NB24

NB24

zondag 27 december 2020

Grootzeil 3


 

Zondag middag.


Het regent.

Ik zit op mijn werk, niet in de spreekkamer, maar op mijn knietjes in de wachtruimte. Het is voor deze gelegenheid een multifunktionele ruimte geworden.  Hier heb ik voldoende ruimte. Ik installeer me. Na een half uur komt er ineens iemand uit de kamer van de thuiszorg. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat de vloer bezaaid ligt met witte stukken doek en een naaimachine zegt ze hallo en gaat haars weegs. Met mondkapje.

Radio aan. Er zijn vandaag meer dan 9000 Corona besmettingen. Ik ga verder met de radiaal patches. Het is een tijdrovend klusje. En lastig omdat ik de rand van de patch ook moet stikken en mijn naaimachine heeft maar een korte arm. Maar het gaat. Als ik om 5 uur stop zijn 5 van de 7 patches klaar. 

Het regent nog steeds.


02-01-2021: de onderste secties zijn aan elkaar gestikt, de bovenste ook. Alle 3 patches van het achterlijk zijn klaar. Op het voorlijk moet ik nog 1 patch. Bij het eerste rif is een versterking aangebracht: een strook van 6 cm breed van voorlijk tot achterlijk. Lekker gewerkt, maar wel onderbroken ivm werk. Maar ook dat gaf een tevreden gevoel.

Het zeil is inmiddels zo groot dat het moeilijk handelbaar wordt. En ik wil niet dat het al vol met kreukels zit voordat ik het ook maar een keer gebruikt heb. Opgerold is het 3,30 m lang. Het kan niet meer rechtop staan, ik moet het ergens neerleggen, voorlopig maar op de grond in de kamer van iemand die ziek is. Het past ook niet meer in de auto. Kan je laminaat opdoeken?

09-01-2021: alle patches zitten er nu op, ook die bij het uiteinde van de zeillatzakken. Vertsterking bij het 2e rif ook aangebracht. Het onderlijk is afgewerkt en het hele zeil zit nu in elkaar. Nu voor- en achterlijk afwerken. Nog best een klus, maar allemaal aan de rand van het zeil. 

Helemaal uitgerold past het niet meer in de wachtkamer. Bij de volgende fase moet ik goed nadenken over de volgorde. Even gedachteloos iets stikken kan betekenen dat ik 2 x 8 meter stiksel moet uithalen.

16-01-2021: Voorlijk en achterlijk zijn voorzien van een strook versterking. De zeillatzakken zitten er op. Achterlijk bijgesneden; van zeillat tot zeillat is het achterlijk steeds recht. Als je de curve daar intact laat dan gaat het achterlijk eerder killen en trillen. Over het gehele achterlijk is er nog steeds een ronding. De afwerking van het achterlijk met de telltales  en de leechline is voorbereid. Vandaag is het de verjaardag van Anna (oudste dochter). Ze heeft ons uitgenodigd om 15.00 uur. Ik zit erg op de tijd te letten en probeer het achterlijk klaar te hebben voor die tijd. Gun me de tijd niet om goed op mijn plan te kijken tijdens het werk. Begin foutjes te maken. Het wordt tijd om te stoppen. Ik leg het zeil in het schuurtje. Het is vochtig daar. 


zondag 13 december 2020

Koningin van de Nacht op de wal





Na 3 jaar staat de Koningin op het droge.

Het biedt me de gelegenheid om haar onderkant eens te inspekteren.

Een wat afgebladderde aanblik. Maar het gaat me vooral om haar naad.




De naad tussen stalen kiel en het polyester heb ik destijds gerepareerd met flexibel blijvende kit. Het ziet er prima uit. Ik zie geen barst. Of naad.


woensdag 9 december 2020

Grootzeil 2

 

Het gaat beginnen. De logeerkamer is weer een tijdje  mijn workshop.

De zeilmaker kon het ontwerp plotten op het doek. Het was een probleem omdat Sailcut CAD met andere formats werkt dan de software van de zeilmaker. 

Maar de DXF files konden uiteindelijk toch geladen worden. Dat scheelt mij erg veel werk. Het uitzetten van honderden coordinaten is niet alleen geestdodend, maar ook foutengevoelig. Ook het uitzoeken hoe ik de panelen het meest efficient uit  het doek haal is nog lastig. Ik hoef ze nu alleen maar uit te knippen. 

