Winter vermaak

Nieuwe rits in de rolfokhoes.

Bovenste stukje, waar je de rits insteekt in de schuiver, begon te scheuren. Lullig dat je voor zo'n scheurtje van anderhalve centimeter een hele rits van 8 meter moet vervangen.
Bij de nieuwe rits moet ik dit verstevigen Misschien met textiellijm.
















Alle vallen, schoten, landvasten en vlaggelijnen van boord gehaald en gewassen. Alles is weer soepel en zonder alg.
Boeken mee naar huis, elektronische apparaten, voor zover gemakkelijk de demonteren, ook mee.
Zeilen laat ik dit keer aan boord.

Met de jachtschilder nog eens uitvoerig naar de zwaardkast in de stalen kiel gekeken. Is dit zodanig roestvrij te krijgen dat het met epoxy te behandelen is. Krabben en schuren is geen optie. Daarmee krijg je het nooit schoon genoeg. Stralen is de enige manier. Kan je in een 5 cm brede brievenbus gaan stralen? Hoe bescherm je de opening aan de bovenkant?
De opties zijn vooralsnog: als een straalbedrijf dit kan, dan wordt het stralen. Lukt dat niet, dan blijf ik elke 2 jaar het zwaard demonteren en zal ik op mijn rug in de kou moeten krabben, slijpen en borstelen...

De toestand "voor"

Rara wat is dit? Sloot met alg?
Het is de huid van mijn boot.

Bijschrift toevoegen

Zo ziet de boeg er uit. Bij het schilderproces op de werf is iets mis gegaan. Meerdere North Beaches hebben er last van. Poetsen helpt niet. Alleen opnieuw schilderen.

Hij is uit het water. Klaar voor een schilderbeurt.
Ook het onderwaterschip is er aan toe.
De stalen kiel vertoont plekken met putroest;
niet diep, maar het is er wel. Na stevig schoonmaken met de hoge drukspuit zijn er plekken waar het staal zichtbaar wordt, blauwachtig en ruw waar de putroest huishoudt, blank bij het normale staal.
Ook het polyester OWS is toe aan een beurt. De antifouling is op sommige plekken heel dik, op andere plekken vliegt het er af en zie je de witte primer.

Watertank geleegd en schoongemaakt. Nog best een klusje, maar wel fijn dat het goed schoon te maken is. Dat was met de kunststof waterzak wel anders. De toevoerslang ziet er nog schoon uit.
Bij het demonteren van de giek alvast een nylon ring aan het lummelbeslag toegevoegd. Gaat ie volgend seizoen niet meer piepen.
Het ophangmechanisme van mr. Vee gedemonteerd.
Dit jaar wil ik alle vallen van boord halen. Alvast begonnen met de spival. Een goedkope 5 mm lijn van de Aldi vastgenaaid aan de spival en door de mast getrokken. Ideetje van het zeilersforum.
Zo ga ik dat ook doen met de andere vallen.

Laatste zeiltochtje 2018

Niet naar de Gicom bij de Ketelhaven dit jaar, maar naar Woudsend voor een schilderbeurt.
Dat is hard nodig, want de wolkige verkleuring in het groen is buitengewoon lelijk. Bovendien moet het onderwaterschip, met name de stalen kiel een keer goed behandeld worden. Er zijn roestplekjes te zien. Vorig jaar heb ik de zool (zo goed en kwaad als het ging met een hand in een spalk) kaal gehaald en in de epoxy gezet. Nu moet de hele kiel een goede beurt krijgen.

Op naar Woudsend.
Eerst nog even de instellingen in de mux nalopen.
Er staat een vinkje in het Seatalk tabblad bij "stuur heading".
Dat klopt niet, want Seatalk heeft op de Titaantje geen data die de heading kunnen produceren, alleen diepte en STW. Vinkje weggehaald.
Het resultaat is dat de de koers van het rode bootje in het computerscherm weer normaal is, dwz in de vaarrichting.

Eerst naar Lemmer. Bij het wegvaren sputtert de motor wat. Toch nog lucht in de leiding? Tijdens het zeilen ontlucht ik de motor nog een keer.

