NB24

NB24

zaterdag 29 augustus 2020

Schipper, let op uw landvast!

Een week na ons weekend, gaan we weer even terug met duikerspak en scherp mes.

De opbrengst van de schroefas:




Raadsel en probleem zijn opgelost.

zondag 23 augustus 2020

Oudeschild - Urk

Zaterdag 22 aug

Na de heftige, maar boeiende tocht van vrijdag, vinden we het zaterdag welletjes,

Een tocht naar Vlieland maakt plaats voor een rustdag. We kuieren door de haven en staan een tijdje te kijken naar het luxe charterschip Maria Cattiva, een aluminium zeiljacht gebouwd bij Royal Huisman van bijna 40 meter. Wie zou zo'n jacht huren? En ik vraag me af waar je zo'n immens groot zeil kan laten maken. We vragen ons nog veel meer af...


We eten een visje, maken een wandelingetje, we lezen wat, eten nog eens een visje en zo komen we de dag uiterst aangenaam door.


Zondag 23 aug 

Om 06.00 uur gooien we los. 

Dat is gelijk een dingetje want de motor wil geen toeren maken. Ik moet al mijn stuurmanskunst inzetten om geen andere boot te raken. We varen de haven uit en ik pijnig mijn hersens wat er toch aan de hand kan zijn. 

We gaan een paar weken terug in de tijd: Mariken en ik varen na onze week door Friesland langs Giethoorn. Daar maakt de motor ook ineens minder toeren. Er ligt veel fonteinkruid in het water dus de conclusie is gauw getrokken Te gauw, blijkt later, want een van de landvasten heeft ineens een rafelig einde en is een stuk korter. Dat ontdek ik dagen later. Die landvast is vast in de schroef gekomen. Het begint me nu te dagen. Zou er niet nog een stuk landvast om de schroefas zitten. 

Gelukkig komt na 10 minuten de motor weer goed op toeren. Nu de watertemperatuur van het IJsselmeer 23 graden is, zal ik er toch eens een duik in gaan nemen.


Een maal de haven uit varen we een stukje in de ochtendschemering aan de wind door de Texelstroom. De wind is westelijk, de stroom mee, er staan imposant hoge golven. We steken weer een flink stuk af en al snel varen we bijna voor de wind op het Malzwin. Stroom mee, wind mee, we vliegen er doorheen. Hoe anders was de heenweg. We krijgen een bui over ons heen, die we later zien wegtrekken. 

Voor we het weten zijn we bij Den Oever. Opnieuw alleen in de sluis.

En dan zijn we weer op zoet. 


Eerst nog in de luwte van de(n) oever, maar al snel begint het weer te waaien. Een constante wind uit het westen van 5 bft met vlagen van 6. Aan de hoge wal van Noord Holland is het water vlak, maar hoe verder we komen hoe hoger de golven en hoe meer we op die golven kunnen surfen. Nog nooit ging dit traject zo snel. Om 13.00 uur varen we Urk binnen.





vrijdag 21 augustus 2020

Urk - Oudeschild

Plannen gemaakt voor een lang weekend zeilen met Henri. 2 weekends uitgesteld door windstilte.  
Maar nu komt het er dan van. 
Donderdag avond palaver.  In een minuut besluiten we om naar Texel te gaan en daarna naar Vlieland en dan weer terug.  Want maandag moet er gewoon weer gewerkt worden.

Vrijdag
Eerst even naar de bakker en dan los.  We beginnen met 2 reven; het waait stevig. Zuidwesten wind en de koers is noordwest.
De donkere en dreigende lucht maakt plaats voor een helderblauwe hemel. 
Een voor een gaan de reven er uit.  Het gaat als de brandweer en om 13.45 uur zijn we in Den Oever. 
Het is erg stil op het water.  We liggen zomaar als enige in de Stevinsluis. 
Om 18.00 is het laag water. 
Tijd voor de lunch en wachten tot het anderhalf uur voor LW is. 
We checken het weer nog even. 


Tjonge, dat is wel pittig.  Maar het alternatief,  verwaaid liggen in Den Oever, spreekt ons niet aan. Wie wil er nou verwaaid liggen in Den Oever.
We gaan!
Het Visjagersgaatje is bezeild,  het Malzwin niet; daar moeten we kruisen.  We besluiten alleen het fokje te gebruiken en de motor standby. 
In het Visjagersgaatje lopen we 5 kn  en dan tell ik de stroom nog niet eens mee.  
Op het Malzwin maken we mee hoe het kan spoken.  We moeten kruisen en hebben de motor erbij. Het is meer dan 10 meter diep en daardoor zijn er hoge golven. Stroom tegen wind. We krijgen de volle laag.  All gauw is er geen draad meer droog.  Mijn laarzen staan tot de rand vol met zeewater.  Het rolt en steigert. En paar keer ketst het schip met een keiharde klap op het water en daarna voelen we een siddering door de boot gaan.  Alsof ze rilt van de pijn.
Ik voel het bijna zelf.  
Windvlagen tot 38 kn. Als het dan terugzakt tot 28 voelt het bijna relaxed. 