Ben ik er blij mee? Ja, toch wel. Het is bijna een filosofische kwestie. Haast heb ik niet, dus tijdbesparing betekent niets voor mij. Maar echt plezier geeft het ook niet om 1 a 1,5 uur te besteden aan het plotten en uitknippen van 1 paneel. Het zijn er in totaal 29.



Het ontwerp is iets gewijzigd. 

Belangrijkste verandering is de keuze van het doek: Polyant DCX-SL 6,5 oz, een toerlaminaat. Ik weet natuurlijk niet hoe het straks zeilt, maar om te bewerken is dit veel fijner dan dacron. Dit voelt niet plastic-achtig aan, maar veel meer als doek.


De bovenste 2 zeillatten worden helemaal doorgelat, de onderste 2 worden verjongd, zodat ze toch mooi met de curve van het zeil meelopen.




13 dec: panelen uitgeknipt en randen bewerkt tegen rafelen met de hotknife.

15 dec: topsectie en patch 
20 dec: de panelen zijn per sectie gestikt. Ik wacht nog even met het stikken van de secties aan elkaar, want los zijn ze handzamer en kan ik de patches er gemakkelijker op krijgen. De patches van het achterlijk zijn ontworpen, uitgeknipt en afgewerkt met de hotknife.
26 dec: alle patches zijn ontworpen en uitgeknipt. Alle zeillatzakken zijn klaar. Thuis kan ik niets  meer doen; vanaf nu heb ik een groot (vloer) oppervlak nodig.




zondag 15 november 2020

Zwaardkast

 



Foto van onderaf genomen, je kijkt in de roestige zwaardkast


Het is duidelijk weer tijd voor een klus. 

Voorbereiding: gereedschap maken of aanpassen om in de gleuf van 5 cm breed de wanden roestvrij te kunnen krabben.

Een verfkrabber op een buis gemomteerd voor het grove eerste werk, een geslepen steenbeitel, met name voor de smalle zijkanten en het plafond.

Een krabmesje uit de gele krabber van de watersportwinkel, gemonteerd op een muurplaat voor waterleidingbuis (met dank aan Geert). Hier heb ik ook een paar reserve mesjes voor. Dit is echt het belangrijkste gereedschap gebleken. 

Met 2 mesjes (voor en achterkant) kan ik de zwaardkast behoorlijk goed kaal krijgen.

Het blijft een vies karwei. Ik schrok van mezelf toen ik daar na in de spiegel keek. Een onvervalste roetveeg-Piet.

Geen mondkapje, leerpuntje voor de volgende keer.

Het schuren is lastiger. Schuurpapier met dubbelzijdig plakband op een plankje gaat niet heel erg goed. Zo glad is het oppervlak nou ook weer niet. Staalborstels op de boormachine werkt op de een of andere manier ook niet goed, hooguit doet het iets op het plafond. 

Maar met dubbelzijdig plakband  op de handschoen en daarop schuurpapier gaat redelijk. Ik kan, als ik mijn hand in de zwaardkast steek, met gestrekte vingers net bij de bovenkant komen. Zo kan ik het redelijk goed schuren. Fijn is het niet; ik heb nog de schaafplekken op mijn onderarmen.

Beetje pijn voor de goede zaak.



de opbrengst, het lijkt zo minder 
dan het in werkelijkheid was

Dan goed stofzuigen, ontvetten en de eerste laag primer (wit) erop met de kwast (met een gebogen uiteinde). 

Een week later de 2e laag, zwart.

Dit keer met een rollertje. Dat gaat veel gemakkelijker en geeft direkt meer laagdikte. 

Beetje pech is dat het nogal miezerig weer is. Met de temperatuur zit het wel goed, maar de luchtvochtigheid is hoog. 

Ik leg de verffohn op de grond en laat hem omhoog blazen. De warme lucht stijgt op de zwaardkast in en het wordt toch niet heet.

Na een kwartier vind ik dat het goed is. Meten is weten, maar soms is het beter om niet te veel te meten. Het microklimaat in de zwaardkast is nu kurkdroog.

Weer thuis, als ik de auto leegruim en de spulletjes in de schuur opberg, zie ik dat het geen zwarte primer was, maar coating. Ik heb zojuist de eerste laag epoxy aangebracht. Was niet de bedoeling, maar ik kan er nu niets meer aan veranderen. Nog een leerpuntje: goed lezen.


