NB24

NB24

woensdag 13 juli 2016

Ameland - Harlingen (-Urk)

Het is noordenwind, matig; uitermate geschikt om door de geulen naar Harlingen te varen.
We moeten het wantij van het Vingegat over met doodtij en de ondiepte van het Kimstergat.
Het vaarwater van de Zwarte Haan vermijd ik, hoe mooi ook de naam; 2 uitdagingen vind ik wel genoeg.
Een uur voor de kentering verlaat de Titaantje de haven van Nes.
We zijn nog geen half uur onderweg of we zien dit:



2x een waterhoos! Prachtig gezicht, maar liever op TV of op zijn minst achter vensterglas.
Wat te doen. Uitstappen is geen optie. Teruggaan? Hulp vragen aan de Brandaris? We zetten een 2e rif, hijsen ons in onze zeilpakken en zien de gebeurtenissen onverschrokken tegemoet...
De wind trekt aan, het zicht wordt slecht en het gaat regenen. Dat is voorlopig het spannendste wat we meemaken. De waterhozen lossen op, de wind zwakt af, maar het blijft wel regenen. Alleen op het keerfokje draaien we op het Borndiep naar het zuiden richting Vingegat.

Opnieuw varen we in een  onwaarschijnlijk mooi landschap van geulen en banken. Opnieuw zeehonden en vogels. We glijden er in volmaakte stilte langs.



Volgens onze berekeningen (en die van Quicktide en die van enkele mede-North Beach zeilers met ervaring op het Wad) kunnen we pas om 14.30 het Vingegat passeren en nu is het pas 11.30.
Toch nog veel te vroeg arriveren we bij het Vingegat en het is al direkt raak: tsssssss horen we en dan liggen we weer stil.
Ach, we hebben dit al zo vaak eerder meegemaakt. Ik strijk de fok en laat het anker zakken.
Inmiddels is het luchtijd. Pannekoeken, de specialiteit aan boord.
Op de AIS brandt ineens een rood lampje. Nee toch! Niet weer...

Na een tijdje hangen we achter het anker.
Als het tijd is gaan we ankerop en vervolgen onze koers. Ik moet zeggen het houdt niet over. We komen er overheen, maar het is "kiele kiele".
Hoe zal dat straks gaan op het Kimstergat, dat is nog ondieper. Wat is dan plan B als het misgaat? In principe moeten we altijd dezelfde weg terug kunnen zolang het niet voorbij HW is.
Voor ons vaart een grote platbodem die dezelfde route heeft.
Maar vlak voor het Kimstergat gaat hij rechtsaf de Oost Meep op. Durft hij niet meer? Beschikt hij over informatie waaruit blijkt dat je maar beter niet het Kimstergat op kan gaan met deze waterstand?
Wij vermannen ons en gaan voort, het hart klopt in de keel.
1.7 Meter geeft de dieptemeter aan. 1.6 1.5....1.4 1.0 ...0.7! we voelen een lichte remming maar gaan toch verder. 1.1 1.2. Jikke peilt de diepte met een stok; 0.8 meter maar ze kan met gemak de stok nog een halve meter dieper de bodem in steken.
Dit is "ploegen door het Kimstergat", we waren gewaarschuwd! Het is geen harde zandbodem, maar zachte slik.
Nog een paar keer voelen we een streling van de bodem en dan wordt het continu 1.7 meter. En dan varen we niet meer op "groen" in de kaart maar op "blauw". We zijn er overheen. Het kost je een jaar van je leven, maar dan kan je voldaan terugkijken op een geweldige ervaring.

In Harlingen worden we verwelkomd door Ineke en Albert (van de Schone Waardin). Een leuk moment om ervaringen te delen.

In de Noorderhaven 


En dan het laatste stuk. Wat valt daarover te schrijven. Het hoort erbij, maar soms zou ik zo'n laatste dag het liefst overslaan. De spanning is weg, geen uitdaging meer.
Met de gedachten alweer bij het thuiskomen, hoe laat arriveren we, waar zullen we eten...

