier op de mast is in deze opstelling niet te gebruiken.

Nieuwe situatie:

De curryklem zit nu vlak onder de giek. Nu kan ik de lier gebruiken om de neerhouder goed door te zetten.

Laser

Jikke's laser onderweg naar de toekomstige thuishaven De Nieuwe Meer bij Amsterdam.

Mijn zeildag

Uit de richting van de Ketelbrug: Koggeschip van Kampen?

Vrijdag ....zeildag.
Prachtig weer vandaag; zonnetje, windkracht 3, oostenwind. Geen golven op het IJsselmeer.
Need I say more:

De elektrische stuurautomaat vertoont ineens kuren. Gaat alle kanten op, behalve de goede.
Ik snap er niks van. Stuk?
Dan krijg ik een idee. Ik zet de radio, die er vlak naast staat, ergens anders. Probleem is over. Kennelijk een magneet in de speaker van de radio die het kompas van de stuurautomaat ontregelt. 

nieuwe fenderhoesjes

IJsselmeer

Na 2 weken kamperen in Denemarken -en tegelijkertijd de vaarwateren aldaar verkennen- weer voeten aan boord gezet.
Het begint met een half uur spinnen en spinnenpoep verwijderen.
Mooie wind, 4 tot 5.
Het is wel weer wennen aan het landschap; geen platen, geen zeehonden, wel mooie wolken.

Ook nog even naar de AIS gekeken. Het rode lampje brandt continu.
In het diagnosescherm staat dit:

Een kabel-antenneprobleem.
Een SWR-meting gedaan: 1.9.
Dat is weliswaar nog onder de 2, maar het houdt niet over. De Meldpost IJsselmeer ontvangt mijn marifoonoproep nog uitstekend.
Het is dus niet alarmerend, maar er moet wel iets gebeuren. 4 Maanden geleden werkte, na het plaatsen van een nieuwe antenne, alles perfekt. Ik had eigenlijk gehoopt dat dit probleem nu was opgelost.
Kan een antenne zo snel kapot gaan? Een connector die corrodeert ligt meer voor de hand. Die boven in de mast, een degelijke PL-259, heb ik 4 maanden geleden met meters zelf-vulcaniserende tape waterdicht gemaakt. Net gelezen dat dit soort tape lang niet altijd UV-bestendig is. Maar kan dat in 4 maanden poreus worden? Ik kan het moeilijk geloven. Toch is dat de meest kwetsbare connector.
Ik moet wel weer even moed (en vooral zin) verzamelen om de mast te strijken... Als de mast is gestreken moet ik het wel gelijk kunnen oplossen. Wat als de connector en de tape er prima uitzien? Alvast een nieuwe antenne (weer een nieuwe) beschikbaar hebben?

Ameland - Harlingen (-Urk)

Het is noordenwind, matig; uitermate geschikt om door de geulen naar Harlingen te varen.
We moeten het wantij van het Vingegat over met doodtij en de ondiepte van het Kimstergat.
Het vaarwater van de Zwarte Haan vermijd ik, hoe mooi ook de naam; 2 uitdagingen vind ik wel genoeg.
Een uur voor de kentering verlaat de Titaantje de haven van Nes.
We zijn nog geen half uur onderweg of we zien dit:

2x een waterhoos! Prachtig gezicht, maar liever op TV of op zijn minst achter vensterglas.
Wat te doen. Uitstappen is geen optie. Teruggaan? Hulp vragen aan de Brandaris? We zetten een 2e rif, hijsen ons in onze zeilpakken en zien de gebeurtenissen onverschrokken tegemoet...
De wind trekt aan, het zicht wordt slecht en het gaat regenen. Dat is voorlopig het spannendste wat we meemaken. De waterhozen lossen op, de wind zwakt af, maar het blijft wel regenen. Alleen op het keerfokje draaien we op het Borndiep naar het zuiden richting Vingegat.

Opnieuw varen we in een  onwaarschijnlijk mooi landschap van geulen en banken. Opnieuw zeehonden en vogels. We glijden er in volmaakte stilte langs.

Volgens onze berekeningen (en die van Quicktide en die van enkele mede-North Beach zeilers met ervaring op het Wad) kunnen we pas om 14.30 het Vingegat passeren en nu is het pas 11.30.
Toch nog veel te vroeg arriveren we bij het Vingegat en het is al direkt raak: tsssssss horen we en dan liggen we weer stil.
Ach, we hebben dit al zo vaak eerder meegemaakt. Ik strijk de fok en laat het anker zakken.
Inmiddels is het luchtijd. Pannekoeken, de specialiteit aan boord.
Op de AIS brandt ineens een rood lampje. Nee toch! Niet weer...