Het mechanisme waarmee het zwaard aan de ophaalstang vast zit vertrouw ik niet helemaal. 

De RVS stripjes zitten met 1 bout aan het zwaardje. De bout heeft geen moer. Losdraaien lukt niet, hij zit met schroefdraad in het stripje vast. Als dit boutje het begeeft kan ik het zwaard niet meer ophalen. Dat geeft de doorslag. Ik zaag het boutje door; het is krom. Ik ga er een 5 mm borstbout in doen. Dan is het goed geborgd tegen loskomen.

21 november: licht schuren en de 2e laag epoxy coating aangebracht. Omdat ik aan het schilderen ben begint het weer licht te regenen. Maar met de verffohn denk ik wel weer een kurkdroog microklimaat te hebben geschapen.
24 november: vandaag de derde laag. Het is voor de verandering droog, zelfs zonnig weer.


En nu maar hopen dat het zwaardje er nog tussen past.
07 december: zwaardje er weer in gezet. 

dinsdag 27 oktober 2020

Winterklaar

Hij is weer klaar voor de winter. Ik kan me nu al op het voorjaar verheugen als de dektent er weer af gaat en de boot er brandschoon onder vandaan komt.

De vallen dit keer de mast ingetrokken met een lijntje van de Action eraan vast. 

Onderhoudswerkzaamheden aan de huiken en verstelwerk aan de buiskap zijn klaar.

Winterklussen:

- zwaarkast weer aanpakken

- grootzeil maken






Kapje voor de lier, vorig jaar was op deze plek een scheurtje ontstaan.




vrijdag 9 oktober 2020

Laatste keer voor de winterslaap

Vorige week motoronderhoud, vandaag watertank gereinigd en voorbereid voor de winter. Voorpiek schoongemaakt. 

Ieder jaar denk ik weer hoe ik de wc nou het beste winterklaar kan maken. Antivries in de wc en dan wegpompen beschermt het inlaat gedeelte niet. 

Je zou de slang van de inlaat, waarmee water van buiten de wc in wordt gepompt, kunnen losnemen van de afsluiter en dan in een tankje antivries kunnen stoppen en dat door de wc pompen. Is wel een gedoe. Waarom niet de de inlaat slang doorknippen, een T-stuk tussen zetten en aan de aftakking een stukje slang zetten met een afsluiter. 

Via die aftakking kan je dan elk jaar antivries oppompen. 

Daarna nog even gezeild. Vriendelijk windje, rustig IJsselmeer.





zondag 27 september 2020

Een dagje met de Koningin


Laat in het seizoen nog een dagje met Jikke op de Koningin van de Nacht.

We hebben dit jaar niet een week samen gezeild, niet naar Engeland, niet naar het Wad. Ik heb het gemist.  Maar vandaag maakt een beetje goed. Het is prachtig weer. We beginnen met 1 rif. Na een uurtje kan het er uit. We varen tot bijna Lelystad en gaat dan terug. De wind zakt verder in. Het zeilen wordt steeds minder spectaculair, maar we kunnen lekker bijkletsen. Daarom hijsen we de spinnaker maar niet. 


Ik kijk nog eens met een kritisch oog naar de zeilgardarobe. Niet gek.



vrijdag 25 september 2020

Grootzeil 1




Tijd voor een nieuw feuilleton.



Het huidige grootzeil is zo oud als de boot. Er zit geen coating meer op. De bolling is te diep en zit bovendien te veel naar voren. Tijd voor een nieuw winterprojekt. 

Het nieuwe grootzeil wordt weer dacron, maar van een degelijke kwaliteit. Het wordt een tridradiaal ontwerp, net als de fok. De bovenste zeillat wordt verjongd en doorgelat, misschien de op een na bovenste ook, dat wordt een overlegpuntje met de zeilmaker. Ik vind de vorm van het zeil niet mooi bij het einde van die zeillat. Alsof er een punt in het zeil zit. 

Er komen 2 reven in, een losse broek. Ik probeer het achterlijk iets uit te bouwen.