Om 07.00 uur door de brug van de Noorderhaven. Noordnoordwesten wind, 4 Bft. Mister Vee laat zien wat ie kan. Bij Kornwerd vlot door de sluis en dan zijn we weer op zoet. Een lang stuk bijna pal voor de wind tot Urk volgt; een stuk zonder platen, geulen, getij, zeehonden.
De enige verrassing is vlak voor Urk, waar in verband met een filmopname (voor de film "Dunkirk") een werkgebied is uitgelegd. Als we dat naderen komt een medewerker in een rubberboot ons vragen of we wel weten dat er een nieuw werkgebied is. Dat weten we. In de verte zien we een historische sloep varen gevolgd door een cameraboot en meerdere ribs.

Een dreigende grijze wolk komt naderbij.
Ik wil het laatste stukje de zeilen niet nat laten regenen en begin te strijken. We zijn inmiddels vlak bij Urk. De golven zijn wat we gewend zijn van het IJsselmeer bij de lage wal en het aanbrengen van de rolfokhoes en de hoes voor de opgerolde kluiver op het stijgerende voordekje is nog even een dingetje.
Dan varen we de haven binnen en keert de rust weer terug.
Het is droog gebleven.



Als je maar een week de tijd hebt kan je nog aardig ver komen.

dinsdag 12 juli 2016

Terschelling - Ameland

Het plan is om binnendoor over de Blauwe Balg naar Ameland te gaan.
De nieuwe route is nog niet opengesteld, pas vanaf 15 juli.
Maar dat vinden wij helemaal niet erg, want zo komen we tot vlak onder de Robbenplaat.

We vertrekken om 09.30 uur, na laag water.
Bakboord uit het Oosterom op. Na anderhalf uur krijgen we te maken met de eerste ondiepte (tot Noorderbalgen). Probleemloos schuiven we erover heen. Het zelfvertrouwen groeit.


Er is geen enkele andere zeilboot te bekennen.
We vervolgen onze route. Daar is het wantij, nog steeds op het Oosterom. We zijn wel wat aan de vroege kant. Volgens Quicktide kunnen we er pas over een half uur overheen.
De diepetemeter loopt terug, geen probleem, zwaardje opgehaald en daar gaan we. Maar niet voor lang. Na een tttssssss-geluid liggen we stil. Het is opkomend water, dus we schrikken er niet van, ook al is het de eerste keer dat we aan de grond lopen. Ik strijk het zeil en laat het anker zakken.
Tijd voor de luch.
Inmiddels zien we een armada aan platbodems op ons af komen, die ons vriendelijk groetend voorbij varen.
Ineens zijn we weer los van de bodem en komen achter het anker te hangen.
Wegaan verder met de lunch.
Dan starten we de motor en halen het anker op.
Alleen op het fokje vervolgen we onze weg.

Dan bij O54 iets geks; de tonnen geven een andere route aan dan ik in mijn kaart heb staan. Nou is mijn kaart weliswaar 1 jaar oud, maar ik heb vlak voor deze tocht alle updates van Nautin.nl geinstalleerd.
Het zij zo. Ik vertrouw erop dat de echte tonnen goed liggen.


Door de geulen is het toch spannender dan een lang stuk op het IJsselmeer of op zee. Het blijft erg opletten.
We gaan verder op het Oosterom. We zien het laatste stukje Terschelling en dan naderen we de Blauwe Balg.
Als we deze geul ingaan zijn we nogal teleurgesteld. In de verte zien we de Robbenplaat met alleen maar vogels. Ook mooi, maar we hadden op iets anders gehoopt.
Het is veel te ver om mooie foto' s te maken.
Maar dan komen we op het laatste stukje. De route buigt noordwaarts en dan komen we echt vlakbij de plaat. En juist op dat stuk liggen een heleboel zeehonden. We filmen en fotograferen tussen het bewonderen door. Dit maakt onze verwachtingen meer dan waar. In deze stilte vlak langs de plaat zeilen.




We vervolgen onze route op het Molengat en leggen aan in de haven van Nes. De eerste keer met eigen schip.

Opvallend veel rustiger dan Terschelling. Het percentage platbodems aanmerkelijk hoger.


zondag 10 juli 2016

Een weekje Wad

Mijn vakantie begint met een weekje Wad.
Vrijdag zeil ik naar Enkhuizen om Jikke op te pikken. Voordat ik vertrek vertelt de havenmeester dat er nog 2 North Beaches in de Westhaven hebben gelegen.
Al gauw nadat ik Urk achter me heb gelaten neemt de wind toe. De wind is west en ik moet aan de wind. Mister Vee is met deze wind in zijn element. En als Mister Vee in zijn element is, dan ben ik het ook, want dan hoef ik niet te sturen.
Ik zet een rif. Maar de wind is best fors en ik twijfel of ik een 2e rif zal zetten.
Ik doe het uiteindelijk niet en de hele trip lang heb ik daar spijt van.
Wat is dat toch steeds. Het verstand zegt "reven" en toch stel ik dat maar uit. Het isa zoveel comfortabeler om adekwaat gereefd te zeilen. Maar het is ook een gedoe, helemaal als het hard waait; reven met 28 knopen  wind, golven en regen  is nou eenmaal niet niks.
Leerpuntje.
Gadverdamme, nou ben ik op vakantie en begin ik toch weer over leerpuntjes.

Jikke stapt op in Enkhuizen. We dineren met pannekoeken aan boord; onze inmiddels traditionele boordmaaltijd.

Zaterdag.
Vertrek 09.00 uur richting Den Oever. Halve wind. Het waait iets minder, vlagerig. Mister Vee houdt niet van vlagerig weer.
Met hoog water zijn we door de sluis en gaan we over de Bollen naar Oude Schild. Als we al op de Texelstroom zijn begint het licht te regenen en gaat het hard waaien.
We zijn er bijna en denken dat het geen zin meer heeft om te reven  en om zeilpakken aan te trekken. Fout! Daar heb je het weer; niet reven terwijl je dat eigenlijk wel zou moeten doen. Na een half uur oncomforbabel zeilen komen we doornat in Oude Schild aan. Mijn laarzen, die ik nog wel had aangetrokken, zijn van binnen en van buiten kletsnat. Toch was het een mooie tocht. (Maar wel weer een leerpuntje).

Zondag.
We willen naar Terschelling. Als er matige wind was zouden we buitenom zijn gegaan, maar de voorspelling laat geen matig weerbeeld zien:
We gaan dus binnendoor.
We hebben zojuist kennis genomen van de ontmasting van North Beach Forlet nog geen week geleden op het Scheurrak en zijn diep onder de indruk. De boot was toch onaantastbaar? Net zo zeewaardig als haar bemanning?
Ik inspekteer de mast nog eens goed op 60 cm boven de mastvoet. Geen haarscheurtje te bekennen. Ik wil niet zeggen met knikkende knieen, maar toch met gepaste eerbied voor de elementen en een rif in het grootzeil beginnen we onze trip. Het gaat razend snel. We dreigen veel te vroeg op het wantij van de Oude Vlie aan te komen. We rollen de fok in om vaart te minderen en tijd te winnen. Dan zakt de wind in.
Daar varen we dan; 6 knopen wind, een rif in het grootzeil en een ingerolde fok. We dobberen op de stroom naar ons doel.
Dan reken ik uit dat, ook al komen we te vroeg, er zeker genoeg water staat om het wantij over te komen. Fok uitgerold, rif er weer uit. Ruim 2,5 meter onder de kiel.
Eenmaal op het Inschot komt de wind weer terug en zodanig dat we het rif er weer in zetten. Dat voelt goed...tijdig het rif erin. Dubbel tevreden zeilen we verder. Om 16.00 zijn we in Terschelling. We hoeven niet meer zo'n groot stuk om te varen: van het Inschot via West Meep en Slenk en een stukje Schuitengat lopen we West Terschelling aan.


Maandag nemen een rustdag.
Dinsdag Ameland?

zaterdag 2 juli 2016

Mr. Vee refit

Mr. Vee is weer in good working order.
De kapotte onderdelen (vane base en pushrod en de kleine nylon gear) zijn vervangen.
Ik kijk ernaar uit om het stuur weer in handen te geven van mr. Vee.
Ik zie mijn rol toch als vooral coordinerend.