Wad een week 3

Vandaag moet het er dan van komen: droogvallen.

Peace of cake, toch?

Nou vind ik dat je voor de eerste keer het jezelf niet te moeilijk moet maken. We kiezen het Groene Strand uit. Daar zie ik wel vaker boten droogvallen. Het is overzichtelijk en mooi vlak en een stevige bodem. 2 Uur voor laag water wil ik vast lopen. De wadpoten liggen klaar. We varen het Schuitengat op en gaan bij de SG24 richting strand. Ik denk dat het handig is om achteruit te varen, dan kan het anker straks mooi in de richting van het Schuitengat liggen. Het lukt half, maar we lopen vast. Wadpoten in stelling brengen gaat wel , maar toch ligt hij steeds net niet recht. 

En dan...... komt de snelboot met een rotvaart om de kardinaal gevaren. Enorme hekgolven verbrijzelen mijn plannen. We stuiteren een stukje verder richting strand. Een poging om de de heftig wiebelende boot te stabiliseren resulteert in het splijten van een wadpoot. Gauw de wadpoten weer wat losser dan maar. Uiteindelijk komt de deining tot rust. We liggen goed vast, maar ook scheef, dwars op de vloedlijn en op de golven. De in de lengte gespleten wadpoot kan ik verstevigen met een touw. Hij is nog bruikbaar. 

De poot aan de lage kant, we hebben nu weer een lage en een hoge kant, begint vervaarlijk door te buigen. We moeten iets doen. Jikke komt op het idee om de andere wadpoot dan ook maar aan de lage kant bij te zetten. Dat helpt; het neemt iets van de druk weg van de andere poot.

Een vrachtboot komt langs, een cargo-cat. Het is spannend, maar de poten houden het, al zie je ze wel doorbuigen met elke golf. We moeten nu niet een hoge golf krijgen die de boot omduwt naar de andere kant, want daar staat geen wadpoot meer. Tergend langzaam zakt het water. Sommige motorboten met veel hekgolven zien we wel 4 keer voorbij varen. Ze doen het erom.

Eindelijk is het water weg. We liggen precies op de waterlijn. Uitstappen, anker uitleggen en wat ingraven. En een spelletje.

het begin was veelbelovend

even voor LW

Wandelaars lopen langs en maken een praatje. Voorlopig is er ontspanning want golven hebben nu geen invloed meer op de ligging. 

En dan komt het water weer. En de vrachtboten ook. En ook weer die vermaledijde snelboot. De wadpoten hebben het moeilijk. In mijn fantasie zijn ze al 3x met een droge knak doormidden gebroken en valt de boot op zijn net gelakte flank.

In de verte zien we de Friesland aankomen, de enorme veerboot. Als dat maar goed gaat. Alleen maar afwachten? Ik roep de Brandaris op, leg de situatie uit en vraag of de Friesland rekening wil houden met deze netelige omstandigheid. De Brandaris en ook de Friesland, die meegeluisterd heeft, zijn uiterst cooperatief. Rustig passeert hij zonder dat we last hebben van de golven. 

Kort daarna komen we los en zetten we ons tochtje naar Vlieland voort. Ik ben geen bierdrinker, maar nooit smaakte een biertje zo goed als nu.

Een hachelijk avontuur. Iets is pas een avontuur als het niet zo gaat als je verwacht. Belangrijkste les: kies je droogvalplek met zorg, ver weg van drukbevaren geulen. Nog een leerpunt: niet achteruit de "plaat" opvaren, gewoon vooruit.