Opmeten: Hoe kies je de stand van de giek. Hangt de giek te laag dan komt ie tegen de buiskap aan.  Te hoog dan wordt het zeil te klein. Ik kies voor 10 cm boven de buiskap.                                                                                                                                                

Lastig bij het opmeten vind ik de stand van de mast. Die staat iets achterover (rake). Maar hoeveel? Ik probeer dat te meten door een zwaar gewicht aan de grootzeilval te hangen zodat het loodrecht naar beneden hangt. En dan de afstand tot de mast meten. Maar dan moet het wel windstil zijn en dat is het nooit. Tenminste niet als ik op de Titaantje ben. Een waterpas tegen de mast houden werkt niet. Een foto maken van de mast met huizen op de kade op de achtergrond. De kozijnen en balkons lopen horizontaal, hoop ik. Met een lineaal kan ik dan op de foto een loodrechte lijn trekken en dan meten hoeveel afwijking de mast heeft. 

Mast prebend: de rode blak staat parallel
aan de onderkant van de mast



Mast rake+prebend: de rode balk
staat haaks op de horizontaal


De prebend (kromming) van de mast is ook lastig, maar toch wel iets beter te schatten.



















Het is een wat gekunstelde manier van berekenen, maar ik kom uit op rake + prebend van 18 cm en prebend van 12,5 cm. Dus de rake (achteroverhellen) is dan 5,5 cm. 
  1. P dimensie: 7.90 meter. Gemeten van bovenkant giek tot aan de karabijnhaak van de grootzeilval (maximaal doorgezet dus boven in de mast). Als je 10 cm speling wil om het voorlijk goed te kunnen spannen en verder rekening houdend met enige rek van het voorlijk is het hooguit 7.80 meter.
  2. Max leech: 8.39 meter.
  3. Mast - achterstag langs de giek: 3.69 m.
  4. E dimensie: achterkant mast - uiteinde giek, tot waar de schoothoek als uiterste kan komen: 3.31 m.
  5. mast crane: ongeveer 0.10 m
  6. mast rake: 5.5 cm
  7. mast prebend: 12.5 cm
Op basis van deze maten ga ik het nieuwe grootzeil ontwerpen. 
Dan moeten er keuzes gemaakt worden. Hoe wil ik de bolling en waar?
Daarbij is het uitgangspunt dat het nu eenmaal niet een lichte raceboot betreft die gauw op snelheid is, waar je voor een vlak zeil zou kiezen, waarmee je hoog aan de wind kan varen. 
Een NB24 is een zware toerboot, een langkieler bovendien. Daar kan je per definitie niet mee hoog aan de wind varen. Het zeil zal dus meer power moeten leveren en derhalve zal het wat boller moeten zijn. 

Dit is een beginpunt:





                



Het zijn wel erg veel panelen, maar we hebben nog een hele winter voor ons:


Vragen om met de zeilmaker te overleggen:
  • Is 10 cm van de P dimensie aftrekken voldoende?
  • de koorde (plaats en diepte) op de 3 niveaus, de angle of attack
  • de zin van een 2e doorgelatte zeillat, of een 2e lange en verjongde zeillat 
  • versterking ter plaatse van de reven: bij een triradiaalzeil lopen de naden in het onderste deel van het zeil nagenoeg verticaal. Bij een rif wordt bij het spannen van het onderlijk veel kracht uitgeoefend dwars op die naden. Je trekt de naden als het ware uit elkaar. Daar zal een versterking uitkomst moeten bieden in de zin van een horizontaal verlopende tape.
  • telltales achterlijk
  • cunningham zinvol?
  • doek: Contender’s Fibercon® Pro Warp Tech 6.88


zondag 20 september 2020

Buiskap nr 2

 




Deze buiskap past beter. Hij is wat hoger dan de vorige. Het dak is mooi strak , de voorruit nog niet helemaal. Ik kan hem iets aanpassen (2 ritsen verplaatsen) en dan is hij strakker. Doe ik deze winter wel. Het mooie van deze kap is dat je aan de buitenkant geen ritsen in het zijpaneel ziet. Afgekeken tijdens het North Beach weekend.

vrijdag 18 september 2020

Waarom heb ik ook al weer een bootje

Na een geslaagd weekend kom ik thuis. Mariken heeft een vertigo aanval, voelt zich uiterst beroerd. Uitzakken op de bank is er nog even niet bij.




