Retourtje Urk - Oudeschild

Donderdag 14 juli.

Het gaat iets beter met de ribben. Ik ga vandaag terug naar Medemblik of Enkhuizen. Ik waag het er op.

Windkracht 4 noordwest. Ideaal voor deze bestemming. 10.00 Uur vertrokken. Ik neem de tijd voor het opruimen van de stootwillen en het opschieten van de landvasten. Geen onverhoedse bewegingen graag. Het grootzeil hijsen is een beproeving, de helft dan maar met de lier. En dan gaat het als de brandweer. Het mooiste zeilweer, zon, wind, stroom mee. Vlakbij zie ik zelfs een bruinvis!

Verbaasd ben ik door een ander zeiljacht die met vele stootwillen nog aan de reling hangend, op de motor hetzelfde traject aflegt. De kuiptent helemaal dicht. Waarom heeft zo iemand een zeilboot? Maar wat weet ik van die schipper. Die zal wel zijn eigen specifieke omstandigheden en redenen hebben om nu niet te zeilen. Die vaart misschien wel met een blindedarmontsteking naar het ziekenhuis in Den Helder.

Voorbij de M10 even stoeien met de stuurautomaat. Hij zwalkt erg op deze ruime koers. Ik heb nu even geen zin in een onverwachte gijp! Hij maakt ook een hels geluid door steeds te corrigeren. Dat heeft met de instellingen te maken. Ik ben er nogal mee bezig geweest, maar beter is het er niet van geworden. Ik stel de default instellingen weer in en vanaf dat moment is de koers weer recht en hoeft het apparaat nauwelijks te corrigeren.

Er zijn een paar tegenliggers, zeilboten die op de motor tegen de wind en tegen de stroom in beuken. Ziet er niet comfortabel uit. En dan een botter (is het wel een botter? hij lijkt kleiner) zeilend! Het blijft toch wel een erg fraai en stoer gezicht.

Ik nader de sluis. Snel zeil strijken. Wat doet dat zeer. Kreunend en steunend vervolg ik mijn lijdensweg. En alles lijkt vast te zitten, touwen in de knoop, of blijven ergens achter haken. Het gestreken grootzeil, anders zo netjes opgedoekt op de giek, ziet er nu niet uit, maar vooruit. Full speed naar de de openstaande brug, waar ik nog met mee kan met de armada. Dat is mazzel.

De sluispassage gaat vlot, bij deze lage waterstand is het waterniveau van de Waddenzee ongeveer hetzelfde als van het IJsselmeer; er valt nauwelijks iets te schutten.

Maar elke beweging is teveel. Bij de marina van Den Oever hijs ik het zeil weer. Het gaat steeds moeizamer. Ik zet koers naar..... Urk!

Als dat gemanoeuvreer is gewoon niet te hebben. Dus maar gelijk door naar de thuishaven. De box is gelukkig nog vrij, appt de havenmeester. Ondertussen gaat het harder waaien. Ik zie op tegen reven. Maar ik doe het toch maar, want dan vaart het uiteindelijk weer veel comfortabeler. Opnieuw gaat het zeilen voorspoedig. Ruime wind, met rif steeds 5 tot 6 knopen. Wel veel golven, die niet erg aan mijn comfort bijdragen. Normaal zit je een aanrollende golf als een rodeo uit; je anticipeert, het gaat als vanzelf. Maar nu gaat niets vanzelf. Geen houding die prettig is. Nog 2 krachtsinspanningen: zeil strijken en aanleggen.

Vele steken en scheuten later lig ik om 17.30 weer in mijn box. Uitpuffen. Vanavond blijf ik nog maar op de boot. Wat een klaagzang. 

Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.