Een weekje Wad

Mijn vakantie begint met een weekje Wad.
Vrijdag zeil ik naar Enkhuizen om Jikke op te pikken. Voordat ik vertrek vertelt de havenmeester dat er nog 2 North Beaches in de Westhaven hebben gelegen.
Al gauw nadat ik Urk achter me heb gelaten neemt de wind toe. De wind is west en ik moet aan de wind. Mister Vee is met deze wind in zijn element. En als Mister Vee in zijn element is, dan ben ik het ook, want dan hoef ik niet te sturen.
Ik zet een rif. Maar de wind is best fors en ik twijfel of ik een 2e rif zal zetten.
Ik doe het uiteindelijk niet en de hele trip lang heb ik daar spijt van.
Wat is dat toch steeds. Het verstand zegt "reven" en toch stel ik dat maar uit. Het isa zoveel comfortabeler om adekwaat gereefd te zeilen. Maar het is ook een gedoe, helemaal als het hard waait; reven met 28 knopen  wind, golven en regen  is nou eenmaal niet niks.
Leerpuntje.
Gadverdamme, nou ben ik op vakantie en begin ik toch weer over leerpuntjes.

Jikke stapt op in Enkhuizen. We dineren met pannekoeken aan boord; onze inmiddels traditionele boordmaaltijd.

Zaterdag.
Vertrek 09.00 uur richting Den Oever. Halve wind. Het waait iets minder, vlagerig. Mister Vee houdt niet van vlagerig weer.
Met hoog water zijn we door de sluis en gaan we over de Bollen naar Oude Schild. Als we al op de Texelstroom zijn begint het licht te regenen en gaat het hard waaien.
We zijn er bijna en denken dat het geen zin meer heeft om te reven  en om zeilpakken aan te trekken. Fout! Daar heb je het weer; niet reven terwijl je dat eigenlijk wel zou moeten doen. Na een half uur oncomforbabel zeilen komen we doornat in Oude Schild aan. Mijn laarzen, die ik nog wel had aangetrokken, zijn van binnen en van buiten kletsnat. Toch was het een mooie tocht. (Maar wel weer een leerpuntje).

Zondag.
We willen naar Terschelling. Als er matige wind was zouden we buitenom zijn gegaan, maar de voorspelling laat geen matig weerbeeld zien:

We gaan dus binnendoor.
We hebben zojuist kennis genomen van de ontmasting van North Beach Forlet nog geen week geleden op het Scheurrak en zijn diep onder de indruk. De boot was toch onaantastbaar? Net zo zeewaardig als haar bemanning?
Ik inspekteer de mast nog eens goed op 60 cm boven de mastvoet. Geen haarscheurtje te bekennen. Ik wil niet zeggen met knikkende knieen, maar toch met gepaste eerbied voor de elementen en een rif in het grootzeil beginnen we onze trip. Het gaat razend snel. We dreigen veel te vroeg op het wantij van de Oude Vlie aan te komen. We rollen de fok in om vaart te minderen en tijd te winnen. Dan zakt de wind in.
Daar varen we dan; 6 knopen wind, een rif in het grootzeil en een ingerolde fok. We dobberen op de stroom naar ons doel.
Dan reken ik uit dat, ook al komen we te vroeg, er zeker genoeg water staat om het wantij over te komen. Fok uitgerold, rif er weer uit. Ruim 2,5 meter onder de kiel.
Eenmaal op het Inschot komt de wind weer terug en zodanig dat we het rif er weer in zetten. Dat voelt goed...tijdig het rif erin. Dubbel tevreden zeilen we verder. Om 16.00 zijn we in Terschelling. We hoeven niet meer zo'n groot stuk om te varen: van het Inschot via West Meep en Slenk en een stukje Schuitengat lopen we West Terschelling aan.


Maandag nemen een rustdag.
Dinsdag Ameland?