Maandag praktijk. Samen met de huisarts-in-opleiding naar een terminale patient. Hij woont iets buiten het dorp. Een groot gewei hangt aan de schuur. "Heeft ie zelf geschoten", zeg ik. "Jagen is zijn passie". Ik houd van mensen met een passie. Hij kan er eindeloos over vertellen. Ik heb niks met jacht, behalve een zeiljacht, maar ik smul van zijn verhalen. De laatste keer kreeg ik 2 haasjes van een ree van hem cadeau. Hij had net zijn geweren van de hand gedaan, met tranen in zijn ogen vertelt hij het. Op het erf staan busjes van werklui. Ze zijn een elektronisch hek aan het installeren. Hij wil dat zijn vrouw zich veilig voelt als hij er niet meer is. Hij heeft goed geboerd in zijn leven, heeft een eigen bedrijf opgebouwd.  Zijn zoon zet het bedrijf voort. "Wat heb je er aan, als je niet gezond bent", zegt hij nuchter, maar ik voel het verdriet.

Maandag nacht: dienst vanaf 23.00 uur. Ik spreek een collega, die nu klaar is met haar dienst. Ze klampt me aan en vuurt een tirade af over de problemen van de huisartsgeneeskunde in Twente. Huisartsentekort, wat weer leidt tot grote dienstendruk. Ook over de ontwikkeling van corona vaccins begint ze fel met een uitgesproken mening. Ze is zo geagiteerd, dat ik me zorgen begin te maken. Spreekuur tot 01.00 uur. Nuttige consulten, maar ook pleisters plakken en problemen beoordelen die al weken spelen. Ik heb geluk; kan slapen tot 06.00 uur. Dat gebeurt zelden. 

Dinsdag geen praktijk vanwege de nachtdienst. Maar 's middags om 13.30 uur nascholing over administratieve handelingen. Niet mijn favoriete onderwerp, maar wel nuttig. Hoop dat ik niet in slaap val. Om 21.00 is het afgelopen. Mijn hoofd zit vol.

Woensdag om 07.15 op de praktijk. Het marktje om de hoek wordt opgebouwd. Ik koop appels, ben de eerste klant. Op dit tijdstip is er nog niemand op de praktijk. Geen telefoontjes, geen vragen, ik heb 3 kwartier voor mezelf. Administratie. Volle dag. Gevarieerd spreekuur. Dat maakt het vak boeiend. Klein en groot leed, maar vaak ook pure vrolijkheid. Bij het eerste huisbezoek wordt niet opengedaan. Een oude dame, die erg slecht ter been is. Vreemd. In slaap gevallen? Door haar dochter meegenomen? Fantasien spoken door mijn hoofd; overleden? Maar achteraf blijkt ze in slaap te zijn gevallen. Auto door de wasstraat en terug naar de praktijk. Er ligt nog wat administratie. Dat is nooit af. Eten in onze nieuwe teamkamer samen met de assistentes. En dan weer door met het middagspreekuur. Gesprek met een vrouw over het ziekbed en overlijden van haar man enkele maanden geleden. Ik hoor hoe zij het beleefde en merk dat het anders is dan mijn indrukken van die tijd. Zinvol, nuttig, maar niet gemakkelijk. In dit vak blijf je elke dag leren. Tot slot een ingreepje, een ingegroeide teennagel. Om 18.00 uur thuis. 's Avonds is er nog een bijeenkomst voor huisartsen die binnen enkele jaren met pensioen (willen) gaan. Het probleem is dat er niet genoeg huisartsen te vinden zijn die een praktijk willen overnemen. Financieel is het aantrekkelijk om geen praktijk te hebben en her en der waar te nemen en diensten over te kopen. Je bent zo vrij als een vogel en hebt niet de last van administratratie, rompslomp, personeel, vergaderingen. Dus huisartsen die net klaar zijn met hun opleiding blijven vaak vele jaren waarnemer. De huisarts die met pensioen gaat vindt geen opvolger en zijn praktijk wordt dan uit nood verdeeld over andere praktijken. Die groeien en groeien. Die huisartsen worden zwaar belast en moeten veel vaker dienst doen omdat hun praktijk (tegen wil en dank) is gegroeid. Dat kan niet lang goed gaan. Een aantal trekt het niet meer. Een domino-effekt dreigt. 

Ik breng het niet op. Ik ga er niet heen. Ga een uurtje cellospelen.

