Laatste zeiltochtje 2018

Niet naar de Gicom bij de Ketelhaven dit jaar, maar naar Woudsend voor een schilderbeurt.
Dat is hard nodig, want de wolkige verkleuring in het groen is buitengewoon lelijk. Bovendien moet het onderwaterschip, met name de stalen kiel een keer goed behandeld worden. Er zijn roestplekjes te zien. Vorig jaar heb ik de zool (zo goed en kwaad als het ging met een hand in een spalk) kaal gehaald en in de epoxy gezet. Nu moet de hele kiel een goede beurt krijgen.

Op naar Woudsend.
Eerst nog even de instellingen in de mux nalopen.
Er staat een vinkje in het Seatalk tabblad bij "stuur heading".
Dat klopt niet, want Seatalk heeft op de Titaantje geen data die de heading kunnen produceren, alleen diepte en STW. Vinkje weggehaald.
Het resultaat is dat de de koers van het rode bootje in het computerscherm weer normaal is, dwz in de vaarrichting.

Eerst naar Lemmer. Bij het wegvaren sputtert de motor wat. Toch nog lucht in de leiding? Tijdens het zeilen ontlucht ik de motor nog een keer.

Ik vaar midden tussen de windmolens door, die in 3 rijen staan opgesteld langs de Noordoostpolder.
Geen last van vrachtboten, die er omheen varen. Het is nagenoeg voor de wind. Ik probeer de gennaker uit door de tack niet aan de boegspriet vast te maken, de talie door het leioog van de kluiver. Zonder boom. Het gaat. Maar ook weer niet van harte. Hij valt toch vaak in. Duidelijk is wel dat je hiermee een hogere koers kunt varen dan wanneer hij op de normale manier is getuigd.

Bij Lemmer in de Prinses Margriet Sluis komt de motor weer moeilijk op gang. Hij start prima, maar bij gas geven komt hij niet gelijk goed op toeren, draait hij een tijdje, dan weer wel. Het duurt ongeveer een minuut voordat hij goed op toeren komt. Dit had ik ook al gemerkt tijdens de 200 myls. Heeft dus niet met het motoronderhoud van vorige week te maken. Wat is dit nou weer?

Dan een stukje door Friesland. Op de Grote Brekken willen motorjachtjes mij perse inhalen. Eenmaal voor mij nemen ze weer gas terug. Merkwaardig.
Het is een leuk toertochtje . Ik kom door Sloten, ga over het Slotermeer en ben al snel bij Woudsend. Ik ken het allemaal nog goed van de vakanties met de Mythe, onze stalen schouw een jaar of 15 geleden.
Toch ben ik blij dat dit mijn vaargebied niet is. Ik houd echt meer van open water.

In Woudsend bij de jachthaven zeilen er vast afgehaald.
En dan terug naar Urk waar de auto staat. Er is geen goed OV naar Urk. Met 2 keer overstappen (3 uur) ben je er dan. Ik wil op vouwfiets. De jachthaveneigenaar kijkt mij verbaasd aan. Volgens mij verklaart hij mij voor gek. Het is te ver en het er staat een stevige tegenwind. Waarom niet met de bus naar Spannenburg, dan met de bus naar Emmeloord en dan weer verder fietsen. Ik laat me overtuigen. Bij Spannenburg hoor ik van een buschauffeur dat er helemaal geen bus naar Emmeloord gaat. Dan moet ik eerst naar Lemmer en daar overstappen.
Ik weet genoeg.
Google Maps op de telefoon, oortjes in en fietsen maar. Het is nog steeds prachtig weer, een zonnige warme namiddag. Ik kan niet zeggen dat het meevalt. In de Noordoostpolder kom ik weinig tegenliggers tegen. Die hebben wind mee en rijden allemaal op een elektrische fiets.
Veel knut. Soms moet ik even mijn adem inhouden als ik door zo'n wolk van kleine mugjes heenrijd. Nou weet ik dus waar die krengen zich schuilhouden als het waait om bij windstilte uit te zwermen over het IJsselmeer.

Om 18.00 uur arriveer ik dan in Urk. 21/2 Uur gefietst op het vouwfietsje. Moe, bezweet en dorst. Ik had geen water meegenomen. Maar voldaan.