De Koningin verkocht

De Koningin van de Nacht is verkocht.

Alles afwegende  waarschijnlijk een verstandige beslissing. Jikke heeft er veel plezier mee gehad, veel van geleerd. We zijn er samen mee naar Terschelling en Texel geweest. Toch kwam ze niet genoeg aan zeilen toe. Haar vrienden wilden vooral mee als het warm weer was en er geankerd en gezwommen kon worden in de Gouwzee. Geen zeilers in haar vriendenkring en solozeilen is niet haar ding.

Ik heb me lekker kunnen uitleven en ook veel geleerd. Nieuwe zeilen, huik en buiskap, walstroom installatie, 12 V boordnet, accumonitor, richtbaar zonnepaneel, navigatieverlichting, tricolor, marifoon met kabel en antenne, bilgepomp, stuurautomaat. Ik weet nu hoe je een buitenboordmotor moet onderhouden.

Hoe verstandig ook, beetje pijn doet het toch. De koper is een enthousiast zeiler. Dat verzacht de pijn. Hij zocht speciaal een Scandinavische boot. Hij zal de boot  -en de verbeteringen die we hebben aangebracht- waarderen. Een andere geinteresseerde, die de boot kwam bezichtigen, zocht een oude zeilboot om te gebruiken als goedkope sloep. Toch fijn dat de Koningin blijft zeilen.

Jikke gaat zich orienteren op haar verdere zeilcarriere. Zij zoekt meer spectakel; een Hobie Cat? Andere open boot?

Het zit er weer op

Over de laatste dagen kan ik kort zijn.

Woensdag 13 juli: rustig dagje, mooi weer, we huren fietsen en gaan naar de Cocksdorp. Het blijft op mijn verlanglijstje staan om het haventje met de Titaantje te bezoeken.

Donderdag naar Den Helder. Het wordt de KMJC. Jachthaven Willemsoord is alleen bereikbaar via de Zeedoksluis en die wordt niet bediend tussen 11.00 en 13.00 uur. Die viel dus af. Maar geen spijt van de KMJC. Voortreffelijke voorzieningen en erg makkelijk te bereiken.

Dondermiddag met de trein naar de Reinwardt Academie te Amsterdam, waar Jikke haar diploma in ontvangst mag nemen. Nu hebben we een erfgoed-professional in de familie. 's Avonds eten bij de Wilde Zwijnen met de hele familie. Daarna terug naar Den Helder.

Vrijdag met een noordwestenwind via Den Oever naar Enkhuizen. We stellen de terugkeer naar Urk nog even uit. In Enkhuizen ontdekken we een Libanees afhaalrestaurant tegenover de Vomar. Een absolute aanrader!

Het is veel te kort. We fantaseren dat we de telefoons uit zetten en rechtsomkeerd maken en nog een keer op pad gaan. Naar Engeland, of de oostelijke Waddeneilanden. Maar daar zijn we toch te fatsoenlijk voor.

Zaterdag naar Urk, met weemoed. Het was weer een fantastische week. Supergezellig, het hoogtepunt was het droogvallen onder de Richel en de wandeling op de plaat. En nu maar weer plannen maken voor volgend jaar... Hopelijk houden we deze traditie nog lang in ere.

Droogvallen, revanche

Ons droogvaldebacle vorig jaar moest natuurlijk gerevancheerd worden. Zoiets laat je niet op je zitten. De hele North Beach club valt maar droog alsof het niets is. De een heeft nog mooiere foto's dan de ander. Vandaag is de dag.

Niet een keer, niet twee keer, maar wel tien keer heb ik me vergewist van de uitvoerbaarheid van het plan. De voorbereiding mocht er zijn. Nieuwe wadpoten; foolproof, buigen niet door en versplinteren niet. Zorgvuldig een plek uitgezocht, waar geen boten met hoge hekgolven kunnen komen. Het wordt onder de Richel, voorbij de FG1. Een goede droogvalplek voor beginners lijkt het. We stomen het Fransche Gaatje in, gaan voor anker tot het moment dat we vast willen liggen. Om 11.00 uur varen we noordwaarts de plaat op tot we vast liggen. 

Het plaatsen en vastmaken van de wadpoten is onwennig, maar het lukt goed. Tergend langzaam zakt het water. Maar we staan als een huis en ik kom een flink eind verder in mijn boek ("Freezing order" van Bill Browder over de criminele witwas-, martel- en moordpraktijken van het Poetinregime).  De Brandaris meldt dat de haven van Vlieland helemaal vol is. Dat is een streep door de rekening. Ander plan dan maar; terug naar Terschelling? Of Harlingen, of Texel? Vanuit het noorden zien we de waterlijn dichterbij komen. En daarvoor de meeuwen die in het water staan.

