Dinsdag 22 oktober.
Mooie dag uitgezocht om de boot over te varen naar Gicom bij de Ketelhaven.
Het oude vertrouwde ritueel: met de auto naar Gicom, dan met de vouwfiets naar Urk en dan op de motor, de zeilen zijn er al af, naar Gicom.
Met een beetje weemoed verlaat ik voor de laatste keer Urk. Hoe eigenzinnig het dorp ook is, hoe kerkelijk ook de bevolking, hoe massaal de antivaxers ook demonstreerden, ik weet ook nog het gewelddadige optreden tegen journalisten, toch heb ik overwegend prettige herinneringen. De fijne skyline als je het dorp nadert vanaf het water. De vriendelijke havenmeesters, het mooie deel van de haven (de Westhaven) waar de Titaantje altijd lag, naast het gedeelte waar de bruine vloot ligt met altijd een paar botters.
Tijdens het overvaren dek schoonmaken en in de was.
Bij Gicom gaat het mooi vlot. Ik ben een half uur te vroeg, maar als ik aan kom varen mag ik gelijk de box in van waaruit de boot gekraand gaat worden. Gelukkig denk ik net op tijd om het zwaard op te halen. Terwijl ik al in de singels hang, maar nog niet uit het water ben, laat ik de koelvloesistof in de wierpot stromen.
Na een uurtje sta ik op de wal de spullen uit te laden die mee naar huis moeten. Fietsje, landvasten, reddingsvesten, huiken, kussens en slaapzakken, elektronische apparaten.
Dit jaar, net als vorig jaar, erg weinig gevaren. Het is te zien aan de aangroei onder de waterlijn.
Volgend jaar naar Friesland. Ik hoop dat dat weer een nieuwe impuls kan geven. Samen met Mariken, misschien vaker tochtjes naar het Wad.