Na een tijdje hangen we achter het anker.
Als het tijd is gaan we ankerop en vervolgen onze koers. Ik moet zeggen het houdt niet over. We komen er overheen, maar het is "kiele kiele".
Hoe zal dat straks gaan op het Kimstergat, dat is nog ondieper. Wat is dan plan B als het misgaat? In principe moeten we altijd dezelfde weg terug kunnen zolang het niet voorbij HW is.
Voor ons vaart een grote platbodem die dezelfde route heeft.
Maar vlak voor het Kimstergat gaat hij rechtsaf de Oost Meep op. Durft hij niet meer? Beschikt hij over informatie waaruit blijkt dat je maar beter niet het Kimstergat op kan gaan met deze waterstand?
Wij vermannen ons en gaan voort, het hart klopt in de keel.
1.7 Meter geeft de dieptemeter aan. 1.6 1.5....1.4 1.0 ...0.7! we voelen een lichte remming maar gaan toch verder. 1.1 1.2. Jikke peilt de diepte met een stok; 0.8 meter maar ze kan met gemak de stok nog een halve meter dieper de bodem in steken.
Dit is "ploegen door het Kimstergat", we waren gewaarschuwd! Het is geen harde zandbodem, maar zachte slik.
Nog een paar keer voelen we een streling van de bodem en dan wordt het continu 1.7 meter. En dan varen we niet meer op "groen" in de kaart maar op "blauw". We zijn er overheen. Het kost je een jaar van je leven, maar dan kan je voldaan terugkijken op een geweldige ervaring.

In Harlingen worden we verwelkomd door Ineke en Albert (van de Schone Waardin). Een leuk moment om ervaringen te delen.

In de Noorderhaven 

En dan het laatste stuk. Wat valt daarover te schrijven. Het hoort erbij, maar soms zou ik zo'n laatste dag het liefst overslaan. De spanning is weg, geen uitdaging meer.
Met de gedachten alweer bij het thuiskomen, hoe laat arriveren we, waar zullen we eten...

Om 07.00 uur door de brug van de Noorderhaven. Noordnoordwesten wind, 4 Bft. Mister Vee laat zien wat ie kan. Bij Kornwerd vlot door de sluis en dan zijn we weer op zoet. Een lang stuk bijna pal voor de wind tot Urk volgt; een stuk zonder platen, geulen, getij, zeehonden.
De enige verrassing is vlak voor Urk, waar in verband met een filmopname (voor de film "Dunkirk") een werkgebied is uitgelegd. Als we dat naderen komt een medewerker in een rubberboot ons vragen of we wel weten dat er een nieuw werkgebied is. Dat weten we. In de verte zien we een historische sloep varen gevolgd door een cameraboot en meerdere ribs.

Een dreigende grijze wolk komt naderbij.
Ik wil het laatste stukje de zeilen niet nat laten regenen en begin te strijken. We zijn inmiddels vlak bij Urk. De golven zijn wat we gewend zijn van het IJsselmeer bij de lage wal en het aanbrengen van de rolfokhoes en de hoes voor de opgerolde kluiver op het stijgerende voordekje is nog even een dingetje.
Dan varen we de haven binnen en keert de rust weer terug.
Het is droog gebleven.

Als je maar een week de tijd hebt kan je nog aardig ver komen.

Terschelling - Ameland

Het plan is om binnendoor over de Blauwe Balg naar Ameland te gaan.
De nieuwe route is nog niet opengesteld, pas vanaf 15 juli.
Maar dat vinden wij helemaal niet erg, want zo komen we tot vlak onder de Robbenplaat.

We vertrekken om 09.30 uur, na laag water.
Bakboord uit het Oosterom op. Na anderhalf uur krijgen we te maken met de eerste ondiepte (tot Noorderbalgen). Probleemloos schuiven we erover heen. Het zelfvertrouwen groeit.

Er is geen enkele andere zeilboot te bekennen.
We vervolgen onze route. Daar is het wantij, nog steeds op het Oosterom. We zijn wel wat aan de vroege kant. Volgens Quicktide kunnen we er pas over een half uur overheen.
De diepetemeter loopt terug, geen probleem, zwaardje opgehaald en daar gaan we. Maar niet voor lang. Na een tttssssss-geluid liggen we stil. Het is opkomend water, dus we schrikken er niet van, ook al is het de eerste keer dat we aan de grond lopen. Ik strijk het zeil en laat het anker zakken.
Tijd voor de luch.
Inmiddels zien we een armada aan platbodems op ons af komen, die ons vriendelijk groetend voorbij varen.
Ineens zijn we weer los van de bodem en komen achter het anker te hangen.
Wegaan verder met de lunch.
Dan starten we de motor en halen het anker op.
Alleen op het fokje vervolgen we onze weg.