Donderdag. De collega die ik tijdens de dienst van maandag sprak, spookt door mijn hoofd. Gaat het wel goed met haar? Aan het eind van het spreekuur bel ik haar op. Eerst reageert ze nogal bits, en kaatst de bal terug door te vragen hoe het met mij gaat. Maar als ik uitleg waarom ik bel ontdooit ze. Vertelt dat de frustraties hoog zijn opgelopen. Dat ze al jaren de signalen ziet die de huisartsgeneeskunde bedreigen en niemand doet iets. Ze heeft brieven geschreven naar de LHV, de zorgverzekeraars diverse beleidsorganen, maar ze stuit op lethargie. Niemand wil iets of doet iets. Ik begin haar te begrijpen. Het zit wel snor met haar, het werd alleen even te veel.

Gemor in de huisartsengroep over de zomervakantie van volgend jaar. Er dreigt een splijting. Iedereen met kinderen in de schoolgaande leeftijd wil vakantie opnemen in de schoolvakantie. Logisch. Maar de assistentes met kinderen willen dat ook. En nu zijn er teveel praktijken die dat willen. En dat kan niet want er moeten minimaal 3 praktijken openblijven in de vakantie om continuiteit van de zorg te garanderen. Enkele giftige emails over en weer. Hoe komen we daar nou weer uit. 

Vanavond geen orkest. Ik doe dit programma niet mee. Volgende maand weer. Tijd om het nieuwe buiskapje af te maken. Morgen is het weer ....weekend.




donderdag 17 september 2020

Bijeenkomst North Beaches

Hoezeer de corona het sociale leven ook verschraalt, een barbecue in de open lucht komt tegemoet aan de beperkingen die wij ons opleggen.

Bestemming: Pearle Bay, een eiland in het Gaastmeer.

Zaterdag om 07.15 uur vertrek uit Urk, 07.30 onder zeil. Halve wind, windkracht 4-5. 


Tegen 11.00 uur arriveer ik bij Workum.

In de verste zie ik een grote zwerm ....kite surfers.


Vlotjes passeer ik de sluis. Maar bij de bruggen houdt het op. Lunchtijd. Uurtje geduld en dan kunnen we verder. Ik maak van de gelegenheid gebruik om ook te lunchen. En het dek schoon te maken. 

Na de bruggen van Workum, de brug van de rijksweg en de brug van de spoorwegen is het nog maar een half uurtje tot het Gaastmeer.

Erg mooie plek, iets om te onthouden. 7 Groene bootjes op een rij.

De volgende dag om 08.00 uur vertek ik weer. 

De passage van de bruggen in Workum gaat nu vlot. 

De wind is ZZW 5 Bft. 32 mijl te gaan naar Urk.

In het laatste stuk kanaal hijs ik vast het grootzeil. Behoorlijke golven voor Workum. Maar iets verder uit de kust gaat het beter. 

Steeds voel ik iets trillen. Dan ontdek ik dat de schroef meedraait. Gashandel in de vooruitstand en dan is het trillen weg. En ik ga een halve knoop sneller!

Anderhalf uur naar het westen en dan overstag. Het is geen fraaie haakse bocht, meer een zaagtand, als ik de track achteraf bekijk. Zou dat beter worden met een nieuw grootzeil?

Beetje knijpen, maar ik haal het om langs Staveren te komen. Ik ga een stuk van het Vrouwenzand afsteken. Dat scheelt me zeker 3 kwartier. Ik passeer de groene tonnen aan de noordzijde. Het blijft nog heel lang meer dan 3 meter diep. Ik heb de rode tonnen aan de zuidkant van het ondiepe afgebakende gedeelte al in zicht. Dan wordt het 2 meter. De meest ondiepe plek is 1.8 meter. Ik hoef het zwaardje niet op te halen. Gelukkig maar, want aan de wind met windkracht 5 heb je die echt wel nodig.



Om 15.00 uur ben ik op Urk. 



zondag 6 september 2020

Ankerrol

 



Een nieuwe ankerrol. Hij ziet er een beetje smoezelig uit, want ik heb er wat vanaf gezaagd. Hij was te breed. Deze heeft een grotere diameter dan de oude.

Na een paar klusjes ga ik nog even zeilen. Mooi zeilweer, 15-20 kts westenwind, in een bui net wat harder. De buien zijn prachtig. 

Als ze overgaan in regen vind ik het welletjes en ga ik terug. Was nog van plan om het grootzeil te gaan opmeten, maar dat komt de volgende keer dan maar.