...En weer terug

Om een uur of half tien Staveren verlaten. Zonnetje, niet zo veel wind meer, maar genoeg om vooruit te komen.

De wind zakt verder in, ideaal om te gennakeren.

Er is een brand bij een vuilverwerkingsbedrijf in Noord-Holland. De rookpluim is urenlang te zien.
Het strijken van de gennaker volgens de nieuwe methode verloopt anders dan ik gedacht had. Ik ben een beetje gehaast, want er ligt een vrachtschip op ramkoers. Toevallig is het ook harder gaan waaien.
De eerste stap: gooi de val achter je in het water, dan komt hij niet in de knoop als je de valstopper losgooit.
Stap 2: grijp de schoot om het geval straks vliegensvlug binnen te halen.
Stap 3: gooi de valstoppers van de val en de talie los en haal de gennaker snel binnen.
Jammer dat ik niet aan het acht-knoopje van de talie heb gedacht. De val schiet mooi los, de talie niet, want het knoopje blijft achter het lei-oog steken, en de gennaker landt niet in de kuip, maar in het IJsselmeer. En omdat ik mijn evenwicht verlies en steun zoek bij de buiskap, die dat niet kan hebben, scheuren beide zijritsen helemaal eraf.
De vakantievreugd is even ver te zoeken.
Ik ben brokken aan het maken deze 3 dagen.

De gennaker droogt snel en voor ik Urk bereik kan ik hem al droog opbergen.
Thuis zal ik weer met de Pfaff aan de slag moeten om de buiskap te herstellen.

Nog even een foto bij het verlaten van de boot; nu met 2 rolfokhoezen.

Aan de overkant een prachtig tafereel; wat een tegenstelling. Je zou een plezierindex moeten maken: genoten plezier van je boot gedeeld door de onkosten. Benieuwd hoe dat zou uitpakken voor deze boten.