Dan bij O54 iets geks; de tonnen geven een andere route aan dan ik in mijn kaart heb staan. Nou is mijn kaart weliswaar 1 jaar oud, maar ik heb vlak voor deze tocht alle updates van Nautin.nl geinstalleerd.
Het zij zo. Ik vertrouw erop dat de echte tonnen goed liggen.

Door de geulen is het toch spannender dan een lang stuk op het IJsselmeer of op zee. Het blijft erg opletten.
We gaan verder op het Oosterom. We zien het laatste stukje Terschelling en dan naderen we de Blauwe Balg.
Als we deze geul ingaan zijn we nogal teleurgesteld. In de verte zien we de Robbenplaat met alleen maar vogels. Ook mooi, maar we hadden op iets anders gehoopt.
Het is veel te ver om mooie foto' s te maken.
Maar dan komen we op het laatste stukje. De route buigt noordwaarts en dan komen we echt vlakbij de plaat. En juist op dat stuk liggen een heleboel zeehonden. We filmen en fotograferen tussen het bewonderen door. Dit maakt onze verwachtingen meer dan waar. In deze stilte vlak langs de plaat zeilen.

We vervolgen onze route op het Molengat en leggen aan in de haven van Nes. De eerste keer met eigen schip.

Opvallend veel rustiger dan Terschelling. Het percentage platbodems aanmerkelijk hoger.

Een weekje Wad

Mijn vakantie begint met een weekje Wad.
Vrijdag zeil ik naar Enkhuizen om Jikke op te pikken. Voordat ik vertrek vertelt de havenmeester dat er nog 2 North Beaches in de Westhaven hebben gelegen.
Al gauw nadat ik Urk achter me heb gelaten neemt de wind toe. De wind is west en ik moet aan de wind. Mister Vee is met deze wind in zijn element. En als Mister Vee in zijn element is, dan ben ik het ook, want dan hoef ik niet te sturen.
Ik zet een rif. Maar de wind is best fors en ik twijfel of ik een 2e rif zal zetten.
Ik doe het uiteindelijk niet en de hele trip lang heb ik daar spijt van.
Wat is dat toch steeds. Het verstand zegt "reven" en toch stel ik dat maar uit. Het isa zoveel comfortabeler om adekwaat gereefd te zeilen. Maar het is ook een gedoe, helemaal als het hard waait; reven met 28 knopen  wind, golven en regen  is nou eenmaal niet niks.
Leerpuntje.
Gadverdamme, nou ben ik op vakantie en begin ik toch weer over leerpuntjes.

Jikke stapt op in Enkhuizen. We dineren met pannekoeken aan boord; onze inmiddels traditionele boordmaaltijd.

Zaterdag.
Vertrek 09.00 uur richting Den Oever. Halve wind. Het waait iets minder, vlagerig. Mister Vee houdt niet van vlagerig weer.
Met hoog water zijn we door de sluis en gaan we over de Bollen naar Oude Schild. Als we al op de Texelstroom zijn begint het licht te regenen en gaat het hard waaien.
We zijn er bijna en denken dat het geen zin meer heeft om te reven  en om zeilpakken aan te trekken. Fout! Daar heb je het weer; niet reven terwijl je dat eigenlijk wel zou moeten doen. Na een half uur oncomforbabel zeilen komen we doornat in Oude Schild aan. Mijn laarzen, die ik nog wel had aangetrokken, zijn van binnen en van buiten kletsnat. Toch was het een mooie tocht. (Maar wel weer een leerpuntje).

Zondag.
We willen naar Terschelling. Als er matige wind was zouden we buitenom zijn gegaan, maar de voorspelling laat geen matig weerbeeld zien:

We gaan dus binnendoor.
We hebben zojuist kennis genomen van de ontmasting van North Beach Forlet nog geen week geleden op het Scheurrak en zijn diep onder de indruk. De boot was toch onaantastbaar? Net zo zeewaardig als haar bemanning?
Ik inspekteer de mast nog eens goed op 60 cm boven de mastvoet. Geen haarscheurtje te bekennen. Ik wil niet zeggen met knikkende knieen, maar toch met gepaste eerbied voor de elementen en een rif in het grootzeil beginnen we onze trip. Het gaat razend snel. We dreigen veel te vroeg op het wantij van de Oude Vlie aan te komen. We rollen de fok in om vaart te minderen en tijd te winnen. Dan zakt de wind in.
Daar varen we dan; 6 knopen wind, een rif in het grootzeil en een ingerolde fok. We dobberen op de stroom naar ons doel.
Dan reken ik uit dat, ook al komen we te vroeg, er zeker genoeg water staat om het wantij over te komen. Fok uitgerold, rif er weer uit. Ruim 2,5 meter onder de kiel.
Eenmaal op het Inschot komt de wind weer terug en zodanig dat we het rif er weer in zetten. Dat voelt goed...tijdig het rif erin. Dubbel tevreden zeilen we verder. Om 16.00 zijn we in Terschelling. We hoeven niet meer zo'n groot stuk om te varen: van het Inschot via West Meep en Slenk en een stukje Schuitengat lopen we West Terschelling aan.


Maandag nemen een rustdag.
Dinsdag Ameland?

Mr. Vee refit

Mr. Vee is weer in good working order.
De kapotte onderdelen (vane base en pushrod en de kleine nylon gear) zijn vervangen.
Ik kijk ernaar uit om het stuur weer in handen te geven van mr. Vee.
Ik zie mijn rol toch als vooral coordinerend.

North Beach weekend

De meeste zeiltochtjes van mij zijn niet echt het vermelden waard, hoe leuk dat iedere keer ook weer is.
Maar dit weekend was iets bijzonders.
10 North Beaches verzamelen op donderdag in Staveren om gezamenlijk op te varen naar Texel.
Ik moest nog werken en probeerde op donderagavond nog aan te sluiten.
Ik vertrok om half zes. Het was broeierig warm. Buienradar nog even geraadpleegd; om een uur of 8 zou er een buitje vallen en dan pas weer om 2 uur 's nachts. Maar dan ook hevig met onweer en windstoten.
Het was onheilspellend stil op het IJsselmeer; niet een zeilboot. Een klamme zware hitte.
Bijna geen wind. Ik motorde richting Staveren.
Na een uurtje ging het betrekken; de lucht werd grauw, de wind stak op en het begon te regenen.
De Meldpost IJsselmeer kwam met het weerbericht: "zware buien met onweer en windstoten tot 40 knopen".
De schrik sloeg me om het hart. Ik ben nou eenmaal geen held.
Waar was ik aan begonnen. Staveren was nog 2,5 uur verwijderd.
Teruggaan? Geen optie. Inmiddels ging ik nog maar 3 knopen; dat motortje van 10 pk is niet geschikt om de golven van het IJsselmeer te trotseren.
Andere bestemming? Ik neem de afslag naar links en zet koers naar Enkhuizen.
Ik hijs de zeilen en binnen een uur ben ik gearriveerd. Nog geen noodweer te bekennen. Maar in Urk is het bar en boos geweest!

Vrijdagochtend om 07.00uur zeil ik richting Den Oever. Ontbijten tijdens de vaart. Prachtig weer. Westenwind. Door de sluis en om 11.00 uur laat ik het anker vallen en wacht ik op andere North Beaches. Na een uurtje is het zover; het eerste groepje van 4 komt de sluis uit en zet koers naar Texel. Het is een gaaf gezicht. Ik voeg in en daar gaan we. Over de Bollen.

Het gaat vlot. Er is wind en we kunnen alles zeilen.

In Oude Schild liggen we broederlijk naast elkaar.

We begroeten elkaar, wisselen uit, kijken bij elkaar aan boord naar slimmigheidjes en nieuwe vondsten. 

Wat lijkt het werk al weer eeuwen geleden.

Mariken komt met de trein. Op zaterdag fietsen we het eiland over. We zien de Ronde van Texel, de catamaranrace met 300 deelnemers, voorbij drijven. Er is nagenoeg geen wind.

's Avonds een gezamelijk diner en zondag vertrekken we weer.

We boffen, want de wind is weer aangetrokken. 4 Boten vertrekken naar Den Oever, de rest gaat later richting Kornwerd en Harlingen. 

Mariken vaart mee tot Den Oever. Het eerste stuk op de Texelstroom zijn er nog wel flinke golven. Maar voordat Mariken spijt begint te krijgen van haar eerste waddentochtje, slaan we al linksaf, ik bedoel gaan we bakboord uit het Malzwin in met de stroom volop mee. Het blijft spectaculair hoe we de boeien voorbijsnellen.

herstelwerkzaamheden aan een vastgelopen blokje

In Den Oever stapt Mariken af.

En dan volgt er een supersnelle tocht naar Urk. Ruime wind, zonnetje, volledig tuig. Ik mis mr. Vee.

Om 15.00 uur ben ik al op Urk. 

Dat ging nog nooit zo snel.