Vakantie

 

Zondag 28 juni.

Begin van de vakantie. 

Het plan is: ik vaar de boot naar Staveren, waar Mariken, die niet zo van wind en golven houdt en al helemaal niet van het IJsselmeer, instapt.

Het waait hard. Ik prepareer de boot. Bereid alvast het 2e rif voor. 

Bij het doorzetten van de smeerreep zie ik dat D-sluiting bij de mastvoet helemaal los zit en opengebogen is. Aan deze beugel zit een blok waar de smeerreep doorheen loopt.

Kut! Mooi dat ik dat nu ontdek en niet onderweg. Had ik nu maar een bankschroef. Maar met het gereedschap aan boord kan ik het weer netjes terug buigen en nieuwe splitpennen aanbrengen. Die as, die de mast op zijn plaats houdt, zal niet zo snel verschuiven, maar ik moet er toch niet aan denken dat dit onderweg wel gebeurt.

Alles is gereed. Ik heb de lifelines geinstalleerd, trek pak en reddingsvest aan, start de motor en ... drink nog even een kopje thee.

Hoe kom ik hier weg met die wind?

Aan de overkant ligt een groot motorjacht. De doorgang voor mij is niet al te breed. Maar ik heb een plan. Als ik alle landvasten losgooi behalve die aan de stuurboord achterkant en ik geef wat gas, dan waait de boot vanzelf in de goede vaarrichting. Moet ik wel op tijd die laatste landvast loskrijgen. Moet lukken.

Tegen het zeilen zie ik niet op. 

Maar dan kom ik bij Staveren. Daar waait het net zo hard. Ik weet niet hoe de situatie ter plekke is. Ligt het vol door al die idiote corona maatregelen?

(In Twente bleek 0,4% van de geteste personen positief!).

Moet ik met mijn motortje van 9 pk bij windkracht 6 gaan manoeuvreren op zoek naar een plekje?

Heb ik haast?

"In dubio abstine" is een ijzeren dogma in mijn werk.

De thee is op.

Ik doe de motor uit. Trek mijn pak uit. Breng alle hoezen en huiken weer aan en vertrek. 

Met de auto.