Ik vaar midden tussen de windmolens door, die in 3 rijen staan opgesteld langs de Noordoostpolder.
Geen last van vrachtboten, die er omheen varen. Het is nagenoeg voor de wind. Ik probeer de gennaker uit door de tack niet aan de boegspriet vast te maken, de talie door het leioog van de kluiver. Zonder boom. Het gaat. Maar ook weer niet van harte. Hij valt toch vaak in. Duidelijk is wel dat je hiermee een hogere koers kunt varen dan wanneer hij op de normale manier is getuigd.

Bij Lemmer in de Prinses Margriet Sluis komt de motor weer moeilijk op gang. Hij start prima, maar bij gas geven komt hij niet gelijk goed op toeren, draait hij een tijdje, dan weer wel. Het duurt ongeveer een minuut voordat hij goed op toeren komt. Dit had ik ook al gemerkt tijdens de 200 myls. Heeft dus niet met het motoronderhoud van vorige week te maken. Wat is dit nou weer?

Dan een stukje door Friesland. Op de Grote Brekken willen motorjachtjes mij perse inhalen. Eenmaal voor mij nemen ze weer gas terug. Merkwaardig.
Het is een leuk toertochtje . Ik kom door Sloten, ga over het Slotermeer en ben al snel bij Woudsend. Ik ken het allemaal nog goed van de vakanties met de Mythe, onze stalen schouw een jaar of 15 geleden.
Toch ben ik blij dat dit mijn vaargebied niet is. Ik houd echt meer van open water.

In Woudsend bij de jachthaven zeilen er vast afgehaald.
En dan terug naar Urk waar de auto staat. Er is geen goed OV naar Urk. Met 2 keer overstappen (3 uur) ben je er dan. Ik wil op vouwfiets. De jachthaveneigenaar kijkt mij verbaasd aan. Volgens mij verklaart hij mij voor gek. Het is te ver en het er staat een stevige tegenwind. Waarom niet met de bus naar Spannenburg, dan met de bus naar Emmeloord en dan weer verder fietsen. Ik laat me overtuigen. Bij Spannenburg hoor ik van een buschauffeur dat er helemaal geen bus naar Emmeloord gaat. Dan moet ik eerst naar Lemmer en daar overstappen.
Ik weet genoeg.
Google Maps op de telefoon, oortjes in en fietsen maar. Het is nog steeds prachtig weer, een zonnige warme namiddag. Ik kan niet zeggen dat het meevalt. In de Noordoostpolder kom ik weinig tegenliggers tegen. Die hebben wind mee en rijden allemaal op een elektrische fiets.
Veel knut. Soms moet ik even mijn adem inhouden als ik door zo'n wolk van kleine mugjes heenrijd. Nou weet ik dus waar die krengen zich schuilhouden als het waait om bij windstilte uit te zwermen over het IJsselmeer.

Om 18.00 uur arriveer ik dan in Urk. 21/2 Uur gefietst op het vouwfietsje. Moe, bezweet en dorst. Ik had geen water meegenomen. Maar voldaan.

zaterdag 6 oktober

Prachtige dag vandaag, zonnig, erg warm, maar geen wind. Ik hoef geen spijt te hebben van de beslissing om de stoppen met de 200 mijls.

Dan maar iets nuttigs; motoronderhoud. Alles is leuker met mooi weer, zo ook motoronderhoud.
Nieuwe motorolie, oliefilter, nieuwe brandstoffilters en een nieuwe impeller.
De brandstofilters kwamen er overigens brandschoon uit.
Wel eindeloos moeten pompen met het hand-opvoerpompje voordat alle lucht eruit was. Wel een half uur bezig geweest. Volgende keer het reservoir van het fijne brandstoffilter alvast vullen met diesel. Was weer erg blij met mijn Separ groffilter. Makkelijk te vervangen met minder geknoei.
Vraag me af of je ook kan ontluchten door de startmotor te laten draaien. De elektrische opvoerpomp doet dan zijn werk en zou toch alle lucht eruit moeten kunnen pompen.