Na 21/2 uur stappen we af, er staat nog een laagje van 10 cm. 20 Meter verderop is het droog. We maken een wandeling. Wat een fantastisch mooi landschap. De vogels, de vogelgeluiden en het fascinerende bodemleven. Ook de kokkels vinden we fascinerend. We verzamelen tot we genoeg hebben voor een maaltijd. 

een concurent

pasta vongole

En dan maar weer wachten op de terugkeer van het water. Maar dat gaat verrassend snel! Na anderhalf uur komt er alweer beweging in de boot. Nu begrijp ik de verhalen van een buurman die al wandelend  door het opkomende water ternauwernood bij zijn boot kon terugkeren.

We lichten het anker. We hebben tijdens LW kunnen zien hoe de banken liggen en daar maken we gebruik van op onze koers naar het Fransche Gaatje. Het wordt Texel. Inmiddels is het 17.30 uur, de wind is zuidwest. Op de brommert dus. Maar wat maakt het uit. Onze dag kan niet meer stuk. We moeten rekening houden met de diploma-uitreiking donderdag in Amsterdam.

Het wordt een rustige tocht, de wind neemt af, we varen over een gladde Waddenzee. Af en toe drijft ons een klipper tegemoet. We varen de zwoele zomeravond in. De hoek bij de Omdraai-Scheurrak steken we weer af, die houden we er in. Om 21.30 uur arriveren we bij Oudeschild. Het is propvol. We vinden nog een plekje aan de buitenkant van een steiger. 3 Dagen geleden was het hier leeg.

Weer een weekje op het Wad

 Het begint allemaal lang van tevoren, welke week kiezen we. Als die eenmaal staat dan is het nog een kwestie van vasthouden, want velen willen nou juist in die week iets plannen waar mijn aanwezigheid bij verwacht wordt. Enkele dagen voor vertrek is er dan toch een gebeurtenis waar we niet omheen kunnen en ook niet willen: de diploma uitreiking van de opleiding van Jikke. 

Zo wordt het niet een dikke week op het wad, maar een krappe week.

Vrijdagavond vertrekken we naar Enkhuizen, dan zijn we alvast op weg want we willen zo snel mogelijk naar de Wadden. De wind is NNW. 

"Gentlemen don't sail to windward". Wij zijn geen gentlemen. Wij zullen en moeten deze dagen op het Wad vertoeven. 

Zaterdag 9 juli.

Handdoeken vergeten. 

Om 08.30 uur vertrekken we voor lange kruisrakken naar Den Oever. En dan door naar Texel, is het plan. De wind begint erg matig maar zet door. Vlagen (schijnbare wind) tot 27 knopen. Ik ben te laat met het oprollen van de kluiver. Als er geen lijn meer op de trommel zit, staat de halve kluiver nog wind te vangen en heftig te klapperen. Dan maar strijken en gelijk een rif in het grootzeil. De wind is wat gedraaid naar noord een dat komt ons goed uit. 

Om 14.30 uur zijn we bij Den Oever, we kunnen gelijk mee de sluis in. Om 16.30 is het HW, dus daarna hebben we de stroom het eerste en langste stuk mee. Gaan we daarop wachten? Welnee. Dat laatste beetje stroom tegen is niet hinderlijk en dan hebben we op de Texelstroom niet zoveel tegenstroom. Er valt veel te genieten. De hele route is te zeilen. 

17.30 Uur knopen we vast in Oudeschild, 37 mijl gevaren.

Zondag 10 juli.

Het plan voor vandaag is Terschelling. HW in Oudeschild is 18.00 uur, we vertrekken halverwege de middag. 's Morgens wandelen we naar Den Burg voor boodschappen, niet een erg fraaie langs de weg, maar op zondagochtend is het niet druk. Ik tors een te zware boodschappentas weer 4 km terug.

We vertrekken. De wind is rustiger geworden. Alle zeilen bij. Opnieuw wacht mij een verrassing met de kluiver. De schoot schiet los van de schoothoek. De prachtige oogsplits, waar ik zo trots op was, is er compleet uitgetrokken. Dat wordt dan toch maar weer een paalsteek.

De wind is nog steeds NNW. We steken de hoek Scheurrak-Omdraai af. Voordeel: de route wordt een stuk korter en we kunnen langer zeilen. Dat voelt goed. Een stuk niet-betonde route nemen, al is het nog niet zo erg heldhaftig. Bij de SO42 in het Oude Vlie komen we weer op de oude route.

Onderweg eten. Ik heb geen spijt meer van die zware boodschappentas. Jikke maakt fantastische salades. Geroosterde aubergine, groene aspergetoppen, komkommer, granaatappelpitjes, spinazie en burrata, afgemaakt met een tahinsaus. Ottolenghi-achtige smaak.

Om 20.30 arriveren we in West-Terschelling. Ik heb het nog nooit zo leeg meegemaakt.