Titaantje, een North Beach 24: Wadden?

Donderdag 15 september

Ook dit tochtje, lang weekend met Henri, is lang geleden geplant. Het is al maanden snoeiheet. Uitgerekend de dag van ons vertrek is er een weersomslag. Het is niet meer tegen de 30 graden, maar onder de 20. Dat is niet erg. Maar het gaat ook ineens hard waaien met veel buien. En wind uit het noordwesten.

Deze omstandigheden zijn verre van ideaal als je met een North Beach 24 naar Texel wil vanaf Urk. We wijzigen het plan, waarmee ik mij van een ongebruikelijk flexibele kant laat zien. We gaan eerst naar Enkhuizen en dan zien we verder. Wijdenes, Hoorn?

Kort na vertrek kan er nog onderweg koffie gezet worden. Vol tuig. Het wordt kruisen naar Enkhuizen. Dan neemt de wind toe. Er komen buien. We proberen de kluiver in te rollen, maar ik ben te laat, het waait inmiddels hard, de trommel van het reefsysteem is leeg, en de kluiver is nog niet volledig ingerold. Strijken dan maar. Geen probleem, maar met harde wind wel een gedoe.

Daarna krijgen we de buien over ons heen. Windvlagen van 30 knopen. We reven, na de buien ontreven, dan weer reven; we worden er steeds handiger en sneller in. Maar we schieten niet op. Door de buien zijn er windschiftigen waar wij niet handig op inspelen. Denk ik.

De track is er een waar ik niet trots op ben. Na 6 uur zijn we bij Enkhuizen. We vinden het wel mooi geweest voor vandaag. Overigens hebben we allebei lekker gezeild en hebben we het naar onze zin.

's Avonds zoek ik nog eens op hoe je door een bui heen moet zeilen.

https://www.zeilen.nl/op_reis/meteo/hoe-zeil-ik-door-een-bui/:

Zodra de regenwolk neerslag begint te produceren zien we dit meestal van grote afstand al in de lucht. Nu waait het met grote snelheid uit alle richtingen van de wolk. Ook hier is een windpatroon te herkennen door het af te zetten tegen de heersende windrichting en kracht. Zo zal deze wolk aan de voorzijde veel wind produceren en naarmate de achterkant bereikt wordt juist een windstilte met zich mee sleuren. De winden die uit een uitstromende wolk komen zijn in de regel van een grotere kracht dan die uit een instromende wolk waar juist het windstilte gebied voorop groter is.

Deze plaatjes moet ik onthouden. Inderdaad was ons opgevallen dat na de bui er windstilte was. Een vreemde bevinding als het steeds hard waait.

Vrijdag 16 september

We gaan naar de Marker Wadden, toch een beetje Wad-gevoel. Bovendien zijn we er allebei nog nooit geweest. Ik was er vorig jaar een keer op een warme weekend dag; de haven was propvol en er lag een armada aan bootjes voor anker. Waaronder ik.

We passeren de sluis van Enkhuizen en zeilen zuidwaarts. De stuurautomaat vertoont kuren. Ook op het beeldscherm staat het bootje, dat symbool staat voor de Titaantje, op 90 graden ipv 180 graden. Wat nu, Iets met de GPS, haperende verbinding tussen mux en boord-pc? Ik pijnig mijn hersens. Maar dan gaat me een licht op. De nieuwe stuurautomaat heeft een kompas die calibreert tijdens het zeilen. Zo wordt het steeds beter. Maar bij het passeren van de sluis voeren we vlak langs stalen damwanden. Het kompas moet volledig ontregeld zijn. Oplossing: een stormrondje varen. Inderdaad is het probleem daarna opgelost.

We varen nu halve wind. We trotseren enkele indrukwekkende buien.

hagelbui

En toch hebben we er niet veel last van. Het is eigenlijk wel mooi. De zon op het groene water, de dreiging van de naderende bui. We anticiperen wederom met het minderen van zeil. Het giert en buldert, de regendruppels slaan gaten in het wateroppervlak.

Op de AIS zien we een boot de haven uitvaren, maar ijlings rechtsomkeerd maken zodra hij bij de havenhoofden komt. Het blijkt de veerboot te zijn. Het is een grappig gezicht. Na de bui vertrekt hij opnieuw.

Even snel als de bui komt is hij ook weer verdwenen. We leggen aan bij de steiger. Er zijn maar 3 zeilboten.

's Middags klaart het op, het wordt zonnig, nog wel steeds harde wind. We maken een wandeling. Wandelschoenen en verrekijker blijken tot de vaste uitrusting van de bezoekers te horen. Het is mooi, weliswaar aangelegd, maar welke natuur in Nederland is nou niet aangelegd? En de vogels trekken zich er ook niets van aan. Een meneer, die er duidelijk verstand van heeft, roept opgewonden "zeearend!". Ik zie iets fladderen in de verte. Een meeuw of een gans wat mij betreft. Maar ik heb dus de zeearend gezien.

Het is echt een voordeel om de Marker Wadden te bezoeken met onstuimig weer. Er zijn maar enkele bezoekers die het eiland met de veerboot een paar uur komen bezoeken.

Henri maakt zijn reputatie als scheepskok weer volledig waar. Gisteren zijn ongeevenaarde boeuf Bourguignon, vandaag kiprijstschotel. We hebben de taken goed verdeeld. Ik herinner me dat ik solo onderweg naar Lowestoft een bord met rijst en koude halfgare gehaktballetjes overboord heb geveegd.

Zaterdag 17 sept

We vertrekken om 08.30, ruime wind naar Lelystad. Langs de poepende man (of is het hurkende vrouw?), vlot door de sluis en dan naar Urk. De wind trekt aan, wij minderen zeil. Met 2 reven en een voor de helft opgerold fokje koersen we naar Urk. Tijdens een bui tikt de windmeter 35 knopen aan, ik moet het toch even kwijt. De boot voelt anders, kleine rukjes of schokjes , het is even wennen. Mijn grootste zorg is dat alles heel blijft. Als de wind het meest heftig is worden we opgelopen door een vrachtschip. Hij vaart vlak achter ons, enkele tientallen meters. Ik weet ook wel dat wij moeten wijken, maar met 30-35 knopen zie ik het niet zo zitten om ook nog eens overstag te gaan. Dit zijn buitengewone omstandigheden. Dat moet die schipper toch ook begrijpen. Wat een lul, denk ik. Uiteindelijk vaart hij ons tergend langzaam voorbij onderlangs, wat ik ook niet fijn vind; als er iets onverwachts gebeurt zitten we er bovenop.

Bij Urk, na het strijken van het grootzeil, komen we nog maar net op de motor tegen de wind in.