Dag 3

Een waar genot die douche. Gelukkig had ik nog ergens 50 cent.
Vandaag ziet alles er weer anders uit. Dacht ik gisteravond nog aan stoppen, nu zit ik in het zonnetje met 5.5 kn te koersen naar Oude Zeug. Ik zie wel hoe ver ik kom. Laat het maar van de wind (en mijn stemming) afhangen.

Die kruisrakken kosten mij teveel tijd. Ik doe daar 2x zo lang over als anderen. En zoveel tijd is er niet.

14.20
Onderweg van Hindelopen naar Medemblik. Weinig golven, maar ook weinig wind. Vaar nu 2.9 kn. Dat is te langzaam.
De voorspelling is dat het windkracht 2 tot 3 blijft. Ook morgen. Pas zaterdagavond laat gaat het weer flink waaien. Iets te flink misschien wel.

16.00
Gestopt. 
Wegens gebrek aan wind.  Ben niet de enige, vertelde de dame aan wie ik mij afmeldde.
Het blijft bij 120 mijl in 3 dagen.
Toch een leuke ervaring.  Vooral het traject over de Noordzee en de Waddenzee vond ik erg leuk.

rimpelloos IJsselmeer

200 myls solo; na 2 dagen

Woensdag

Woensdag gelijk om 07.00 uur gestart. Kruisrak naar Hoorn. Het begint al gelijk goed. In het begin waait het redelijk. Kan met vol tuig nog wel snelheid maken. Later wordt de wind minder. Ik doe 5 uur en 10 minuten over 11.9 mm. Heb het hele deelnemersveld zo'n beetje voorbij zien komen.
Maar als ik Sport G heb gerond wordt alles anders. Ruime wind naar Volendam. Gennaker omhoog en ineens voel ik me weer deelnemer aan een wedstrijd. Ik houd anderen bij. Andere toerboten dan. Het laatste rak van het Paard naar Durgerdam is aan de wind, maar bezeild. 

Amsterdam in de scherming

Om 16.30 uur lig ik voor de Schellingwoudebrug te wachten aan het remmingswerk.
Joviaal maak ik een praatje met een deelnemer die voor mij ligt te wachten. "Over 10 minuten gaat ie draaien hè" roep ik, denkende dat het zaterdag is. Mijn gevoel voor tijd is nu al in de war. Dan voegt de Gazelle zich bij ons. Een ouwe bekende van de SSR. Leuk, ik ben niet het enige kleine bootje.
Varende over het Noordzeekanaal wordt het donker. Om 21.30 uur knoop ik vast in IJmuiden. Moe.

Donderdag
Eindelijk in de (rustige) gemeentehaven van Staveren, na een lange dag zeilen.
Om 05.00 vertrokken uit IJmuiden. Het begon met redelijke wind, kon 5 knopen maken, maar na een tijdje zakte het in. Zolang het nog donker was paar hazenslaapjes gedaan in de kuip. Koud was het niet.
Toen het licht werd ging ik nog maar 2,5 kn.
Wind uit het zuidwesten, gennaker erbij en die bleef staan tot Den Helder. Toen moest ik afvallen en de gennaker doet het maar tot 160 graden, merkte ik. Op zee met deining tot 150 gr.
Mooi werk dat gennakeren op lange stukken. Het ding uren lang in de lucht houden.
Toen ik bij Den Helder kwam zag ik achter me een colonne van gennakers en spinnakers aankomen. Gaaf gezicht.
Minder gaaf was dat ze me ook allemaal inhaalden.

Op de Texelstroom was het ongewoon druk. Allemaal met de Japanse vlag in de achterstag. De wind trok weer aan. Veel kunnen gennakeren, maar op een gegeven moment moest ie er toch af en dat scheelt dan gelijk 2 knopen. Ik zag nog een boot voorbij komen met een gennaker (!) die voor de wind voer. Merkwaardig. Misschien was het geen gennaker. Asymmetrisch was ie wel, de tack aan de boot op een boom. Geen spinnakerboom.

Het laatste stuk naar Kornwerderzand zakte de wind weer in. Enig experimenteren met de gennaker vond ik wel verantwoord. En het werkte.