Eindelijk zijn we bij de m10 en gaan we een stuk afsteken. We draaien naar het noorden, komen op ondieper water en dan is het leed geleden. De motor is niet meer nodig. We stormen door de Texelstroom. 

Alles is heel gebleven; de fok,  de buiskap en wijzelf. Nou ja, bijna alles dan.
Bij het aanbrengen van de hoes van de rolfok zie ik dat het anker naast de ankerrol ligt een dat er nog een stuk van de rol is afgebroken.  Het heeft flink gestuiterd.
Het was een mooi avontuur.
Het vertrouwen in de North Beach is weer gegroeid. 

zondag 9 augustus 2020

Buiskap 2: knippen en naaien en....... (aan)passen

Panelen van de mal uitgeknipt. Met de hand getrokken lijnen nu met lineaal netjes gemaakt. 
Panelen op het doek gelegd, goed nadenken waar de zomen komen en hoe breed ze moeten zijn.
Dan knippen en met hotknife de randen afwerken.
Wie had gedacht dat zo'n buiskapje uit meer dan 20 delen bestaat.



Tenara garen aangeschaft en een proeflap gestikt. 
Veel skipped stitches.
Ik was ervoor gewaarschuwd. Het is een vreemd garen, net vislijn. 
Oorzaken, zoals een kromme naald, een vervuilde naald, een te lage foot pressure of bramen op de grijper, kan ik niet vinden.
Jammer. Want Tenara heeft de reputatie zeer goed tegen UV-licht te kunnen. 
Dan maar polyester. Niet polyester met een katoenen mantel; die schijnt wel beter waterdicht te zijn, maar nog minder UV-bestendig en die gaatjes hoeven van mij niet waterdicht te zijn. 

Na googlen op tenara skipped stichtes vind ik nog meer tips: dunnere naald, naald ietsje draaien, spoel niet in een verticale maar in een horizontale houder. Het probleem schijnt te zijn dat dit garen gauw draait. Als de naald tijdens een steek weer omhoog gaat, ontstaat er een lus in het garen (onderdeks) die door de grijper wordt opgepikt. Als de draad gedraaid is wordt die lus vaak niet gevormd.
Maar alle tips ten spijt wil het niet lukken. 
Ik leg de Tenara maar even terzijde. Dat is iets voor een regenachtige zondag in de winter.

De moeilijkste naad is die tussen toppaneel en voorpaneel. Niet het rechte stuk, maar de ronding aan de zijkanten. Heel lastig en het lukt niet zonder een zichtbaar plooitje aan de buitenkant. De andere naden en de ramen zijn relatief eenvoudig. Kritisch wordt de plaatsing van de pees. Daarmee bevestig je de kap op de boot. Pees te laag aan de kap genaaid: de kap komt niet strak te staan. Pees te hoog: kap past niet. De nieuwe kap eerst maar passen en aftekenen.

Daar heb ik dus geen geduld voor.
Ik heb die mal niet voor niets gemaakt. 




Hij past redelijk.
Alleen de voorste buis wil niet in het tunneltje. Ik heb de buis nu maar even gestut.

Dat is thuis gemakkelijk aan te passen.
Blijft wel de vraag waarom het niet past. Tijdens het maken van de mal toch inzakken van het buizenframe?
De rechterzijkant is de ruim. Ook dat is aan te passen. 
Over een week moet het goed zijn. 
Prettig om weer door de ramen te kunnen kijken. 
Hieronder het raam van de oude buiskap.

15-08-2020
Na de aanpassingen:







Het is redelijk, maar het moet beter kunnen.
Mal nummer 2 is reeds gemaakt. 

donderdag 6 augustus 2020

Rondje Noord-Holland

Eindelijk weer eens lekker 3 dagen zeilen.

Een lang weekend geplant als er geen dienst is of andere verplichtingen. Ik kijk er naar uit.
Vrijdag Urk-IJmuiden, Zaterdag IJmuiden-Den Helder/Oever en zondag weer terug naar Urk.

Voorbereidingen zijn getroffen. 
Overzicht met VHF kanalen, de stromingsgegevens, vertrektijden, recente boeienbestanden in het navigatieprogramma gezet. Wie haalt de boodschappen. 

En dan krijg je dit: