Een weekje er tussenuit 4...

Donderdag, 3 oktober
Terschelling-Urk, 50 mijl
Wind 3-4 Bft noordwest
vertrek 07.00 uur, aankomst 19.00 uur

Om 07.00 uur vertrokken, wat ziet het er anders uit nu vergeleken met 2 dagen geleden.
Gezapig bijna.
Opnieuw ontvangt de boord-pc geen nmea van de mux.
Ik ontkoppel de boord-pc, start de Raspberry pi met gps-muis en ik zie weer waar ik vaar. Snelheid en diepte zie ik ook, alleen geen windgegevens. Maar diepte is nu het belangrijkst.
In het Schuitengat is er met LW minimaal 2,5 meter water. Dan draai ik de Vliestroom op, de stroom begint mee te lopen en hard ook. Het is een aangename tocht. Af en toe een klein buitje, maar vooral veel zon. Het levert mooie beelden op.

Ik neem dezelfde route via het Inschot en Zuidoostrak terug. Heeft met de weersverwachting te maken. Liefst had ik een rondje gemaakt via Texel, maar aangezien de wind gaat draaien naar zuidoost krijg ik dan van Texel tot aan Urk de wind pal tegen. En nog veel regen ook; daar heb ik geen zin in, al bekort het mijn tripje wel.

Ik ben veel te vroeg bij het Zuidoostrak; volgens Quicktide kan ik er pas om 09.45 overheen. Ik minder zeil en ga een half uurtje kruisrakjes varen in de geul vlakbij het boorplatform, die puist in de Waddenzee.

Passage van het Zuidoostrak gaat moeiteloos, de minste diepte was 1,5 meter.

Flinke drukte bij Lorentzsluis, ik word gewaarschuwd dat het een tijd kan duren, maar het valt mee. 

Op het IJsselmeer heb ik halve wind. 

De gennaker gaat erop. Het gaat comfortabel en snel. Bij Staveren trekt de wind aan, met de gennaker loopt de boot steeds bijna uit het roer. Hij moet gestreken. Had ik eigenlijk iets eerder moeten bedenken.

Wat is ook al weer de handigste strategie. Ik loef wat op, zodat de gennaker langs de boot komt en invalt. Maar... hij valt niet in. Ook als ik de val vier en de talie blijft hij vol staan. Het ziet er niet uit; de gennaker hangt helemaal horizontaal vlak boven het water, volop wind pakkend. Er staat zoveel kracht op de (lij-)schoot dat ik hem niet kan binnenhalen. Het levert me een brandblaar in mijn hand op, ondanks de handschoen. In Godsnaam dan maar; ik laat hem in het water vallen en haal een kletsnatte gennaker binnen. 

Gelukkig heeft niemand het gezien.

Daar moet ik even van bijkomen. Een deukje in het zeilersego.

En wat moet ik nu met dat druipende zeil?

Weer hijsen!

Als ik om het Vrouwenzand heen ben, kan ik afvallen en met de ruimere koers is de gennaker weer prima te zetten. Hij blijft er op tot Urk. In de tussentijd kijken naar de spaarzame andere zeilboten, een enkele solozeiler van de 200 mijls solo. Koffie drinken, lezen zelfs en koken aan het eind van de middag: falafel. Het is uiterst relaxed. En nog warm ook. 

Bij Urk moet de gennaker weer gestreken. Ik weet hoe ik het vooral niet moet doen en daarmee ook hoe het wel moet. Ik val af tot bijna voor de wind, in de luwte van het grootzeil is er geen druk meer in de gennaker (die trouwens voor de wind vanzelf al invalt), het strijken gaat easy peasy. De val heb ik eerst nog achter de boot in het water gegooid, dan kan hij niet in de knoop gaan zitten. De gennaker gaat kurkdroog de zak in.

Ik vaar de haven in, de motor doet het prima, geen witte rook meer.

De accumonitor geeft na een volle dag zeilen een capaciteit van 98% aan. Ben benieuwd hoe dat na een dag en een nacht zou zijn.  

Eenmaal vastgeknoopt probeer ik nog even de boord-pc uit. Het lijkt erop dat de geinstalleerde virtuele poort, die nodig is voor contact met USB-ingang van de mux spontaan verdwenen is. Daar kan ik dan weer lekker Windows de schuld van geven. Ik neem mux en pc mee naar huis, daar los ik het wel weer op.

Het was een kort weekje, maar ik heb ervan genoten. Slechts 4 dagen weggeweest, 3 intensieve zeildagen, heerlijk en louterend om je exclusief bezig te houden met planning, wind, golven.

Geen evaluatieformulieren en geen verbetertrajecten, dat komt allemaal volgende week weer.