Bij Kornwerderzand in dubio. Hier ankeren, of naar Makkum, of verder. Vandaag had ik de nodige mijlen dan wel gemaakt, maar gisteren niet. Toch maar verder. Er stond best een lekkere wind. Op naar Staveren. Maar wel weer een kruisrak. Kruisen met een 3 ton zware langkieler van 24 ft op het IJsselmeer is een uitdaging. Als je positief wilt uitdrukken.
Toen de sluis leegliep en alle deelnemers die verder gingen aan het kruisrak begonnen waren ze snel uit het zicht verdwenen; hoger en sneller.
Een North Beach is nou eenmaal geen wedstrijdboot.
In het donker ging het eigenlijk wel lekker. Wel bang om tegen zo'n vissersvlaggetje aan te varen. Die zie je gewoon niet.
Als ik niet zo moe was had ik best door willen gaan.

Bij Staveren had ik het gehad. Doodmoe. Had de kluiver moeten strijken omdat hij deels ontrolde.
Stootte me een keer hard. Trapte mijn (goedkope Hema) leesbrilletje aan gruzelementen.
Toen ik mijn avondprak op had en door de bedenkelijke kwaliteit de helft wilde weggooien, viel het pannetje met saus om in het keukentje. Marokkaanse saus met linzen. Zag er uit als kots. All over the place.
Zie dan maar eens om je goede humeur te bewaren.
Was blij toen ik eenmaal vast lag in de gemeentehaven.
Had een moord gedaan voor een douche, maar het toiletgebouw is dicht om 21.00 uur.
Wekker niet gezet. Eerst slapen.

200 Mijls solo

Dinsdag 2 oktober

Het is stil op het IJsselmeer als ik om 11.00 vertrek richting Bataviahaven Lelystad voor deelname aan de 200 mijls solo. Stil in de zin van weinig boten. Lawaai van de wind is er genoeg.

Ik had me ingeschreven na het fiasco van de SSR. Er moest dit jaar toch een wapenfeit beslecht worden.
Het is grijs, af en toe nat en het waait flink. Ik heb alvast een dubbel rif gezet en daarmee vaar ik comfortabel. Het is zoals gebruikelijk lage wal bij Urk, het gaat flink te keer. Windvlagen tot meer dan 28 kn (schijnbare wind). Maar toch vaart het comfortabel.
Hoe dichterbij Lelystad, hoe beter het wordt. De wind neemt iets af en de golven worden minder. We naderen de hoge wal. Af en toe zelfs een zonnetje. een voor een gaan de riffen er uit.

Halverwege de middag arriveer ik in de Bataviahaven. Het ligt er al half vol en er druppelen steeds meer boten binnen. Boten! Bootjes zijn er niet zoveel. Er zijn maar een paar boten kleiner dan 30 ft.

Waarom wil ik dit eigenlijk? Is het leuk om gemiddeld 50 mijl per dag (lees 10 uur bij een gemiddelde snelheid van 5 kn -wat ik niet haal-) te zeilen?
Het gaat me puur om de prestatie. Niet om de klassering. Lijkt me toch wel een kick om zondag voor 12.00 uur 200 mijl gezeild te hebben. Gaat het lukken? Geen idee.
Om 16.00 uur halen we het logboek en de tracker en dan een steigerborrel. Een gezellig begin alvast. Ook de stamppotmaaltijd aan boord van de driemaster Abel Tasman was een leuke manier om mensen te leren kennen. De meesten hebben vaker meegedaan. Het smaakt kennelijk naar meer.

Iedereen is bezig met zijn baan. De meesten kiezen baan 5, dat is 2x een grote ronde op het IJsselmeer.
Mijn voorkeur is baan 1: 2 rakken op het Markermeer, dan gaat het verder bij IJmuiden, Den Helder, Waddenzee, dan weer bij Kornwerderzand naar binnen. Een aantal rakken op IJsselmeer en Markermeer. Het voordeel is voor mij dat er minder kruisrakken bij deze route zijn.
Bovendien vind ik het lekker afwisselend. Het IJsselmeer ken ik nu wel.

Ik heb er zin in. Morgen om 07.00 uur starten.